Οι επιστήμονες δίνουν μια πολύ... επιφανειακή εξήγηση, μη θέλοντας να παραδεχτούν προφανώς ότι ίσως να είναι και... τυχαίο, λέγοντας ότι αυτό οφείλεται στη συντροφικότητα, το μοίρασμα των απογοητεύσεων και του άγχους της καθημερινότητας και στο δυνατό υποστηρικτικό πλαίσιο που προσφέρει ο γάμος.
Τα προβλήματα πάντως εντός του γάμου, κυρίως στο θέμα της επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι, παραμένουν πολλά και δυσεπίλυτα.
Ο κάθε σύντροφος οχυρώνεται πίσω από ένα συγκεκριμένο ρόλο, αναλώνεται στο πως θα τον διατηρήσει, ενώ παράλληλα παραπονιέται διαρκώς για τη συμπεριφορά του άλλου και τον κατηγορεί για τη δική του δυστυχία.
Το πιο συχνό μοντέλο αυτής της συμπεριφοράς που συναντάμε στα ζευγάρια είναι για παράδειγμα η γυναίκα που κριτικάρει και γίνεται επιθετική απέναντι στον άνδρα της, ενώ ο ίδιος κλείνεται στον εαυτό του μη μπορώντας να αντέξει αυτή τη συμπεριφορά.
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι συχνά η αιτία για το αν μια σχέση θα ανθίσει ή θα διαρραγεί είναι η συναισθηματική απόσταση και όχι αυτή καθαυτή η σύγκρουση. Εξάλλου τα περισσότερα ζευγάρια περνάνε από φάσεις σύγκρουσης και διαμάχης αλλά αυτό που τους ενώνει τελικά είναι η συναισθηματική επαφή και σύνδεση.
Η λύση στις εμπλοκές αυτές είναι να νιώσουν οι σύντροφοι ότι καταρχήν συνδέονται με συναισθήματα αγάπης, αποδοχής, ανταπόκρισης οπότε έτσι καθίστανται πιο ικανοί και δυνατοί ταυτόχρονα στο να διαχειριστούν τα δύσκολα συναισθηματικά εμπόδια.
