να κοροϊδέψουμε ή να χλευάσουμε τα παιδιά μας, νομίζοντας ότι έτσι θα τα σκληραγωγήσουμε.
Περιττό να πούμε ότι ο χλευασμός δεν είναι καλή μέθοδος για να αναπτύξει κανείς δύναμη χαρακτήρα. Στην καλύτερη περίπτωση, το παιδί θα καταφύγει σε ψευτοπαλληκαρισμούς, προσπαθώντας να προστατευθεί. Αυτό δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να το συγχέουμε με πραγματική εσωτερική δύναμη.
Ο πατέρας του δωδεκάχρονου Πιτ ήταν στον καιρό του διάσημος ποδοσφαιριστής, και τώρα ο Πητ συμμετείχε σε μια τοπική ομάδα που ετοιμαζόταν για το πρωτάθλημα . Ο μπαμπάς θεωρούσε ότι ο Πητ δεν έπαιζε αρκετά μαχητικά, κι έτσι προσπάθησε να του δώσει κίνητρο. Δυστυχώς για τον Πητ, το κίνητρο πήρε τη μορφή χλευασμών, κατά τη διάρκεια των προπονήσεων, μπροστά στους συμπαίχτες του.
"Τι κάνεις εκεί; Περιμένεις να σου σερβίρουν το τσαγάκι σου; Εμπρός, τρέχα γρήγορα. Κυνήγα την μπάλα", φώναζε ο μπαμπάς από τις κερκίδες. Ο Πητ έγνεφε και έτρεχε, βράζοντας από μέσα του, με σφιγμένα δόντια, υπερβολικά θυμωμένος και πληγωμένος για να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι.
Ο πατέρας του Πητ μπορεί να είχε καλό σκοπό. Μπορεί να μην είχε συνειδητοποιήσει ότι οι παρατηρήσεις του ήταν σκληρές και ταπεινωτικές. Μπορεί απλά να επαναλάμβανε αυτά που του έλεγαν εκείνου όταν έπαιζε ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν βοήθησε τον Πητ να παίξει καλύτερα, αλλά έκανε κακό και στη σχέση του με το γιο του.
Μια πιο κακόβουλη μορφή κοροϊδίας αυναντάται συχνά ανάμεσα στα αδέρφια, που δείχνουν ιδιαίτερη μαεστρία στο σαρκασμό, τις βρισιές, και άλλες σκληρές μεθόδους. Τα παιδιά γνωρίζουν τα αδύνατα σημεία των αδερφιών τους, και ξέρουν να χτυπούν ακριβώς εκεί που πονάνε.
Η Τζιλ ήξερε ότι ο μικρότερος αδερφός της ήθελε να γίνει φίλος με το καινούργιο αγόρι που είχε μόλις μετακομίσει στη γειτονιά. Έκαναν και οι δύο πατίνια και είχαν περίπου την ίδια ηλικία. Όποτε, λοιπόν, τους έβλεπε να τριγυρνούν μαζί, περνούσε δίπλα τους με το ποδήλατό της, φωνάζοντας, Γεια σου, νιάνιαρο. Έβρεξες το κρεβάτι σου χτες το βράδυ;", και άλλα παρόμοια σχόλια.
Αυτό δεν είναι άκακο πείραγμα - είναι σκληρή και συντριπτική γελοιοποίηση. Η καθημερινή έκθεση σε χλευασμούς μέσα στην οικογένεια είναι επιζήμια, και κάνει το παιδί συνεσταλμένο, ντροπαλό, και διατακτικό. Οι γονείς πρέπει να έχουν γνώση οσων συμβαίνουν ανάμεσα στα αδέρφια, ιδιαίτερα όταν οι ίδιοι δεν είναι παρόντες. Πρέπει να επεμβαίνουν, να θέτουν ξεκάθαρα όρια, και να εφαρμόζουν με σταθερότητα πειθαρχικά μέτρα, ώστε : Όλα τα παιδιά στην οικογένεια να μπορούν να νιώθουν ασφαλή κι άνετα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Απόσπασμα από το βιβλίο Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτό που ζουν. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
Πηγή
