Σαράντα και πλέον χρόνια από την αποκατάσταση της...
δημοκρατίας στη χώρα μας έγιναν πολλά, άλλα θετικά και άλλα αρνητικά. Το ζήτημα δεν είναι να διαπιστώνεις το πρόβλημα αλλά να μπορείς και να το λύσεις. Γι αυτό σήμερα χωρίς καμιά διάθεση να απαξιώσουμε και να ακυρώσουμε τις μεγάλες και θεμελιώδης αλλαγές που έγιναν την περίοδο αυτή, θα κάνουμε μια αναφορά στις αρνητικές πτυχές που δημιουργήθηκαν και πρέπει να αλλάξουν ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο αφήγημα όχι πια για την μεταπολιτευτική Ελλάδα αλλά για τη μεταπελατειακή.
Οι πελατειακές σχέσεις, η αδιαφάνεια στις χρηματοδοτήσεις, η άκρατη κομματικοποίηση όλων των συνδικαλιστικών δομών με σκοπό τη χειραγώγηση και τα εκλογικά οφέλη, η προώθηση των αρεστών και ημετέρων άνευ αξιολόγησης, η έλλειψη συγκεκριμένου και κοστολογημένου σχεδίου με μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες δράσεις, η αντίληψη πως το κράτος είναι λάφυρο και εν γένει η πεποίθηση ότι το κόμμα είναι πάνω από το κράτος και τους θεσμούς της δημοκρατίας είχε ως συνέπεια:
- τη δημιουργία ενός δημόσιου τομέα υπερτροφικού, δυσλειτουργικού και αντιπαραγωγικού γεμάτο οριζόντια και κάθετη διαφθορά.
- την απαξίωση όλων των συνδικαλιστικών φορέων αφού μέσω συντεχνιακών λογικών και πολιτικών η κάθε ομάδα ανάλογα με τις προσβάσεις και πιέσεις που ασκούσε καρπώνονταν προκλητικά οφέλη εις βάρος όμως της υπόλοιπης κοινωνίας.
- την δημιουργία ενός ιδιωτικού τομέα κρατικοδίαιτου, άναρχου και ποινικοποιήμενου αφού μιας και ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας της χώρας ήταν το κράτος όλοι ήθελαν να συνδέονται μαζί του. Άναρχου γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ενός δυσλειτουργικού κράτος ουδέποτε λειτούργησαν και Ποινικοποιημένου ως μόνιμα φοροφυγά και κλέφτη.
- την τεραστία έκταση φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής ως επιστέγασμα της στήριξης συγκεκριμένων ομάδων σε κόμματα εξουσίας.
- τη δημιουργία της κουλτούρας πως πρότυπο είναι αυτός ο οποίος κλέβει το δημόσιο, δε πληρώνει φόρους και μέσω μίζας ή πολιτικών γνωστών διεκπεραιώνει τις δουλείες του.
- τη στρεβλή θεώρηση της έννοιας κοινωνικό κράτος αφού αντιμετωπίζονταν ως μηχανισμός έκδοσης επιδομάτων σε εκλεκτούς πολιτικών γραφείων την εκτεταμένη διαφθορά ως αποτέλεσμα έλλειψης ελέγχων και τιμωρίας αλλά και αυτοσυνείδησης των πολιτών τη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας και την πλήρη εξάρτηση ακόμα και στο πρωτογενή τομέα από εισαγωγές.
- τη μη απονομή δικαιοσύνης
Την ώρα που άλλοι βάζουνε την #ellada_mprosta, που κάνουν #nea_arxi, που #kerdizoume_to_aurio, που δηλώνουν #anagkaio_kalo, ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ παραμένουν και διογκώντονται. Η #laiki_enotita δεν είναι ευφυολόγημα που στην πρώτη βροχή την παίρνει #to_potami. Η χώρα δεν χρειάζεται ούτε #leventes, ούτε #pseftomagkes. Σχέδιο χρειάζεται και βούληση..
