Εκείνο τον Οκτώβριο, στον πυρετό της προετοιμασίας για τις πρώτες εκλογές μετά την γερμανική ενοποίηση, ο 48χρονος Wolfgang Schäuble περιόδευε στην εκλογική του περιφέρεια -στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βάδης - Βυρτεμβέργης - διεκδικώντας την επανεκλογή του στην Ομοσπονδιακή Βουλή.
Στις 12 του μηνός, μιλούσε σε μια μπιραρία στο Oppenau, ένα γραφικό κεφαλοχώρι, στον Μέλανα Δρυμό. Μετά το τέλος της ομιλίας του, ένας άντρας από το ακροατήριο έβγαλε από το μπουφάν του ένα 38άρι περίστροφο και πυροβόλησε προς το μέρος του Schäuble τρείς φορές: η μία σφαίρα τον βρήκε στο δεξί μάγουλο και η άλλη στην σπονδυλική στήλη.
Το μόνο που πρόλαβε να πει, πριν σωριαστεί σαν σακί στο έδαφος ήταν «δεν αισθάνομαι τα πόδια μου». Μεταφέρθηκε αμέσως στο Freibourg όπου οι γιατροί έδωσαν μάχη για να τον κρατήσουν στη ζωή. Τα κατάφεραν. Το τίμημα ήταν ακριβό: στο εξής, θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του στο αναπηρικό καροτσάκι. Παράλυτος από τη μέση και κάτω.
Ο δράστης της επίθεσης Dieter Kaufmann «ταυτοποιήθηκε» ως επικίνδυνος ψυχοπαθής. Τον Μάιο του 1991 προσήχθη σε δίκη, αλλά κρίθηκε ανίκανος για τον καταλογισμό επειδή έπασχε από βαριάς μορφής σχιζοφρένεια. Διατάχθηκε ο εγκλεισμός του σε ψυχιατρική κλινική.
Όσο για τον dr Wolfgang Schäuble; Το δεύτερο 24ωρο της νοσηλείας του, απαίτησε από την γυναίκα του να του διαβάσει τις εφημερίδες. Την πρώτη βδομάδα και ενώ μετά βίας μπορούσε να μιλήσει, άρχισε να υπαγορεύει στους συνεργάτες του κείμενα για ένα βιβλίο που έγραφε για την γερμανική ενοποίηση.
Τρείς μήνες αργότερα, εκλέχτηκε πανηγυρικά βουλευτής και επέστρεψε στην ενεργό πολιτική σκηνή. Ήταν ο μόνος Γερμανός πολιτικός, ως τότε, που είχε τολμήσει κάτι τέτοιο, ένα υβρίδιο ήρωα, δημόσιου αξιοπερίεργου και «φρικιού», κόντρα στην εικόνα του «ρωμαλέου» πολιτικού άντρα.
