Σε ένα θαύμα, για να μη βρεθούν στον δρόμο, ελπίζουν οι περισσότεροι από 11.000 εργαζόμενοι στον κλάδο της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας. Ένας κλάδος, ο οποίος...
συνεισφέρει περί τα 2,8 δισ. ευρώ ετησίως στο ΑΕΠ της χώρας (σχεδόν 300 εκατ. ευρώ από εξαγωγές σε 85 κράτη) και αποτελεί παράδειγμα για άλλες χώρες του δυτικού κόσμου.
Αιτία, η ψήφιση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ του περιβόητου άρθρου 15 του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα, το οποίο προβλέπει την περαιτέρω μείωση της ετήσιας φαρμακευτικής δαπάνης στο 1,945 δισ. ευρώ έως και το 2018. Παράλληλα, επιβάλλει τη μείωση τιμής των φαρμακευτικών προϊόντων «αναφοράς», μετά τη λήξη της «περιόδου προστασίας των δεδομένων», στο 50% της τιμής του προϊόντος σε κατάσταση «εντός της περιόδου προστασίας των δεδομένων», ή στον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανάλογα με το ποια είναι σε κάθε περίπτωση η χαμηλότερη τιμή.
Παράλληλα, αυτό που πέτυχαν οι «θεσμοί» είναι να ευνοούνται, πλέον, ξεκάθαρα τα εισαγόμενα σκευάσματα των πολυεθνικών εταιρειών έναντι των ελληνικών. Το νέο σύστημα τιμολόγησης θα πιέσει τόσο πολύ τις τιμές των γενόσημων φαρμάκων, σε επίπεδα που δεν θα είναι δυνατή η παραγωγή τους από την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να αποσυρθούν από την αγορά, καθώς το κόστος παρασκευής του θα είναι μεγαλύτερο από το όποιο κέρδος. Αυτά θα αντικατασταθούν από φάρμακα εισαγωγής, για τα οποία οι «θεσμοί» δεν έχουν ζητήσει μείωση τιμών, με τις ελληνικές εταιρείες να χάνουν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο από την, ούτως ή άλλως, περιορισμένη «πίτα», να σταματούν τις επενδύσεις στην έρευνα και στην ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στο κλείσιμο.
«Οργανωμένο σχέδιο»
Τι και αν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις απειλούν να βάλουν λουκέτο στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία, με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Αντιπροσώπων Φαρμακευτικών Ειδών και Ειδικοτήτων (ΣΑΦΕΕ), Δημήτρη Γιαννακόπουλο, να καταγγέλλει από το βήμα του Κοινοβουλίου «οργανωμένο σχέδιο κατ’ εντολή του Τζουζέπε Καρόνε και της τρόικας που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Ισραηλινών». Ο κ. Γιαννακόπουλος διαμήνυσε στην εθνική αντιπροσωπεία πως πρέπει «να είσαστε βέβαιοι ότι το φθηνό ελληνικό φάρμακο θα αντικατασταθεί με ξένο ακριβό φάρμακο, θα έρθουν αυτοί στη χώρα μας. Και κάποια στιγμή θα αποδειχθεί. Οποιοιδήποτε παρακολουθούν τον τομέα του φαρμάκου και το τι έχει γίνει, αν δεν έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα, είναι είτε “στημένοι”, είτε βλάκες, είτε άσχετοι…». Ο πρόεδρος του ΣΑΦΕΕ και αντιπρόεδρος της φαρμακοβιομηχανίας ΒΙΑΝΕΞ τόνισε ακόμα πως «έχουμε κλειστό προϋπολογισμό φαρμάκου 1,945 δισ. ευρώ που, βέβαια, και αυτό είναι πλασματικό, γιατί μέσα εντάσσονται τα εμβόλια, οι ανασφάλιστοι και ο ΦΠΑ. Πού ακούστηκε, σε ποια χώρα του κόσμου η πρόληψη να είναι μέρος της δαπάνης; Μόνο στην Ελλάδα».
