αυτοκίνητα και τα εργοστάσια, βρισκόταν σε γεωμετρική άνοδο σε πόλεις όπως η Δαμασκός, η Τεχεράνη και το Κάιρο στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας και στις αρχές αυτής που διανύουμε. Στην συνέχεια όμως η μείωση είναι εμφανής, καθώς άρχισαν οι επιπτώσεις της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης.
Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος καθηγητής για την μελέτη Jos Lelieveld, η έναρξη των πολέμων και η μείωση της οικονομική και βιομηχανικής δραστηριότητας, οδήγησε σε δραματική μείωση των ρύπων στην ατμόσφαιρα.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία από δορυφόρους που παρακολουθούσαν την ατμόσφαιρα σ' αυτές τις πόλεις. Και τις αντιστοιχούσαν με τις πολιτικές και κοινωνικές διαφοροποιήσεις που εντοπίζονταν στο πέρασμα του χρόνου.
Στο Κάιρο για παράδειγμα, το διοξείδιο του αζώτου αυξανόταν σε επίπεδα κοντά στο 7% για κάθε χρονιά από το 1995 έως το 2010. Η επανάσταση όμως στην Αίγυπτο, και οι ελλείψεις σε καύσιμα και μείωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων, οδήγησαν σε κάθετη πτώση τις εκπομπές του συγκεκριμένου ρύπου.
Στην Τεχεράνη αντίστοιχα, το εμπάργκο των μεγάλων δυτικών κρατών, οδήγησε στην μείωση της χρήσης του αυτοκινήτου και τον περιορισμό της βιομηχανικής παραγωγής, κάτι που και εκεί επέφερε σημαντική βελτίωση στην ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα της πόλης.
Στην Σαουδική Αραβία και την πρωτεύουσα Ριάντ, η μείωση δεν συνδυάζεται με κάποια πολεμική σύρραξη ή κοινωνική αναταραχή, αλλά με τους πιο αυστηρούς νόμους του κράτους για τον περιορισμό της ρύπανσης μέσα στην πόλη.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η πρόβλεψη για την ατμοσφαιρική ρύπανση σε όλον τον πλανήτη, δεν μπορεί να έχει μια γραμμική εξέλιξη. Αλλά άπτεται πολλών συγκυριακών παραγόντων, όπως οι πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές.
Και καταλήγει ότι δεν μπορείς να σχεδιάζεις μία παγκόσμια στρατηγική ενάντια στην μόλυνση του περιβάλλοντος και των αερίων του θερμοκηπίου, αν δεν λαμβάνεις υπόψη και παράγοντες απρόβλεπτους, οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή και αρνητικά κάθε σχεδιασμό.
Πηγή
