Βλέποντας το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών θα...
πρέπει να ξεπεράσω κάθε συντεχνιακή διάθεση και να γράψω, πως οι «δημοσιογράφοι» αποδείχτηκαν πιο τραγικοί και από τους πολιτικούς αρχηγούς...
Η αγενέστατη ευθιξία της Τρέμη, που έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της όλη την διαδικασία, όταν ο Τσίπρας «θυμήθηκε» τον πόλεμο με την διαπλοκή και τους μηντιάρχες, έδωσε σανίδα σωτηρίας στον απερχόμενο πρωθυπουργό, ο οποίος ήταν φανερά αμήχανος κατά την διάρκεια όλου του ντιμπέιτ…
Η δεύτερη περίπτωση δημοσιογράφου που ειλικρινά μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση, ήταν αυτή του Σρόιτερ, ο οποίος σε μια γεμάτη γερμανολατρία αποστροφή του αφηγήματος του, ρώτησε το εξής αμίμητο: Αφού οι Γερμανοί είναι τόσο κακοί, γιατί οι μετανάστες θέλουν να πάνε στην Γερμανία των σκληρών μέτρων και τον μνημονίων; Γιατί «φωστήρα» μου τα μνημόνια και τα σκληρά μέτρα οι Γερμανοί τα επιβάλουν στους άλλους λαούς, όχι στους Γερμανούς πολίτες. Στην Γερμανία «φωστήρα» μου, οι σεκιουριτάδες παίρνουν 2500 καθαρά. Και ξέρεις γιατί; Διότι η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τους μηχανισμούς, ώστε να μην ασχολείται κανείς μαζί της, την στιγμή που έχει εικοσαπλάσιο δημόσιο χρέος από την Ελλάδα και η οικονομία της, παρά το γεγονός είναι εξαγωγική και «βολεύεται» απόλυτα από το ευρώ, εξακολουθεί και μπαίνει χοντρά μέσα και αποτελεί μια φούσκα που απειλεί να συντρίψει την παγκόσμια οικονομία…
Πάμε λοιπόν και στους πολιτικούς αρχηγούς. Κατά την άποψη μου, το συγκεκριμένο ντιμπέιτ, δεν μας προσέφερε τίποτα το ουσιαστικό. Όπως και όλα τα προηγούμενα άλλωστε… Ωστόσο προτιμώ ακόμα και αυτό, το εντελώς περιορισμένο σε συγκεκριμένα καλούπια ντιμπέιτ, από την αφωνία που κυριαρχούσε από το 2009 που έγινε το τελευταίο ντιμπέιτ μέχρι σήμερα… Θέλω να τους έχω όλους μαζί απέναντι μου στον τηλεοπτικό δέκτη, για να κρίνω και να συγκρίνω…
Όπως η μητέρα που βάζει τα παιδιά της στην σειρά και τα ρωτάει ποιο έσπασε το βάζο… Είναι δεδομένο πως το ένα θα ρίχνει το φταίξιμο στο άλλο, αλλά η μητέρα, λόγω της εμπειρίας της θα καταλάβει εύκολα ποιο έκανε την ζημιά…
Στο δια ταύτα και για να είμαι ακριβής με το που έφυγαν από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ Σαμαράς και Βενιζέλος έγινε ξανά ντιμπέιτ... Τυχαίο; Καθόλου… Με αυτούς τους δύο, ούτε πλάκα δεν θα μπορούσαμε να σπάσουμε...
Επί του προκειμένου, θεωρώ πως τις εντυπώσεις στο ντιμπέιτ, τις έκλεψαν οι Λαφαζάνης, και Καμμένος, ο καθένας με τον τρόπο του…
Ο Λαφαζάνης με πολύ έξυπνο τρόπο, προσπαθούσε να επαναφέρει στο υποσυνείδητο του Έλληνα, το δίλλημα Μνημόνιο vs Αντιμνημόνιο… Πήρε πολύ εύκολα πάνω του το 62% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και με όμορφες ντρίπλες κατάφερε να μην πατήσει καμία από τις μπανανόφλουδες που του έριχναν οι πάντες, ζητώντας του να πει δημόσια ποιο είναι το Plan B…
Από την πλευρά του ο Πάνος Καμμένος μην έχοντας κάποιο ιδιαίτερο άγχος, αφού οι ΑΝΕΛ δείχνουν να μην μπαίνουν στη Βουλή, στόχευσε να αποδομήσει πλήρως τον Μεϊμαράκη, μήπως καταφέρει να βοηθήσει τον φίλο του τον Τσίπρα, ο οποίος έδειχνε ιδιαίτερα χλωμός… Κατά την γνώμη μου τα κατάφερε… Και μάλιστα μέσα στην έδρα του μάγκα και αθυρόστομου Μεϊμαράκη… Με τον δικό του τρόπο… Με μαγκιά και αθυροστομία…
Μπορεί να δείχνει λίγο απρόβλεπτος και αθυρόστομος ο προεδροπάνος, ωστόσο μην συγχέετε την αθυροστομία με την αγένεια. Αυτοί που κατέστρεψαν την χώρα, είναι όλοι γλυκομίλητοι και ευγενικοί.
Καταλήγοντας θα πρέπει να πως, ότι το καραστημένο σύνθημα του Θεοδωράκη «πρώτη φορά στα σοβαρά» ήταν τόσο σοβαρό που έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Σταύρακα να χασκογελάει και τις πέστροφες του Αλιάκμονα να ζητούν κυβερνητικές θέσεις...
