Οι περισσότεροι άνθρωποι του ποιητή ήταν εκεί. Η οικογένειά του, συγχωριανοί του, συμμαθητές και φίλοι του, σύντροφοι στους αγώνες είτε καλλιτεχνικοί συνεργάτες συμμετείχαν φωτίζοντας διαφορετικές πτυχές της προσωπικής του διαδρομής και της ποιητικής δημιουργίας του. Το βήμα της εκδήλωσης φιλοξένησε μια εξαίσια σκυταλοδρομία μνήμης, λόγου και μέλους που μέσα από διαφορετικές ψηφίδες συνέθεσε μια πανέμορφη προσωπογραφία του Βαγγέλη Λιάρου της Κοκκινιάς και της Πάργας, του Άλκη Αλκαίου όλων μας.
Καλωσορίζοντας τους προσκεκλημένους εκ μέρους της Π.Σ.Ε. ο Σωτήρης Κολιούσης, αναφέρθηκε στην στην οφειλή απόδοσης τιμής σ' ένα εκλεκτό Ηπειρώτη ποιητή, στιχουργό αλλά και αγωνιστή που είχε παράλληλα σχέση στενή με την Πανηπειρωτική, χάρη στο θείο και μέντορά του Ζήκο Ντίνο, αείμνηστο Πρόεδρό της αλλά και γιατί -όπως τόνισε επιλογικά ο Έφορος Πολιτισμού- " η Ήπειρος ελλοχεύει βαθιά μέσα στη ζωή και είναι παρούσα στους στίχους, η έμπνευση και το τελικό αποκούμπι".
Ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Κοκκινιωτών Θεσπρωτίας Γιώργος Γιάγκας, μίλησε για τον Βαγγέλη Λιάρο της Κοκκινιάς, αποθέτοντας πολύτιμες ψηφίδες μνήμης των παιδικών χρόνων του στο χωριό, τη σχέση του με τον θείο του Ζήκο Ντίνο που ενθάρρυνε και καθοδήγησε την κλίση του αλλά και άγνωστες πληροφορίες για την μετέπειτα οικογενειακή και προσωπική διαδρομή του στην αποδημία.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Παργινών Αθήνας Αθανάσιος Βέργος, ανέγνωσε επιστολή του ποιητή προς το Σύλλογο με αφορμή παλαιότερη βράβευσή του, στην οποία ο ποιητής αναφερόταν εκτενώς στην αέναη αλλά και καταληκτική επιστροφή της ζωής του, την πολυαγαπημένη του Πάργα: «Η Πάργα περιέχεται σε όλα μου τα τραγούδια, η Πάργα είναι η νιότη μου, ο έρωτάς μου, το ταξίδι και η Ιθάκη μου».
Ο Παργινός Θοδωρής Βουρεκάς, ως παλιός συμμαθητής, μοιράστηκε μνήμες από την άφιξή του ανήλικου Βαγγέλη από την Ηπειρώτικη ενδοχώρα στην Πάργα, την εφηβική στροφή στην ποίηση, την ομιλία για τον Καρυωτάκη, μέχρι τις ύστερες επιστροφές του την ευκρινή κοινωνική στάση. Όπως επισήμανε, "σπουδαίο γνώρισμα της ποίησής του είναι η ζεύξη του εξωτερικού κοινωνικού κόσμου, με τον εσωτερικό κόσμο και την ανθρώπινη υπαρξιακή αγωνία, σημάδι ολοκληρωμένης τέχνης".
Ο καρδιακός φίλος του ποιητή Ηλίας Γεράκης, μαζί του από πρωτοετείς συμφοιτητές στη Νομική ως το τέλος της ζωής του, αναφέρθηκε στον βαθιά κοινωνικό Άλκη Αλκαίο, την κοινωνική και πολιτική στράτευση, την ανιδιοτέλεια και την ακεραιότητά του, τη σπάνια τύχη που είχαν όσοι αξιώθηκαν τη φιλία του. «Ήταν από τους πιο κοινωνικούς ανθρώπους, ακέραιος, ηθικός, αψεγάδιαστος», σημείωσε στη λιτή του αλλά τόσο μεστή μαρτυρία.
