Κατά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα, τα συστημικά μίντια κατακλύστηκαν, όπως... ήταν φυσικό, από σχεδόν θριαμβευτικά σχόλια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι οποίες βέβαια και αυτές κατάφεραν να ακουστούν στο όνομα δήθεν της αντικειμενικής πληροφόρησης και της πολιτικής των ίσων αποστάσεων που υποτίθεται ότι τηρούν.
Με το που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης οικονομικής αυτοκρατορίας, ήταν λες και διορθώθηκαν όλα ως δια μαγείας: οι άστεγοι που ψάχνουν στα σκουπίδια εξαφανίστηκαν, η φτώχεια εξαλείφθηκε, η ανεργία έπεσε σε μονοψήφιο ποσοστό και το μόνο που μένει να κάνει η Ελλάδα, είναι να προετοιμαστεί κατάλληλα για να υποδεχθεί τους τουρίστες που θα έρθουν κατά εκατομμύρια και να δανειστεί από τους διεθνείς τοκογλύφους με χαμηλό επιτόκιο!
Από τα πολλά (και λίγο - πολύ αναμενόμενα) που είπε η Μέρκελ, αξίζει να σταθούμε σε μια φράση της στο επενδυτικό φόρουμ για νέους επιχειρηματίες: «Προέρχομαι από μια εκλογική περιφέρεια που χαράχτηκε από τη φάση της επανένωσης ανατολικής και δυτικής Γερμανίας. Πολλά επαγγέλματα που κάποτε ήταν αναγκαία, ξαφνικά δεν ήταν απαραίτητα. Έτσι έχω εικόνα για το βάρος που έχετε εδώ στη χώρα σας».
Η Μέρκελ είναι έτοιμη να “ελαφρύνει το βάρος” προσφέροντας “γη και ύδωρ” στο Γερμανικό κεφάλαιο. Αν θέλει κανείς να δει ένα παράδειγμα, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν και το πώς συμπεριφέρθηκε η πρώην Δυτική Γερμανία στην πρώην Ανατολική Γερμανία, με τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και τις εταιρίες να περνούν στα χέρια της Δυτικογερμανικής οικονομικής ελίτ, έναντι πινακίου φακής. Οι Γερμανοί ολιγάρχες οργανώνουν μια νέα “Treuhand” που θα αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Από κοντά ακολουθούν και άλλες πολυεθνικές που ετοιμάζονται να κάνουν πάρτι στα πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο άνοιξε το δρόμο για τα καλά. Το πείραμα στην Ελλάδα είναι έτοιμο να ολοκληρωθεί βάσει σχεδίου και το χρονοδιάγραμμα επιβεβαιώθηκε και από τον διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, Ρέζα Μογκαντάμ, που δήλωσε ότι η Ελλάδα πιθανώς να χρειαστεί πρόσθετη στήριξη από τη ζώνη του ευρώ την επόμενη διετία, δηλαδή μέχρι τη λήξη της θητείας Σαμαρά και μέχρι να ολοκληρωθεί και η τελευταία φάση του πειράματος με το ξεπούλημα της όποιας κρατικής περιουσίας και την βύθιση του κατώτατου μισθού στα 300 ευρώ για χάρη των πολυεθνικών.
Κανείς δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες. Οι στρατιές των οικονομολόγων της “νέας οικονομίας”, παρουσίαζαν έως τώρα τους βελτιωμένους οικονομικούς δείκτες ως απάντηση σε εκείνους που κατέκριναν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες. Όμως, οι δείκτες ανάπτυξης που υποτίθεται ότι βελτιώνουν την οικονομική κατάσταση μιας χώρας, έχουν να κάνουν με τα υπερκέρδη των μεγάλων εταιριών και τραπεζών και όχι με τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, οι οποίες συνεχώς χειροτερεύουν.
Ωστόσο, στην περίπτωση του Ελληνικού πειράματος, η αγωνία των οικονομικών δολοφόνων να παρουσιάσουν οπωσδήποτε ένα “success story” είναι ολοφάνερη, καθώς σ'αυτή την περίπτωση, ακόμα και οι αριθμοί τους διαψεύδουν πανηγυρικά. Έτσι επιστράτευσαν ένα πλασματικό “πρωτογενές πλεόνασμα” και μια “επιστροφή στις αγορές”, γιατί μέσα σ'όλη αυτή την καταστροφή που σπέρνουν, πρέπει κάπως να πείσουν τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης να ενστερνιστούν παρόμοιες πολιτικές, ώστε το πείραμα να μην σταματήσει στην Ελλάδα.
Άρα τελικά, η νεοφιλελεύθερη δικτατορία φοβάται ένα ατύχημα εν όψει ευρωεκλογών, που μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για την ολοκλήρωση του πειράματος. Έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος για μια πιθανή σύμπραξη ΝΔ-ΧΑ, σε περίπτωση που τα συστημικά κόμματα δεν ανακτήσουν τα απαραίτητα ποσοστά . Παράλληλα, δηλώσεις τύπου Γεωργιάδη, ευθυγραμμίζονται απόλυτα με την πολιτική του φόβου και του εκβιασμού που επιχειρείται με αμείωτο ρυθμό από την αρχή της κρίσης.
Οι παπαγάλοι που αναπαράγουν την συστημική προπαγάνδα, επιμένουν να μιλούν για τη νέα εποχή, τη νέα οικονομία. Όμως, στο πείραμα που βρίσκεται σε εξέλιξη, η μόνη καινοτομία είναι ότι για πρώτη φορά διεξάγεται σε μια ανεπτυγμένη οικονομικά περιοχή. Κατά τα άλλα, όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα το νέο, αλλά αντίθετα, η Ευρώπη οπισθοδρομεί ολοταχώς προς την Φεουδαρχία και τον Μακιαβελλισμό του 21ου αιώνα, με οδηγό την Μέρκελ και αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως Μερκιαβελλισμό.
