Τρύπιο το σπίτι και σκοτείνιασε νωρίς
μια μέρα μόνο και τελείωσε ο χρόνος
μ’ αγχώνουν... οι κλασάτοι της TV
που αδιάκοπα τζογάρουνε στο φόβο
Πρέπει να φτιάξω νύχι, ύφος και μαλλί
τώρα καλούμαι να διαλέξω εγώ το μέλλον
τι στυλ φευγάτο πρέπει να’ χει το καπέλο
που δένει με τη γόβα την ψηλή;
Τρύπιο το σπίτι και παστρεύω μια φακή
στο ψυχοπλάκωμα του άγχους βάζω τρίπλα
μου γνέφουν οι σωτήρες στο γυαλί
που πας χρυσό μου; τα ουρητήρια είναι δίπλα
Η Νύχτα. Οι Σωτήρες. Η Φακή
θέλω έναν άνδρα καθαρόαιμο και βλάκα
βάστα κυρά μου, μου ουρλιάζει μια φωνή
τον ξεπεράσαμε τον Χίτλερ το Σαράντα
Η Βία. Οι Σωτήρες. Η Φακή
τόσοι πολλοί πως θα χωρέσουν στο ντουλάπι
κι αυτός ο ξένος που Θεός είχε ντυθεί
βγήκε απ’ το ρόλο και του γύρισε το μάτι
Ακόμα λίγο και πλησίασε η ώρα
όλοι στις κάλπες να σηκώσετε τη χώρα
με τόσο κόσμο που διαδήλωσε στα σούπερ
τα ψυχοφάρμακα θα πάρω με τις χούφτες
Τρύπιο το σπίτι και τα δόγματα παλιά
διπλό παιχνίδι οι ουλές και οι αιτίες
χωρίς πατρίδα και ψωμί η νέα γενιά
ασ’ το μελό και αγκαζάρισε τις θείες
Η Νύχτα. Ο Καθρέπτης. Οι Σωτήρες
το είδωλο μας που τους κατοικεί
ποιο γαμημένο φως έχει καεί
κι ανάψανε του μίσους οι σπινθήρες
Η Νύχτα. Οι Σωτήρες. Τα Πουλιά
που κελαηδούνε αδιάφορα στα κλώνια
σήκω χρυσό μου να μου λύσεις τα κορδόνια
οι αλήθειες πνίγονται σε πιο βαθιά νερά
μια μέρα μόνο και τελείωσε ο χρόνος
μ’ αγχώνουν... οι κλασάτοι της TV
που αδιάκοπα τζογάρουνε στο φόβο
Πρέπει να φτιάξω νύχι, ύφος και μαλλί
τώρα καλούμαι να διαλέξω εγώ το μέλλον
τι στυλ φευγάτο πρέπει να’ χει το καπέλο
που δένει με τη γόβα την ψηλή;
Τρύπιο το σπίτι και παστρεύω μια φακή
στο ψυχοπλάκωμα του άγχους βάζω τρίπλα
μου γνέφουν οι σωτήρες στο γυαλί
που πας χρυσό μου; τα ουρητήρια είναι δίπλα
Η Νύχτα. Οι Σωτήρες. Η Φακή
θέλω έναν άνδρα καθαρόαιμο και βλάκα
βάστα κυρά μου, μου ουρλιάζει μια φωνή
τον ξεπεράσαμε τον Χίτλερ το Σαράντα
Η Βία. Οι Σωτήρες. Η Φακή
τόσοι πολλοί πως θα χωρέσουν στο ντουλάπι
κι αυτός ο ξένος που Θεός είχε ντυθεί
βγήκε απ’ το ρόλο και του γύρισε το μάτι
Ακόμα λίγο και πλησίασε η ώρα
όλοι στις κάλπες να σηκώσετε τη χώρα
με τόσο κόσμο που διαδήλωσε στα σούπερ
τα ψυχοφάρμακα θα πάρω με τις χούφτες
Τρύπιο το σπίτι και τα δόγματα παλιά
διπλό παιχνίδι οι ουλές και οι αιτίες
χωρίς πατρίδα και ψωμί η νέα γενιά
ασ’ το μελό και αγκαζάρισε τις θείες
Η Νύχτα. Ο Καθρέπτης. Οι Σωτήρες
το είδωλο μας που τους κατοικεί
ποιο γαμημένο φως έχει καεί
κι ανάψανε του μίσους οι σπινθήρες
Η Νύχτα. Οι Σωτήρες. Τα Πουλιά
που κελαηδούνε αδιάφορα στα κλώνια
σήκω χρυσό μου να μου λύσεις τα κορδόνια
οι αλήθειες πνίγονται σε πιο βαθιά νερά
