Ανεξάρτητα με το υπέρ ποιας άποψης τάσσεται ο καθένας, θα πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε ότι...
το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα και έχει πολλά αντισυνταγματικά στοιχεία. Παρόλο που το δημοψήφισμα αποτελεί μια ύστατη κίνηση δημοκρατίας, ο χρόνος και ο τρόπος του είναι λάθος.
Αρχικά δεν είναι σαφές σε ποιο κείμενο ο λαός καλείται να απαντήσει με «ναι» ή με «όχι». Τα δύο κείμενα που αναφέρει το δημοψήφισμα έχουν στην πραγματικότητα αποσυρθεί, είναι πολυσέλιδα και πολύπλοκα για τον μέσο Έλληνα και δεν νομίζω ότι θα τα διαβάσουν πάνω από το 25% των πολιτών. Θα διαβάσει ο μέσος Έλληνας το «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» ;
Ακόμα για να είναι έγκυρο ένα δημοψήφισμα δεν θα πρέπει ο καθένας να πρέπει να ερμηνεύει τι σημαίνει το «ναι» και τι το «όχι». Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο εξαρχής. Η Κυβέρνηση δεν μας λέει ξεκάθαρα τι θα γίνει άμα επικρατήσει το «όχι». Θα βγάλει τη χώρα από το ευρώ; Έχει εντολή για κάτι τέτοιο ; Θα διαπραγματευθεί με τους δανειστές για μιαν άλλη καλύτερη συμφωνία ; Και όσο θα κάνει μια πιο σκληρή διαπραγμάτευση πώς θα επιβιώνει η χώρα στο εσωτερικό της ;
Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η χώρα δεν είναι ένα δημοψήφισμα. Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένας τεχνοκράτης ή ένας εμπνευσμένος πολιτικός που θα τολμήσει να κάνει αυτά που όλοι οι άλλοι πολιτικοί δεν τολμούν να κάνουν γιατί φοβούνται μην χάσουν την καρέκλα τους. Χρειάζεται ένας ηγέτης που θα έχει όραμα, γνώσεις και ηθικά προσόντα. Ένας ηγέτης που θα αλλάξεί ριζικά τον δημόσιο τομέα, που θα ενδιαφερθεί πραγματικά για την πάταξη της φοροδιαφυγής, που δεν θα εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα και που θα φορολογήσει επιτέλους τους πλουσίους και τους εφοπλιστές. Ένας πολιτικός ή ακόμα καλύτερα ένας τεχνοκράτης που θα καταπολεμήσει την γραφειοκρατία, τον κρατικισμό, την διαφθορά και θα εμπνεύσει τους πολίτες να ασχοληθούν με την πολιτική βγαίνοντας από την αντιπαραγωγική και παρασιτική νοοτροπία τους.
Όλα αυτά ακούγονται πολύ ιδανικά και μάλλον θα θεωρηθώ φαντασιόπληκτος. Επιστρέφοντας λοιπόν στο απογοητευτικό παρόν βρίσκουμε την χώρα για μια ακόμα φορά σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση. Πρόκειται για μια νέα Οδύσσεια για τους Έλληνες. Με το «ναι» ίσως θα φτάσουμε στην Ιθάκη σε 10 μέρες ενώ με το «όχι» σε 10 χρόνια. Με το «ναι» όμως θα βρούμε μια άσχημη Ιθάκη που επαναλαμβάνει τα λάθη της (δηλαδή τα μνημόνια), ενώ με το «όχι» ίσως βρούμε την Ιθάκη που ονειρευόμαστε ;;;
