Για πρώτη φορά μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω, όχι την επικαιρότητα αυτή καθ’ αυτήν, αλλά ένα άλλο άρθρο που αναρτήθηκε στα ΤαΝΕΑ.gr...
Το εν λόγω άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή, 13 Απριλίου 2014, και τιτλούται: «Ενταση και χημικά στο κέντρο της Αθήνας - αυξημένη η αγοραστική κίνηση». Το παραθέτω αυτούσιο, έτσι απλά για να καταδείξω πόσο ξεφτιλισμένοι μπορεί να γίνουν κάποιοι προκειμένου να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους.
Γράφουν λοιπόν τα ΝΕΑ:
«Χρήση χημικών έκανε το μεσημέρι της Κυριακής η αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας και ειδικότερα στην οδό Ερμού για να απομακρύνει ομάδες πολιτών που εξύβριζαν καταναλωτές προσπαθώντας να τους αποτρέψουν από το να μπουν στα μαγαζιά και να ψωνίσουν.
Για τον λόγο αυτό, πολλά καταστήματα στην Ερμού και στη γύρω περιοχή είναι κλείσει, για τον φόβο επεισοδίων, αλλά μετά την παρέμβαση διμοιριών των ΜΑΤ η κατάσταση εξομαλύνθηκε και τα καταστήματα άνοιξαν. Το μεσημέρι της Κυριακής, πλήθος κόσμου βρισκόταν στο κέντρο της πόλης και η αγοραστική κίνηση ήταν αυξημένη.
Στο μεταξύ, όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, γενικότερα για την εμπορική κίνηση σε όλη τη χώρα, ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου κ. Β. Κορκίδης «η κίνηση είναι αυξημένη. Μάλιστα σήμερα αποδεικνύεται ότι το πείραμα πέτυχε καθώς αυτή την Κυριακή την είχε ζητήσει το εμπόριο για να είναι ανοικτά τα μαγαζιά. Βλέπουμε ότι οι καταναλωτές, αυτή τη φορά, κρατούν και σακούλες με ψώνια και ακόμη δεν έχει πληρωθεί το Δώρο του Πάσχα...».
Ας το σχολιάσουμε λοιπόν, παράγραφο-παράγραφο και λέξη προς λέξη. Έχει αξία μια ανάλυση του άρθρου, όπως άλλωστε και κάθε άρθρου της εν λόγω κατοχικής εφημερίδας κι ακόμα μεγαλύτερη αξία να θυμίσουμε ότι το εν λόγω έντυπο δρούσε ως φερέφωνο των κατακτητών και κατά την προηγούμενη κατοχή (1940-1944).
α) Κατ’ αρχήν, οι διαδηλωτές δεν ήταν κάποιες «ομάδες πολιτών», όπως κακοηθέστατα υποστηρίζει ο αρθρογράφος, ούτε συγκεντρώθηκαν εκεί από κάποιο βίτσιο, για να εξυβρίσουν -στα καλά καθούμενα- τους καταναλωτές και ...«να τους αποτρέψουν να μπουν στα μαγαζιά και να ψωνίσουν». Επρόκειτο για εμποροϋπαλλήλους της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος που διαμαρτύρονταν για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Διαδήλωναν δηλαδή κατά του εκτροματικού νόμου της κατοχικής κυβέρνησης, που γυρνά την ιστορία 2000 χρόνια πίσω, προς χριστιανισμού, που θεσμοθέτησε την Κυριακάτικη αργία.
β) Πολλά καταστήματα στην Ερμού και στη γύρω περιοχή δεν είχαν κλείσει «για τον φόβο επεισοδίων», όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος, αλλά διότι πλείστοι καταστηματάρχες επίσης αντιδρούν στην κατάργηση της ημέρας ανάπαυσής τους. Εξ άλλου, παρά τον ιταμό ισχυρισμό της εν λόγω εφημερίδας περί δήθεν «αυξημένης κίνησης» στα μαγαζιά, καμία ανάκαμψη δεν αναμένουν οι καταστηματάρχες, καμίας αγοράς, μέσα στον οικονομικό ζόφο όπου τους έχει καταδικάσει τη κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου. Και σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται κάποιος να διαθέτει περίσσιο θράσος για να υποστηρίζει ότι «οι καταναλωτές, αυτή τη φορά, κρατούν και σακούλες με ψώνια και ακόμη δεν έχει πληρωθεί το Δώρο του Πάσχα...». Ας κάνουν μια βόλτα στην αγορά. Ας πάνε και εκεί στην ιστορική αγορά της πρωτεύουσας (στην Ερμού). Εκεί όπου η απόγνωση έχει οδηγήσει πολλούς επαγγελματίες σε αυτοκτονία λόγω χρεών. Εκεί που περισσότερα από τα μισά καταστήματα έχουν ήδη κλείσει και τα εναπομείναντα παλεύουν με τα χρέη τους μέχρι να έρθει και η δική τους σειρά. Εκεί που μόνο ο βαρόνος Μινχάουζεν θα μπορούσεί να διηγηθεί ιστορίες με πελάτες που κρατάνε ...σακούλες με ψώνια.
γ) Όποιος δει τα βίντεο με την επίθεση των ΜΑΤ και τι ακριβώς επακολούθησε, θα αντιληφθεί πως όλη η ευρύτερη περιοχή, με ευθύνη των ΜΑΤ, μετατράπηκε σε θάλαμο αερίων. Κι αυτοί οι λιγοστοί καταστηματάρχες που άνοιξαν Κυριακάτικα (καλά να πάθουν), δεν τους έφτανε η αναδουλειά, δεν τους έφταναν και οι διαδηλωτές, ήρθαν και τα ΜΑΤ και τους έριξαν και την χαριστική βολή. Ακόμα και οι λιγοστοί επίδοξοι αγοραστές, αν υπήρχαν τέτοιοι, έπευσαν άρον-άρον να απομακρυνθούν από την αφόρητη διακεκαυμένη ζώνη, λόγω των χημικών που κατάκλεισαν την περιοχή. Μόνο ένα επαίσχυντο παπαγαλάκι της συμφοράς θα υποστήριζε πως «μετά την παρέμβαση διμοιριών των ΜΑΤ η κατάσταση εξομαλύνθηκε και τα καταστήματα άνοιξαν».
Τελικά αυτή η εφημερίδα, στην όποια μορφή της (έντυπη ή ηλεκτρονική), επιβεβαιώνει με τον πιο επίσημο τρόπο το δωσιλογικό παρελθόν της. Όπως τότε, με τον «μπαμπά» Λαμπράκη, που έδινε γη και ύδωρ στους ναζί κατακτητές, έτσι και σήμερα εξηπηρετεί ξανά τα ίδια αφεντικά, δηλαδή τους νεοναζί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την σημερινή κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Τα ίδια όπως και τότε. Μόνο τα ονόματα των κυβερνώντων έχουν αλλάξει. Το προπαγανδιστικό τους έντυπο εξακολουθεί να είναι το ίδιο.
