Γράφει ο Α.Δεν θυμάμαι ποτέ στην ζωή μου να βγήκε ο λαός μας στην πλατεία για να υποστηρίξει μια Κυβέρνηση. Δεν θυμάμαι ποτέ να...
φωνάζουν υπέρ όσων είναι μέσα στη Βουλή. Πάνε δυο χρόνια που κάθε μέρα είμαστε όλοι εκεί, στο Σύνταγμα, για να καλύψουμε το ρεπορτάζ των αγανακτισμένων, θυμάμαι να "τρώμε" τα δακρυγόνα και τις κρότου λάμψης με το κιλό. Θυμάμαι επίσης να πίνουμε την "γέλη" του φαρμακείου μαζί με τα μεταλλικά φακελάκια. Θυμάμαι και θυμάστε. Αίμα, αγώνας, αγωνία, ζόρι.
Σήμερα, τα ξεχνάω όλα. Μύρισε άνοιξη μάγκες. Η μέρα είναι γιορτινή. Μοναδική. Πρωτόγνωρη.
Σήμερα μπορεί να μην είναι 500 χιλιάδες στο Σύνταγμα, αλλά είναι μια καλή αρχή για να γίνουν εκατομμύρια.
Είναι ωραία η θάλασσα...γιατί κινείται πάντα...
