διέρρεε πως η συμφωνία έχει αρχίσει να γράφεται.
Περισσότερο για να δημιουργήσει «κλίμα υποδοχής» της συμφωνίας, παρά γιατί πίστευε πως είχε όντως φτάσει στο … τελευταίο μίλι. Από κει και πέρα, ήταν αναμενόμενο παράλληλα με τη μαραθώνια συνάντηση Τσίπρα – Γιούνκερ – Ντάιζενμπλουμ, οι «θεσμοί» να κατεβάσουν δική τους πρόταση και να ζητούν «της Παναγιάς τα μάτια». Προσωπικά θεωρώ την εξέλιξη αυτή αναμενόμενη και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συνιστά «ψυχρολουσία» για την ελληνική πλευρά, όπως βιάζονται ορισμένοι να πουν.
Ο Τσίπρας θέλει πολιτική λύση. Και παίρνει αυτό που θέλει. Να ασχολούνται οι πάντες πυρετωδώς με την Ελλάδα και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Ο Γιούνκερ μάλιστα, φαίνεται πως έχει πάρει πάνω του την τύχη της Ελλάδας και έχει επενδύσει σημαντικό προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, ώστε να αποφευχθεί ένας «Τιτανικός» με άγνωστες συνέπειες για την Ελλάδα και την ευρωζώνη και κατ’ επέκταση για την παγκόσμια οικονομία. Και ο πολιτικός χειρισμός του Γιούνκερ φαίνεται από το γεγονός πως επέδειξε αξιοθαύμαστη επιμονή προκειμένου να καθίσει στο τραπέζι και τον Ντάιζελμπλουμ, ώστε αφαιρέσει κάθε άλλοθι από το Eurogroup πως δεν είχε εκπροσώπηση σε μια συνάντηση για λύση στην Ελλάδα.
Το να κερδίσει ο Τσίπρας τον πολιτικό χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης είναι ασφαλώς μια μικρή νίκη, όταν όμως μιλάμε για λεφτά αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Εδώ ακριβώς ελλοχεύει κι ένας μεγάλος κίνδυνος. Σαφέστατα με την τεχνική διαπραγμάτευση η Ελλάδα είναι παγιδευμένη, όμως αυτό δεν σημαίνει πως με την πολιτική διαπραγμάτευση μπορεί να καταφέρει ο Τσίπρας να πάρει και τη συμφωνία που θέλει. Η πολιτική διαπραγμάτευση είναι κι αυτή διαπραγμάτευση και δεν είναι εύκολη συζητησούλα περί ανέμων και υδάτων. Κι αυτό δεν είμαι σίγουρος πως το έχουν καταλάβει πάρα πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακόμη και άνθρωποι στο περιβάλλον του Τσίπρα.
Το μήνυμα λοιπόν που οφείλει πλέον να στείλει ο Τσίπρας για να προχωρήσει σε ένα «δια ταύτα» η πολιτική διαπραγμάτευση δεν είναι μόνο πως θα πληρώσει αύριο το ΔΝΤ. Είναι να πείσει πως έχει τη δυνατότητα να θέσει υπό πλήρη έλεγχο το κόμμα του, την κοινοβουλευτική ομάδα του και την κυβέρνησή του. Στην πολιτική διαπραγμάτευση ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος πλέον να δώσει τις πολιτικές εγγυήσεις πως γίνεται κατανοητό και αποδεκτό πως η συμφωνία θα έχει και σοβαρές παραχωρήσεις από την ελληνική πλευρά.
Γι αυτό και ο δεύτερος σταθμός του Αλέξη Τσίπρα για την πολιτική διαπραγμάτευση που μόλις άρχισε με τη συνάντησή του με Γιούνκερ και Ντάιζενμπλουμ είναι σήμερα το απόγευμα με την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Κι είναι υποχρεωμένος για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός, αυτά που θα πει «μέσα» να συμφωνούν με αυτά που λέει «έξω». Διότι μόνον μετά από τη «συμφωνία μέσα» θα προχωρήσει πλέον και η «συμφωνία έξω».
Πηγή
