Αλάσκα. Σε ένα από το πιο επικίνδυνα φυσικά περιβάλλοντα του κόσμου, στην Αρκτική, οι μεγάλοι κίνδυνοι για τις γυναίκες δεν προέρχονται από τις πολικές αρκούδες ή τα κομμάτια πάγου που ξεκολλούν αλλά από τους άνδρες που ζουν ανάμεσά τους.
Η μικρή Μακένζι κείτονταν νεκρή επί 11 ώρες στην αυλή της μικρής εκκλησίας. Με πληθυσμό 599 κατοίκους το Κέικ είναι μόνο ένα από τα 75 χωριά της Αλάσκα στα οποία δεν υπάρχει καμιά αστυνομική δύναμη. Πολλά άλλα με πολύ περισσότερους κατοίκους έχουν το πολύ έναν με δυο αστυνομικούς.
Μέλος της κοινότητας του Κέικ, μιλώντας στη Washington Post, ανέφερε πως «μπορεί να είναι τρομακτικό, αλλά όταν συμβαίνει κάτι θα πρέπει να καλέσουμε το 911, να ειδοποιήσουμε και ύστερα από αρκετές ημέρες να έρθει κάποιος αστυνομικός για να κάνει την έρευνά του. Μέχρι βέβαια να φθάσει θα έχουν καταστραφεί όλα τα στοιχεία». Η μητέρα της άτυχης Μακένζι πρόσθεσε: «Οι άνθρωποι εδώ πέρα δεν φοβούνται το νόμο. Και έχουν κάθε λόγο. Ακόμη και αν υπάρχει, η επιβολή του αποτυγχάνει».
Πρόσφατα, οι New York Times αναφέρθηκαν στην ιστορία μια 19χρονης στην Αλάσκα η οποία βιάστηκε στο απομακρυσμένο ψαροχώρι της Εμονάκ. Διαρρήκτες μπήκαν σπίτι της, της επιτέθηκαν και αυτή το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να καλέσει την αστυνομία και να αφήσει ένα μήνυμα. Κανείς φυσικά δεν απάντησε ποτέ σε αυτή την κλήση. Ο δράστης, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, εξακολουθεί να μένει στο ίδιο χωριό και φέρεται να έχει βιάσει και άλλες πέντε γυναίκες, καμιά εκ των οποίων δεν ανέφερε σε κάποια αρχή το έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος της.
Σύμφωνα με έρευνα του 2010, στην οποία συμμετείχαν 900 γυναίκες από την Αλάσκα, το 37% αυτών είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, με το 74% αυτών να είναι μάλιστα κάτω των 18 ετών. Η κατάσταση είχε ξεφύγει, μάλιστα, τόσο πολύ από τον έλεγχο, που οι αρχές, το 2009 αναγκάστηκαν να αναλάβουν μια πρωτοβουλία για να σταματήσουν αυτό που αποκαλούσαν «επιδημία ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής επίθεσης και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών».
Η ίδια εικόνα υπάρχει και στις πιο ανατολικές περιοχές της Αλάσκα. Στην καναδική επαρχία Νούναβουτ το 52% των γυναικών έχουν υποστεί σωματική βία και το 27% έχουν εξαναγκαστεί σε σεξουαλική δραστηριότητα. Και μόλις το 29% εκτιμάται ότι το αναφέρουν στις αρχές.
Μια πρόσφατη έκθεση της καναδικής δικαιοσύνης σημειώνει:«Πράγματι, κάποια νοικοκυριά μοιάζουν με εμπόλεμη ζώνη, χωρίς να υπάρχει καμιά προστασία για τους ευάλωτους». Μάλιστα, το γεγονός ότι πολλές κοινότητες της Αρκτικής είναι εντελώς απομονωμένες εντείνει τους φόβους των αντιποίνων και αποτρέπει τις γυναίκες από το να αναφέρουν τα εγκλήματα σε βάρος τους. Ετσι, τα περισσότερα θύματα βιασμού καταλήγουν να γνωρίζουν τους βιαστές τους και μάλιστα να είναι αναγκασμένα να ζουν πλάι-πλάι.
Πάντως, ακόμη και αν μια γυναίκα αναφέρει την σεξουαλική επίθεση, δεν θα βρει καταφύγιο ή κάποιο ασφαλές σπίτι για να μείνει. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο από επτά από τις 53 κοινότητες του Νούναβουτ έχουν καταφύγια. Το πλησιέστερο συχνά είναι εκατοντάδες χιλόμετρα μακριά.
Οι λόγοι για αυτή την επιδημία της βίας είναι πολλοί και σύνθετοι: Οικονομική στέρηση, έθιμα και αργή κοινωνική αλλαγή. Ο συνωστισμός, η έλλειψη στέγης και η επανεγκατάσταση έχουν κάνει τους άνδρες να χάσουν τους παραδοσιακούς τους ρόλους. Οι γυναίκες σπουδάζουν και δουλεύουν προκαλώντας τη δυσαρέσκεια των ανδρών, αλλά και αισθήματα αναξιότητας και οργής. Επίσης, η ραγδαία αύξηση των ποσοστών κατάχρησης του αλκοόλ και των ουσιών δεν βοηθούν. Κρατικές μελέτες δείχνουν ότι για το 95% των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας ευθύνεται το αλκοόλ, ενώ μελέτη του πανεπιστημίου του Κεμπέκ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 25% των νέων στο Νούναβουτ έχει προβλήματα εξάρτησης από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Την ίδια ώρα δεν λείπουν και άλλα πιο ακραία περιστατικά, όπως αυτό ενός κοριτσιού το οποίο το πούλησαν οι γονείς του για 20.000 δολάρια.
