Έρχονται στιγμές στη ζωή που οφείλεις στον εαυτό σου να αναλάβεις δράση, να σηκωθείς από τον καναπέ, να διώξεις μακριά τους φόβους και τις ανασφάλειες που σε καταδιώκουν και να...
θέσεις ένα τέλος στο τέλμα στο οποίο έχεις περιέλθει.
Πρέπει να πιστέψεις, να πράξεις, να αναλάβεις τις ευθύνες σου προς εσένα και όσους αγαπάς.
Οφείλεις να αποδείξεις στον εαυτό σου κυρίως, πως δεν γεννήθηκες τυχαία, δεν είσαι μια σύμπτωση ούτε ένα τυχαίο γεγονός.
Το ίδιο το σώμα σου στο ψιθυρίζει εκεί, στην ησυχία των σκέψεών σου, σε προκαλεί να πιστέψεις, να μη φοβηθείς και να νικήσεις. Να διώξεις το σκοτάδι της κατάθλιψης, της απογοήτευσης και της αμφιβολίας. Να ανακαλέσεις στη μνήμη σου το ποιος είσαι, το που ανήκεις και τι κουβαλάς.
Είσαι έλληνας και αυτό από μόνο του είναι ευθύνη.
Δεν έχεις άλλη επιλογή από το να νικήσεις. Εσύ ανακάλυψες τις έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας, εσύ έκτισες τις πόλεις-κράτη, ήσουν ο πρώτος που δημιούργησε την έννοια της οργανωμένης κοινωνίας και εμπνεύστηκες νόμους, κανόνες και δομές.
Εσύ είσαι που έχεις ξανά την ευθύνη να ανακαλύψεις, να δημιουργήσεις, να ξαναδώσεις στην πατρίδα σου και στον κόσμο ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, μια νέα οπτική που θα σε βγάλει από τη λάσπη και τα απόνερα των τελευταίων ετών .
Αποσβολωμένα και ανήμπορα να δώσουν λύση σε παρακολουθούν τα άλλα έθνη και περιμένουν από εσένα πως θα κάνεις το επόμενο βήμα, πώς το μυαλό σου και η σκέψη σου που αριθμεί χιλιάδες χρόνια θα βρει τον τρόπο να αναγεννήσει την κοινωνία των ανθρώπων.
Φοβάσαι τι ακριβώς φοβάσαι ούτε και εσύ ξέρεις.
Πείστηκες πως δεν μπορείς, πως τίποτα δεν αλλάζει γιατί αφέθηκες σε όμορφα λόγια και υποσχέσεις, σε προστάτες και ευεργέτες. Και τώρα εσύ που είσαι η ενσάρκωση της εννοίας αλλαγή, που έπραξες τα πιο απίστευτα επιτεύγματα, που νίκησες στρατούς τεράστιας δύναμης και κυριάρχησες στις θάλασσες, στα γράμματα και στις επιστήμες, φοβάσαι.
Ή μήπως τελικά δεν φοβάσαι αλλά δεν πιστεύεις;
Έχασες την αίσθηση της πρώτης πνοής, αυτής της πίστης που σου έδινε τη δύναμη να κερδίζεις κάθε φορά σε κάθε πρόκληση, σε κάθε εμπόδιο. Βυθίστηκες στις υλικές απολαύσεις και χάθηκες στην επίπλαστη ευημερία. Ξέχασες, μπερδεύτηκες, απομακρύνθηκες από την αποστολή σου και από την ίδια σου τη φύση που δεν είναι άλλη από τη δύναμη της σκέψης, το φως της ψυχής.
Δεν είναι αργά.
Ποτέ δεν ήταν αργά για εσένα.
Η ελπίδα υπάρχει μέσα σου, σιγοκαίει και περιμένει να την ξυπνήσεις, να την ανατροφοδοτήσεις και να ξαναγίνει μια πυρκαγιά δημιουργίας που θα σβήσει το παρελθόν και θα ξεχυθεί στο μέλλον.
Πηγή
