αριθμό ενεργών μαχητικών που διαθέτει η τουρκική Αεροπορία (σχεδόν 470 μαχητικά έναντι λιγότερων από 250 ελληνικών) οι διαθεσιμότητες της τουρκικής Αεροπορίας είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της ΠΑ με αποτέλεσμα να παρατάσσονται μέχρι και τετραπλάσια μαχητικά σε μία ημέρα από την ανατολική πλευρά του Αιγαίου.
Αισθητή έχει κάνει την παρουσία και το θεωρούμενο ως «καλύτερο σύστημα εναέριας παρατήρησης παγκοσμίως» το B-737 MESA το οποίο έχει μιεώσει σε μεγάλο βαθμό τον χρόνο αντίδρασης των τουρκικών μαχητικών στις προσπάθειες της ΠΑ να αντιδράσει. Οπως σημείωνε χαρακτηριστικά ανώτατος αξιωματικός της ΠΑ στο defencenet.gr: «Εχουν πλέον σε real time εικόνα ακόμα και από προσ-απογειώσεις στην 116 ΠΜ στον Αραξο και την 117 ΠΜ στην Ανδραβίδα που μέχρι πέρσι ήταν αθέατες στα τουρκικά επίγεια ραντάρ και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνουν εξαιρετικά τος χρόνους απόκρισης στις κινήσεις μας. Βρίσκονται στην μέση του Αιγαίου πριν καν βγούμε από την Πελοπόννησο»…
Καταγράφαμε στις 9 Ιουνίου την κραυγή αγωνίας ανώτατου αξιωματικού του ΓΕΑ, ο οποίος σημείωνε ότι: «Δεκάδες εισβολές καθόλη τη διάρκεια του 24ώρου-κατά προτίμηση τη νύχτα- των προηγμένων UAV συλλογής πληροφοριών που έχουν εντάξει οι τουρκικές ΕΔ στο δυναμικό τους (όλα προϊόντα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας).
Πέρσι, η ΤΗΚ είχε πραγματοποιήσει 14 υπερπτήσεις και φέτος έχει κάνει 14 μέχρι την 1η Ιουνίου, κάτι που γίνεται φυσικά επειδή το θέλουν. Mέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί 32 εμπλοκές, με τους Τούρκους να επιδιώκουν την αντιπαράθεση με τους Έλληνες πιλότους.
Αλλά βέβαια να λάβουμε υπόψην ότι από το 2012 η Τουρκία έχει αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες κατά 350%, ενώ η ΠΑ τα λειτουργικά της έξοδα από τα 450 εκατ.ευρώ του 2009 τα έχει μειώσει στα 170 εκατ.ευρώ το 2015, τη στιγμή που οι επιχειρησιακές ανάγκες έχουν αυξηθεί με στόχευση την Α.Μεσόγειο και την Κύπρο.
Η κατάσταση είναι δύσκολη και ευτυχώς το προσωπικό της ΠΑ υπερβαίνει τις δυνάμεις του και ανταπεξέρχεται, μέχρι στιγμής, στην πίεση που ασκείται από την Ανατολή.
Μένει να φανεί τι θα γίνει στο μέλλον με την εισαγωγή σε υπηρεσία των Stealth-μαχητικών 5ης γενιάς-στην ΤΗΚ και την ένταξη σε υπηρεσία εκατοντάδων UAV.
Στο ερώτημα για το ποια μπορεί να είναι η απάντηση από ελληνικής πλευράς στην αυξανόμενη προκλητική κατάσταση, σίγουρα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας:
Χρειαζόμαστε νέο εκπαιδευτικό αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης και σίγουρα νεό μαχητικό αεροπλάνο. Αλλά το να μιλάμε αυτή τη στιγμή για νέο μαχητικό,αποτελεί ουτοπία, λόγω των οικονομικών συνθηκών.
Με όποιες οικονομικές δυνατότητες έχουμε, θα επιχειρηθεί η ανάπτυξη ενός δικτύου αντι-stealth αισθητήρων ελπίζοντας ότι θα καταστεί δυνατή η ανίχνευση, ο εντοπισμός και η καταστροφή των F-35 και προχωρά ο εκσυγχρονισμός και η αναβάθμιση των F-16 και των Mirage 2000 EGM/BGM, o oποίος είναι εκ των ουκ άνευ (εδώ θα χρειαστούν νέα σύγχρονα και έξυπνα όπλα μεταξύ άλλων ραντάρ εντοπισμού και αποκάλυψης στόχων όπως και τα microdrone RPS).
