Κι όμως, η ελπίδα δεν έχει σβήσει. Ακόμη και τώρα, η κυβέρνηση του Α... Τσίπρα, έχει πολιτικό κεφάλαιο και τον κόσμο που τη στηρίζει για να σώσει την παρτίδα για τη χώρα και την Αριστερά, αρκεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Να μην απεμπολίσει και ακυρώσει τα χαρακτηριστικά που την έφεραν ως εδώ. Να αναμετρηθεί με τα προβλήματα των πολλών και την ασυδοσία των λίγων.
Ο πρωθυπουργός έθεσε στην πρώτη γραμμή, ως αντίβαρο του ολέθριου Μνημονίου, το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» κοινωνικής δικαιοσύνης και αναδιάρθρωσης του κράτους, με τη μορφή Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου, για την επιστροφή στην Ανάπτυξη και με έμφαση στις βαθιές τομές που απαιτούνται στην Υγεία, την Παιδεία και την Δημόσια διοίκηση, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της ανεργίας.
Αιχμή και θεμελειώδη λίθο των προγραμματικών εξαγγελιών της κυβέρνησης συνιστά η ρήξη με το παλιό, όπως το ανέλυσε διεξοδικά ο Α. Τσίπρας. Η (πολυδιαφημισμένη) μετωπική σύγκρουση με τη Διαφθορά και τη Διαπλοκή.
Μόλις προχθές ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, ανέφερε ότι το κόστος της Διαφθοράς φτάνει τα 33 δισ. ευρώ, ετησίως! Και πως «αν για 10 χρόνια δεν είχαμε φαινόμενα διαφθοράς, θα είχε εκλείψει το δημόσιο χρέος της χώρας»!
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για την «πρώτη (ή και δεύτερη;) φορά Αριστερά» κυβέρνηση.
Έχει τα κότσια ν΄ αντισταθεί στα θέλγητρα της εξουσίας; Επιθυμεί να δώσει ουσιαστικό νόημα στο λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς; Είναι αποφασισμένη να προσφέρει μέγιστη υπηρεσία στη χώρα και την χειμαζόμενη κοινωνία; Τότε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να σταματήσει να μιλάει για ισοδύναμα (φτώχειας), τα οποία έχουν αποκτήσει περιεχόμενο ανάλογο με την «άφεση αμαρτιών» που δίνει η εκκλησία, και να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην δίκαιη αναδιανομή των βαρών. Όχι, τίποτε αλλο, αλλά να μη δίνεται και το δικαίωμα στον (κάθε) Μ. Σουλτς, να λεει ότι «οι πλούσιοι στην Ελλάδα ευεργετήθηκαν από την κυβερνητική επιείκεια»...
Ισοδύναμα (φτώχειας) λεει, δεν λεει καταργημένα. Οπότε, εάν ένας φόρος είναι άδικος και αντικατασταθεί από κάτι ισοδύναμο, δεν μεταβάλλουν τον χαρακτήρα του, που παραμένει άδικος, αλλά απλώς την τεχνική εφαρμογή. Η αδικία μεταφέρεται στις πλάτες άλλων. Όχι, των ισχυρών, αλλά των ατυχών ισοδυνάμων...
Έτσι, κ. Μπαλτά; Αντί να εξευρεθούν πόροι με επιβολή τέλους στα εισιτήρια των μουσείων, έτσι ώστε να μην φορολογηθούν τα ιδιωτικά σχολεία, θα περιμέναμε να πεις ότι, «σε έναν, δυο, τρεις μήνες είμαι υποχρεωμένος να παρουσιάσω απτό και μετρήσιμο έργο στην καταπολέμησης της Διαφθοράς και της Διαπλοκής στο υπουργείο Πολιτισμού».
Εξακολουθεί να παραμένει αλώβητο και συνεπώς ασύδοτο το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, το σύστημα της Διαπλοκής και της Διαφθοράς.
Έχουν γραφτεί τόμοι για τις παθογένειες του ελληνικού κράτους και για το πελατειακό σύστημα επάνω στο οποίο εδραιώθηκε η μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία. Έχουμε βαρεθεί ν΄ ακούμε για σκάνδαλα δισεκατομμυρίων, από μίζες προμηθειών, από υπερτιμολογήσεις έργων, από θαλασσοδάνεια. Διαβάζουμε για λίστες μεγαλοκαταθετών σε ξένες τράπεζες, για μαύρο χρήμα που ξεπλένεται, για πολιτικό χρήμα δανεικό και αγύριστο. Για τους ληστές με τα λευκά κολάρα, που συνεχίζουν να πίνουν εις υγείαν των κορόιδων. Συνηθίσαμε να χαμογελάμε ακούγοντας τη φράση «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο».
Η εγγενής αδυναμία του φαύλου και χρεοκοπημένου συστήματος εξουσίας, να δαμάσει το «τέρας» της Διαπλοκής, της Διαφθοράς, της Φοροδιαφυγής, αλλά και της Γραφειοκρατίας, αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Τα μέσα υπάρχουν, η πολιτική βούληση εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο...
Θα το επαναλάβουμε, μπας και εμπεδωθεί «αρμοδίως». Η «πολιτική του αυτονόητου», αποτελεί πλέον την μόνη Αριστερή πολιτική.
Συνεπώς, εάν η κυβέρνηση κατορθώσει να κάνει πράξη όσα -χρόνια τώρα- θεωρούνται αυτονόητα, τότε και μόνο θα έχει ελπίδες να σκίσει τα Μνημόνια και η Ελλάδα θα μετατραπεί, για πρώτη φορά, σε μια φυσιολογική χώρα!