«Ακριβά εισαγόμενα
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο αντιπρόεδρος της φαρμακοβιομηχανίας ELPEN και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας, Θεόδωρος Τρύφων, ο οποίος πριν από μερικές ημέρες σε άρθρο του εξήγησε πως «το μοναδικό θέμα που φαίνεται να απασχολεί τους “θεσμούς” αφορά την εφαρμογή ενός συστήματος τιμολόγησης που οδηγεί απροκάλυπτα στη μαζική ανεξέλεγκτη είσοδο γενοσήμων από “τρίτες χώρες” και στην κυριαρχία ακριβών εισαγόμενων πρωτότυπων φαρμάκων. Είναι προφανές ότι οι προτάσεις των δανειστών δεν προσφέρουν κάποιο όφελος για τα Ταμεία, τους ασθενείς και την εθνική οικονομία. Αντίθετα, προκαλείται ζημιά σε πολλά επίπεδα. Γιατί θέλουν να επιβάλλουν, μονοδιάστατα, την περαιτέρω μείωση της τιμής του οικονομικού εγχώρια παραγομένου φαρμάκου, το οποίο ας σημειωθεί ότι πωλείται με 70% έκπτωση σε σχέση με τις αρχικές τιμές των εισαγoμένων. Έτσι, έχουμε το παράλογο, να μας ζητούν να μειώσουμε την τιμή ενός ελληνικού φαρμάκου που κοστίζει λ.χ. 3,5 ευρώ, την ίδια ώρα που μένει στο σύστημα, με μεγάλης έκτασης συνταγογραφία, ένα νεότερο εισαγόμενο των 20 ευρώ».
«Μαρασμός και πτώχευση»
Κεραυνούς εναντίον της κυβέρνησης εξαπολύει και ο νομικός σύμβουλος της φαρμακοβιομηχανίας ΒΙΑΝΕΞ και της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Παναγιώτης Μπαλτάκος. «“Αφού δεν παράγουμε τίποτα, πώς να μη πτωχεύσουμε”, ακούς να λένε δεξιά και αριστερά. Σωστό είναι αυτό. Μόνο με τουρισμό και ναυτιλία, η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει. Χρειάζεται πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγή. Χρειάζεται βιομηχανία. Κάποια βιομηχανική παραγωγή έχουμε, βέβαια, αλλά όχι για πολύ καιρό ακόμα. Η τρόικα φροντίζει γι’ αυτό και οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υπακούουν», δηλώνει αρχικά στο «Π» ο έγκριτος δικηγόρος και προσθέτει πως «στον χώρο της φαρμακοβιομηχανίας, το πρόσχημα είναι –φυσικά– η διάθεση φθηνότερων φαρμάκων στην αγορά. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί –τάχα– ο νόμος που ψηφίστηκε την περασμένη Παρασκευή. Δεν θα ασχοληθούμε, όμως, με το πρόσχημα αυτό. Υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί. Η ουσία του πράγματος είναι ότι η κυβέρνηση των πρώην αντιμνημονιακών, για να χαμηλώσει –δήθεν– η τιμή του φαρμάκου, αποδέχεται την υποκατάσταση των εγχώρια παραγόμενων φαρμάκων με εισαγόμενα, οδηγώντας έτσι την ελληνική φαρμακοβιομηχανία σε μαρασμό και πτώχευση. Επιδοτούμε τη δουλειά ή την ανεργία; Είναι αριστερή κυβέρνηση αυτή; Η κακή Δεξιά τι χειρότερο θα έκανε; Να φτωχύνουν οι Έλληνες βιομήχανοι για να πλουτίσουν οι Λιθουανοί; Να φτωχύνουν οι Έλληνες βιομήχανοι για να πλουτίσουν –περαιτέρω– οι ξένοι; Οι άνεργοι δεν πληρώνουν φόρους και χωρίς βιομηχανική παραγωγή η σχέση ΑΕΠ/χρέους γίνεται δυσμενέστερη. Τι νόημα έχει αυτό; Οδηγεί σε ανάπτυξη αυτή η τακτική; Η φτωχοποίηση και άλλων, ακόμα, εργαζομένων είναι παράσημο για τον ΣΥΡΙΖΑ;».
