Της τελευταίες ώρες ακούγεται έντονα ότι μέχρι το τέλους του έτους, θα υπάρξει περικοπή του Ελληνικού χρέους κατά 200 δις ευρώ. Επίσης ακούγεται και η μπούρδα...
ότι αν κάθε Ευρωπαίος πολίτης έδινε 700 ευρώ θα φτάναμε στο 60% του ΑΕΠ. Ποσοστό που ορίζετε βιώσιμο και από την Συνθήκη του Μάαστριχ.
Η Ευρώπη επιμένει να είναι η πιο μαζοχιστική ήπειρος με μόνο στόχο, ποιος θα επιβιώσει (Γερμανία) και όχι πώς μπορεί να υπάρχει ανάπτυξη.
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί κάνουμε την ζωή μας δύσκολη; Γιατί αποφασίζουμε να αφήνουμε ανθρώπους να αυτοκτονούν και να μένουν στον δρόμο και δεν πατάμε απλά ένα ξεφτιλισμένο, delete; Γιατί αν το σκεφτείς, για αυτό πρόκειται. Ένα delete. Δεν υπάρχει το ποσό των 340 δις ευρώ. Δεν είναι ότι κυκλοφορεί σε ρευστό, άρα αν διαγραφεί θα υποφέρει κανείς. Δεν θα διαλυθεί κανένας γαλαξίας, ούτε θα στερηθεί κάνεις κάτι.
Δεν συνέβη τίποτα τρομακτικό το 53 όταν κόπηκε το χρέος της Γερμανίας. Μάλλον το αντίθετο. Αρά από επιλογή δεν αποφασίζουμε να κοπεί, αυτό το ποσό. Να γίνει βιώσιμο. Δεν λέει κάνεις να μην πληρώσουμε, απλά να ζητάμε να μην χρειάζεται τα τετράκις δισέγγονα μας να πληρώνουν τα λάθη μας. Να μην πληρώσουν την τυφλή εμπιστοσύνη που έδειχναν και δείχνουν όλοι όλα αυτά τα χρόνια στις διοικήσεις, για ένα ρουσφέτι.
Έχουμε φτάσει στο σημείο το ίδιο το ΔΝΤ και η Deutsche Bank να ζητούν κόψιμο του χρέους. Είναι ότι πιο ειρωνικό, απαράδεκτο και ντροπιαστικό έχω ακούσει. Να ζητάνε εκείνοι και να μην απατούμε εμείς.
Και ενώ διεκδικούν οι βασανιστές μας για εμάς, το ΑΕΠ έχει κάνει high score 200% και το να υπογράφουμε για να μπορέσει να υπάρξει ανάπτυξη το 3254, μοιάζει με το πιο κρύο και κακόγουστο, ακούσαμε και εφέτος.
Ξυπνήστε….
