Σήμερα που γράφω αυτό το άρθρο είναι Σάββατο 11 το βράδυ. Ο καθένας στην ηλικία μου (27 χρονών) θα είναι έξω για...
ποτό, για βόλτα κλπ. Εγώ όμως προβληματισμένος και διχασμένος για την πολιτική αλλά και το Ποδόσφαιρο κάνω σκέψεις. Και όσο σκέφτομαι προβληματίζομαι. Και όσο προβληματίζομαι αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι για το πώς γίνεται να είμαστε ο μόνος λαός, η μόνη χώρα που σε όλα τα θέματα χωριζόμαστε στα δυο. Πχ.
Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί
Νέα Δημοκρατία – ΠΑΣΟΚ (τις δεκαετίες του 80 του 90 και του 2000)
Νέα Δημοκρατία – ΣΥΡΙΖΑ (Από το 2010 και μετά)
Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί.
Εντάξει να δεχθώ πως το Ποδόσφαιρο είναι ο Βασιλιάς των ΣΠΟΡ και σε κάθε χώρα έχουν τα παραδοσιακά ντέρμπι. (Ισπανία Μπαρτσελόνα – Ρεάλ, Ιταλία Ίντερ – Μίλαν κλπ). Έτσι και εδώ έχουμε το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Δεκτό.
Αυτό που δε μπορώ όμως να καταλάβω είναι ότι στην Ελλάδα του 2015, το Ποδόσφαιρο, οι ομάδες και κυρίως οι παράγοντες που τις εκπροσωπούν έχουν γίνει ή τείνουν να γίνουν ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων. Τόσο Αυτοδιοικητικά όσο και Πολιτικά.
Τι θέλω να πω:
Είναι πρώτη φορά που θυμάμαι, εγώ τουλάχιστον, επίσημα ένα αθλητικό σωματείο θα είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων Δημοτικών Εκλογών. Μιλάμε φυσικά για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές του Μάιου του 2014 όπου ο Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Γιάννης Μώραλης θα κατέβει υποψήφιος Δήμαρχος με την στήριξη του Προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη (κατέβηκε Δημοτικός Σύμβουλος) και την στήριξη του πρώην Αντιπροέδρου της ΠΑΕ Πέτρο Κόκκαλη (κατέβηκε και εκείνος ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος). Είναι περιττό να πούμε ότι ο Γιάννης Μώραλης αφού είχε την επίσημη στήριξη του Ολυμπιακού εκλέχθηκε πανηγυρικά Δήμαρχος Πειραιά. (Για μένα καθαρά πολιτικά δικαίως εκλέχθηκε ο Γιάννης Μώραλης).
ποτό, για βόλτα κλπ. Εγώ όμως προβληματισμένος και διχασμένος για την πολιτική αλλά και το Ποδόσφαιρο κάνω σκέψεις. Και όσο σκέφτομαι προβληματίζομαι. Και όσο προβληματίζομαι αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι για το πώς γίνεται να είμαστε ο μόνος λαός, η μόνη χώρα που σε όλα τα θέματα χωριζόμαστε στα δυο. Πχ.
Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί
Νέα Δημοκρατία – ΠΑΣΟΚ (τις δεκαετίες του 80 του 90 και του 2000)
Νέα Δημοκρατία – ΣΥΡΙΖΑ (Από το 2010 και μετά)
Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί.
Εντάξει να δεχθώ πως το Ποδόσφαιρο είναι ο Βασιλιάς των ΣΠΟΡ και σε κάθε χώρα έχουν τα παραδοσιακά ντέρμπι. (Ισπανία Μπαρτσελόνα – Ρεάλ, Ιταλία Ίντερ – Μίλαν κλπ). Έτσι και εδώ έχουμε το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Δεκτό.
Αυτό που δε μπορώ όμως να καταλάβω είναι ότι στην Ελλάδα του 2015, το Ποδόσφαιρο, οι ομάδες και κυρίως οι παράγοντες που τις εκπροσωπούν έχουν γίνει ή τείνουν να γίνουν ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων. Τόσο Αυτοδιοικητικά όσο και Πολιτικά.
Τι θέλω να πω:
Είναι πρώτη φορά που θυμάμαι, εγώ τουλάχιστον, επίσημα ένα αθλητικό σωματείο θα είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων Δημοτικών Εκλογών. Μιλάμε φυσικά για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές του Μάιου του 2014 όπου ο Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Γιάννης Μώραλης θα κατέβει υποψήφιος Δήμαρχος με την στήριξη του Προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη (κατέβηκε Δημοτικός Σύμβουλος) και την στήριξη του πρώην Αντιπροέδρου της ΠΑΕ Πέτρο Κόκκαλη (κατέβηκε και εκείνος ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος). Είναι περιττό να πούμε ότι ο Γιάννης Μώραλης αφού είχε την επίσημη στήριξη του Ολυμπιακού εκλέχθηκε πανηγυρικά Δήμαρχος Πειραιά. (Για μένα καθαρά πολιτικά δικαίως εκλέχθηκε ο Γιάννης Μώραλης).
Βουλευτικές εκλογές 2015. Βλέπω για πρώτη φορά φανερά οι Πρόεδροι Ποδοσφαιρικών αλλά και Μπασκετικών Σωματείων να βγαίνουν να δηλώνουν τα πολιτικά τους φρονήματα έμμεσα ή άμεσα.
Ο μεν Πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης λίγο πριν τις εκλογές δήλωνε κλείνοντας το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ « Ο Ελληνικός λαός από ένστικτο θα ψηφίσει ότι είναι καλύτερο για την οικογένειά του, την κοινωνία και την πατρίδα. Αυτό που είδαμε είναι ότι οι Έλληνες δε καταλαβαίνουν από φόβο, τρόμο και εκβιασμούς της πλάκας"
Επίσης ανοιχτά στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ ο Πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Δημήτρης Γιαννακόπουλος ο οποίος δήλωνε « Η μοναδική λύση για την σωτηρία της Ελλάδας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ». Ενώ ο Πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ είναι ευρέως γνωστό πως στηρίζει εδώ και χρόνια τον Αντώνη Σαμαρά.
Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί. Σαν να λέμε Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Είναι γνωστό εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου πως οι Έλληνες βρήκαμε να χωριστούμε και πάλι σε δυο στρατόπεδα. Οι μεν μνημονιακοί είναι αυτοί που μας βάλανε στο ΔΝΤ. Οι λεγόμενοι ως «προδότες», «δοσίλογοι», που θέλουν ο Ελληνικός λαός να υποφέρει, να είναι ραγιάς, έρμαιο των Ευρωπαίων, των Αμερικάνων κλπ.
Οι δε Αντιμνημονιακοί είναι αυτοί οι οποίοι αγαπάνε τη χώρα μας, την θέλουνε ελεύθερη, ανεξάρτητη. Οι λεγόμενοι και πατριώτες.
Αυτό που θέλω να πω κλείνοντας είναι ότι πρέπει να πάψουμε να χωριζόμαστε στα δυο. Πρέπει επιτέλους να κάτσουμε να βρούμε λύσεις όλοι μαζί σαν λαός.
Επίσης η πολιτική πρέπει να μείνει έξω από το Ποδόσφαιρο και το Ποδόσφαιρο έξω από την Πολιτική.