«Κυβερνητικά λάθη»
«Το φάρμακο είχε βγει από το μνημόνιο, ωστόσο, οι άστοχες κινήσεις και οι επιπόλαιοι χειρισμοί της κυβέρνησης το έφεραν ξανά στο τραπέζι των προαπαιτουμένων», δηλώνει στο «Π» ο Μάριος Σαλμάς. Ως γιατρός και πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας γνωρίζει άριστα τα τεκταινόμενα του κλάδου και καταγγέλλει πως «η κυβέρνηση δεν έχει φαρμακευτική πολιτική, οφείλει όμως να σεβαστεί τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια». Σε ερώτηση για το περιβόητο άρθρο 15 του πολυνομοσχεδίου, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της Νέας Δημοκρατίας χαρακτηρίζει λανθασμένη την αιτιολογική έκθεση, καθώς «δεν επηρεάζει τη φαρμακευτική δαπάνη, αφού στην περίπτωση της Ελλάδας ο προϋπολογισμός είναι κλειστός. Τα τελευταία χρόνια, η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε, από τα 5,3 δισ. ευρώ, σε 2,3 δισ. ευρώ επί ημερών μου και, πλέον, κλείδωσε στα 2 δισ. ευρώ. Δεν μπορεί, επομένως, να έρθει η τρόικα και να πει πώς θα διανεμηθεί η πίτα της φαρμακευτικής δαπάνης, με μία διάταξη η οποία δεν έχει καμία επίπτωση στον έλεγχό της».
Η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει «γέφυρες», αλλά…
Η έντονη αντίδραση των εκπροσώπων της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, προφανώς και η αίσθηση πως ο νόμος που ψηφίστηκε δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας, οδηγεί την κυβέρνηση να αναζητήσει μέτρα για την ενίσχυση του κλάδου.
Είναι χαρακτηριστικό πως πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη, στην οποία συμμετείχαν ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, ο υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, και η υφυπουργός Βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη. Άπαντες συμφώνησαν πως η ελληνική φαρμακοβιομηχανία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυλώνες παραγωγής, έρευνας και καινοτομίας, στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Με δεδομένη την παραπάνω θέση, αποφασίστηκε να ξεκινήσει αμέσως ο οργανωμένος διάλογος με τους ενδιαφερόμενους φορείς, με στόχο τη διαμόρφωση εκείνων των μέτρων πολιτικής που θα ευνοούν τη μεγέθυνση του κλάδου με όρους διεθνούς ανταγωνιστικότητας και βιωσιμότητας.
Με το περιβόητο άρθρο 15 ψηφισμένο, πάντως, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος πως ο διάλογος αυτός δεν θα είναι προσχηματικός και θα αποδώσει κάτι. «Είναι αναγκαίο να βρεθούν αντισταθμίσματα στα μέτρα που ζητούν οι “θεσμοί” και περιλαμβάνονται στο κείμενο της συμφωνίας», δηλώνει στο «Π» πηγή του Μεγάρου Μαξίμου, με τους επιχειρηματίες αλλά και τους εργαζομένους του κλάδου να εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί.
«Απειλή» από το Ισραήλ
Οι εκπρόσωποι της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας στέκονται ιδιαίτερα σε ένα έγγραφο του 2010 (σ.σ. κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου), του υπουργείο Εξωτερικών, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται πως στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων Ελλάδας – Ισραήλ «…τα πολύ-φαρμακεία Super-Pharm σχεδιάζουν, σε πρώτη φάση, την ίδρυση καταστημάτων λιανικής πώλησης στην Αθήνα». Από την έρευνα στο διαδίκτυο προέκυψε πως η συγκεκριμένη εταιρεία ειδικεύεται στο εμπόριο γενόσημων φαρμάκων από τη Σενεγάλη, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και άλλες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, η ποιότητα των οποίων, αλλά και οι έλεγχοι στους οποίους υποβάλλονται τα σκευάσματα που φιλοξενούν στα ράφια τους είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενοι. Πρέπει, εδώ, να σημειώσουμε πως η είσοδος της ισραηλίτικης αλυσίδας στην Ελλάδα θα έχει επιπτώσεις γενικότερα στον κλάδο του φαρμάκου, δηλαδή τόσο στις βιομηχανίες όσο και στα φαρμακεία της γειτονίας, με ό,τι –αρνητικό– αυτό συνεπάγεται για το ΑΕΠ και την ανεργία.
Πηγή