Τώρα είναι η ώρα για χάραξη εθνικής στρατηγικής. Ενότητα κοινωνική και πολιτική. Σύγκλιση των δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων χρειαζόμαστε, βασισμένη σε πολιτικό σχέδιο εκτάκτου ανάγκης ώστε να μπει η χώρα στον δρόμο της πραγματικής ανάπτυξης.
Τα βήματα για τη δημιουργία της μεταπελατειακής Ελλάδας είναι τα εξής:
Κίνητρα και διευκολύνσεις στην ιδιωτική επιχείρηση με αντιστάθμισμα τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Άμεση στήριξη της παραγωγικής βάσης της χώρας με προτεραιότητα στους αγρότες και κτηνοτρόφους, να στηριχθεί η παραγωγική διαδικασία στη χώρα ώστε να παραχθεί στον τόπο αυτό, προϊόν ανταγωνιστικό, εξαγώγιμο έτσι μόνο θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε παραγωγικό τομέα δημιουργικό, ανταγωνιστικό, ποιοτικό με εξωστρέφεια και καινοτομία.
Δουλειές για όλους με άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω των ευρωπαικών επενδυτικών προγραμμάτων,
Διεύρυνση του κοινωνικού κράτους για να διασωθεί η κοινωνική συνοχή. Στόχος πρέπει να είναι ένα πραγματικό κοινωνικό κράτος που θα λειτουργεί ως ασπίδα στήριξης στις ευπαθείς κοινωνικές όπως τους ανέργους, τους εργάτες, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Διαφάνεια και αποτελεσματικότητα στη δημόσια διοίκηση με ταυτόχρονη πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας. Χρειάζεται να αναταχθεί ο δημόσιος τομέας με σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές, για να υπάρχει αποτελεσματικό κράτος, διαφάνειας, που υπηρετεί τον πολίτη, με σεβασμό και ανταπόδοση στους φόρους που καταβάλλει.
Ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα κατανέμει αναλογικά τα βάρη, θα δίνει προοπτική στην ιδιωτική επένδυση και θα καταστήσει την Ελλάδα ασφαλή φιλοεπενδυτικό προορισμό.
Προάσπιση της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας.
Πόλιτική σταθερότητα και σοβαρότητα ώστε να ξανακερδηθεί διεθνώς η αξιοπρέπεια της χώρας και να αντιμετωπιστούν με υπερηφάνεια και ρεαλισμό τα εθνικά μας ζητήματα.
Είναι λοιπόν εύκολα αντιληπτό πως ο δρόμος προς την ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ο αγώνας είναι δύσκολος και σκληρός. Όμως η ανάγκη για να σωθεί η χώρα είναι τόσο επιτακτική όσο και ιστορική. Η δημοκρατία δεν πρέπει να διώκει ούτε να εκδικείται, οφείλει να προχωρεί να ενώνει και να συσπειρώνει σε αρχές, αξίες και ιδανικά.
Την ώρα που τη μέση ελληνική οικογένεια περιστοιχίζουν η ανεργία, η μαύρη εργασία, τα εξαντλητικά ωράρια, η ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι μισθοί ανάγκης, η αβεβαιότητα και ο φόβος, την ίδια ώρα εκπρόσωποι του Ελληνικού κοινοβουλίου συνεχίζουν να διχάζουν και να δηλητηριάζουν την κοινωνία.
Επομένως αν η στάση μας συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από συμβιβασμό και ιδιώτευση, όλες οι θυσίες θα έχουν πάει χαμένες. Το εθνικό συμφέρον, η πατρίδα και ο λαός είναι πάνω από προσωπικές στρατηγικές και κομματικές σκοπιμότητες.
Μοναδικά διαβατήρια μας στο δρόμο προς την επίτευξη των οραμάτων της εργατικής τάξης, των μη προνομοιούχων Ελλήνων είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ και ο ΑΓΩΝΑΣ βασισμένα στο κατάλληλο σχέδιο.