Αναφέρθηκε και ένα άλλο είδος απειλών που βιώνει η χώρα από την τουρκική επιθετικότητα:
«Των βαλλιστικών πυραύλων μέσης ακτίνας δράσης οι οποίοι θα έχουν εμβέλεια 2.500 χλμ και σύμφωνα με πληροφορίες της ΠΑ έχουν ήδη αρχίσει να δοκιμάζονται.
Είναι μια απειλή η οποία μπορεί να απαντηθεί μόνο με την ανάπτυξη αντιβαλλιστικών συστημάτων γύρω από βασικούς στόχους και τα βασικά κέντρα διοίκησης».
Οι παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ) έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τόσο σε σχέση με το 2014 κυριότερα όμως με το 2013 ενώ η τουρκική επιθετικότητα περιγράφεται κυρίως με τις εμπλοκές οι οποίες έχουν αρχίσει ξανά να γίνονται «κανόνας» στο Αιγαίο.
Πιο συγκεκριμένα και μέχρι τον Ιούνιο οι τουρκικές παραβιάσεις του ΕΕΧ έφτασαν τις 1071 ενώ οι εμπλοκές τις 55.
Για να αντιληφθούμε το συγκριτικό του πράγματος το 2014 οι παραβιάσεις όλο το χρόνο ήταν 2244 και οι εμπλοκές μόνο 8 εκ των οποίων οι 6 τον Δεκέμβριο.
Αντίστοιχα το 2013 οι παραβιάσεις έφτασαν τις 636 ενώ δεν είχε σημειωθεί καμία εμπλοκή.
Σε ότι αφορά τις υπερπτήσεις Εθνικού Εδάφους, μέχρι τον Ιούνιο είχαν σημειωθεί 18, ξεπερνώντας αυτές που είχαν πραγματοποιηθεί όλο το 2014 14 στον αριθμό, ενώ το 2013 ήταν στις 11.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω στοιχεία; Ότι η Τουρκία πρακτικά ετοιμάζεται για τον διαμελισμό του Αιγαίου με έχοντας να αντιμετωπίσει μια ΠΑ η οποία μαστίζεται από μειωμένες, σε σημείο συναγερμού, διαθεσιμότητες και το κυριότερο χωρίς κανένα προγραμματισμό για την μελλοντική της υπόσταση.
Η τουρκική Αεροπορία σήμερα ως απειλή για την Εθνική μας Ασφάλεια υλοποιείται με ένα στόλο αναβαθμισμένων μαχητικών και φυσικά με την μελλοντική (στο τέλος της δεκαετίας) έλευση του F-35.
Πιο συγκεκριμένα η τουρκική Αεροπορία διαθέτει σήμερα 103 Block 40 και 72 F-16C/D block 50, όλα αναβαθμισμένα σε επίπεδο CCIP, ενώ για τα 37 block 30 το πρόγραμμα είχε μικρότερη έκταση. Το τουρκικό CCIP φέρνει τα τουρκικά αεροσκάφη στο επίπεδο των εκδόσεων «-52plus». Το τουρκικό πρόγραμμα έχει ήδη ολοκληρωθεί και τώρα όλα τα τουρκικά F-16 βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τα ελληνικά F-16 block 52+ και Adv.
Παράλληλα τα 37 F-16 block 30 θα εξακολουθούν να συνιστούν μια υπολογίσιμη δύναμη αν και υποβλήθηκαν σε ένα μικρότερης έκτασης πρόγραμμα αναβάθμισης. Συνοπτικά η τουρκική Αεροπορία έχει πλέον στη διάθεσή της ένα πυρήνα από 200 μαχητικά αεροσκάφη (172 αναβαθμισμένα block 40 & 50 συν 30 block 50 Adv.) τα οποία είναι πλήρως πιστοποιημένα σε νέα όπλα και όλα αυτά βέβαια χωρίς καν να αναφέρουμε το θέμα της προμήθειας των 100 F-35 η αντιμετώπιση των οποίων προβληματίζει ιδιαίτερα την ηγεσία της ΠΑ.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό επομένως πως στο τέλος της δεκαετίας η τουρκική Αεροπορία θα βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής της εάν σε αυτή προστεθεί και το F-35 με την ΠΑ να αδυνατεί να ελέγξει τον Εθνικό κυρίαρχο χώρο, εάν δεν προβεί σε καμία διορθωτική κίνηση, όπως είναι η αναβάθμιση των F-16 και των Mirage 2000 ή απόκτηση νέου τύπου μαχητικού έστω και μεταχειρισμένου.
Αυτή είναι μια ζοφερή κατάσταση η οποία φαίνεται όμως πως δεν απασχολεί καν την πολιτική ηγεσία της χώρας η οποία βρίσκεται χαμένη και αποπροσανατολισμένη από το πρόβλημα ασφάλειας που θα αντιμετωπίσει σε λίγο καιρό η Ελλάδα.
Πηγή
