«έβρεξε ή έριξε με το τουλούμι».
Στα ορεινά μέρη, όπου δεν ήταν εύκολο να έχουν στάμνες για την αποθήκευση του νερού, είχαν τα ασκιά, τα «τουλούμια» όπως λέγονται, στα Τουρκικά. Έτσι, όταν ήθελαν να αδειάσουν νερό από το «τουλούμι», αυτό έπεφτε «μπόλικο» (τουρκικής προέλευσης λέξη), όπως πέφτει, όταν βρέχει δυνατά με χοντρές σταγόνες.
Σύμφωνα με μια εκδοχή που παραθέτει ο Τάκης Νατσούλης, οι Τούρκοι που είχαν κι αυτοί δημιουργήσει πυροσβεστική υπηρεσία -παίρνοντας σαν πρότυπα τα ελληνικά, εβραϊκά και ρωμαϊκά πυροσβεστικά σώματα της τότε εποχής-, όταν ήθελαν να σβήσουν μία πυρκαγιά, χρησιμοποιούσαν πρωτόγονες αντλίες που λειτουργούσαν σαν τα φυσερά των Ρομά. Δηλαδή για την πίεση του νερού είχαν ασκιά, «τουλούμια» που πέταγαν το νερό πολύ-πολύ μαζί.