Ο Θάνος Μικρούτσικος, σε βιντεοσκοπημένη μαρτυρία του ειδικά για την εκδήλωση, αναφέρθηκε στην πρώτη του επαφή με ποίημα του Αλκαίου μέσα από δημοσίευσή του στο "Ριζοσπάστη", στην ποιητική του αξία, στην ιδιαίτερη σχέση του ίδιου και του έργου με την Ήπειρο, τον τόπο αλλά και την ουτοπία. Καταληκτικά απευθυνόμενος σε δεύτερο πρόσωπο στον ποιητή, το «άλλο του μισό» όπως τον χαρακτήρισε, τον αποχαιρέτησε ένα δικό του στίχο «ό,τι θυμάσαι δεν πεθαίνει» για να αυτοσχεδιάσει, ειδικά για την εκδήλωση, τη μελωδία από την «Πρωινή ή Βραδινή σερενάτα», μια από τις ωραιότερες συνθέσεις του σε ποίηση Αλκαίου. Παρόν στην εκδήλωση ο συνεργάτης και φίλος του ποιητή, γνωστός τραγουδοποιός Μίλτος Πασχαλίδης, ο οποίος μίλησε με τη γλώσσα της μουσικής, ερμηνεύοντας συγκλονιστικά τρία τραγούδια της κοινής τους δημιουργικής πορείας με τον Αλκαίο. Συνοδεύοντας, μάλιστα, με τα πρώτα αρπίσματα από το «Αγύριστο κεφάλι» - τραγούδι που έγινε και τίτλος του βιβλίου του για τον Αλκαίο - ο Μίλτος Πασχαλίδης επεσήμανε ότι «ο Άλκης ήταν ακριβής με τις λέξεις, ας είμαστε κι εμείς ακριβείς όταν μιλάμε για εκείνον, ο Άλκης Αλκαίος ήταν κομμουνιστής».
Ο Παργινός δάσκαλος Τάσος Καλαφάτης ερμήνευσε ένα εξαιρετικό τραγούδι που ο ίδιος συνέθεσε στη μνήμη του Άλκη Αλκαίου ενώ ο Θεσπρωτός τραγουδιστής και ηθοποιός Λευτέρης Τσάτσης με το συγκρότημά του ερμήνευσαν με ρίγος τρία από τα γνωστότερα τραγούδια σε στίχους του ποιητή, ένθετα στην παρουσίαση της ποιητικής σπουδής του Αλέξη Μάκου «Φωτόνια στην παλάμη να κρατάς - ένα ρεσάλτο στην ποίηση του Άλκη Αλκαίου». Η σπουδή διέτρεξε τα σημαντικότερα θεματικά μοτίβα των στίχων του, αναδεικνύοντας τη σχέση τους με την Ήπειρο που χωρίς να ονοματίζεται ελοχεύει παντού. Η Μαρίνα Τζάγκου ανέγνωσε επιστολή που απέστειλε ο Βαγγέλης Λιάρος τη μέρα της αποφυλάκισής του επί δικτατορίας στην οικογένεια του Ζήκου Ντίνου. Η «Άπειρος» μη κερδοσκοπική προσέφερε την οπτικοακουστική προετοιμασία, κάλυψη και προβολή.
Η εκδήλωση, σε σκηνοθετική επιμέλεια και παρουσίαση του Εφόρου Πολιτισμού της Π.Σ.Ε. Αλέξανδρου Λαμπρίδη, επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την ποιοτική αναβάθμιση του φετινού κύκλου των πετυχημένων εκδηλώσεων στο Πνευματικό Κέντρο Ηπειρωτών, αυτής της μονάκριβης κυψέλης πολιτισμού στην καρδιά της πόλης. Πολλά συνηγόρησαν σε αυτό: οι συμμετοχές, η δομή και η ροή, το ποιητικό και μουσικό αναλόγιο, η καλαίσθητη επιμέλεια του χώρου, η διακόσμησή του με κλαδιά ελιάς από το γενέθλιο τόπο, η έκθεση των δίσκων σε στίχους Αλκαίου, το τόσο πρωτότυπο «φίλεμα» στίχων του ποιητή με μικρούς πάπυρους σε κάθε παρευρεθέντα, το κόκκινο κρασί που, σαν σπονδή στη μνήμη του, ήπιανε όλοι μαζί στο τέλος της εκδήλωσης, αφήνοντας την πιο όμορφη απόγευση, πλημμυρισμένη από βίωση, γνώση και αγάπη για τον ποιητή και το έργο του.
Ένας στίχος του Άλκη Αλκαίου που αποτέλεσε κοινό τόπο σε αρκετές μαρτυρίες ίσως αποτελεί και την καλύτερη επωδό αυτής της τόσο αλλιώτικης και ιδιαίτερα πετυχημένης εκδήλωσης: «Ό,τι θυμάσαι, δεν πεθαίνει». Και ο Βαγγέλης Λιάρος θα είναι πάντα ζωντανός στη μνήμη όσων αξιώθηκαν να τον γνωρίσουν ενώ ως Άλκης Αλκαίος θα είναι για πάντα ζωντανός και για όλους εκείνους που ποτέ δεν τον γνώρισαν από κοντά. Η εκδήλωση «Δυο χρόνιαχωρίς τον Άλκη Αλκαίο» ήταν η καλύτερη σπονδή στην τόσο ανεξίτηλη μνήμη του, στην τόσο ζωντανή παρουσία του Ηπειρώτη ποιητή Άλκη Αλκαίου. Ενός σπουδαίου ποιητή με βαθιές ρίζες στον τόπο αλλά και την ουτοπία, με ολάνοιχτα τα παράθυρα της ποίησής του στις αγωνίες και τους αγώνες της κοινωνίας στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο.
