Μείζον θέμα έχει προκύψει από τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ.Φίλη για την εθνική σφαγή των Ποντίων από τον εθνοπατέρα της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ, στις αρχές του 20ού αιώνα.
Χωρίς να υπάρχει καμία ιστορική αμφισβήτηση πια για τη νέο-τουρκική πολιτική εθνοκάθαρσης, υπό τον Κεμάλ Αταταρκούκ, τη σφαγή και διωγμό των Ποντίων, Αρμενίων και Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η Ελληνική Κυβέρνηση, διά του επίσημου εκπροσώπου της για θέματα παιδείας, εγείρει ένα θέμα και διχάζει τον εαυτό της ανώφελα.
Δεν χρειάζονται αποδείξεις για το αυταπόδεικτο. Αρκεί κανείς να δει μόνο αριθμητικά τους πληθυσμούς της Τουρκίας πριν και μετά τη γέννηση της νέας τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 για να καταλάβει τι συνέβη. Όπως επίσης και τη γέννηση των νέων πόλεων στην Ελλάδα που υποδέχθηκε τους σφαγιέντες λαούς όπως ακριβώς κάνει σήμερα με τους δύσμοιρους από τη Συρία.
Ο κ.Φίλης ως αρμόδιος Υπουργός οφείλει να είναι πιο φειδωλός σε δηλώσεις που διχάζουν την κοινωνία και την πολιτική σκηνή ασκόπως.
Η ορθή αναφορά στην ιστορία είναι ζωτικής σημασίας για κάθε Κράτος και οφείλονται να αποδίδονται ανάλογες τιμές. Δεν πρέπει κανείς να αμφισβητεί επίσης ότι κάθε εποχή και κάθε λαός έχει και μαύρες σελίδες που ντροπιάζουν την ανθρωπότητα. Ο πόλεμος εξ ορισμού είναι βαμμένος από το αίμα αθώων ψυχών.
Κάπως έτσι πρέπει να σκέπτονται και οι επίσημοι εκπρόσωποι του έθνους, όπως ο κ. Κώστας Καραμανλής που ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας απέτιε τιμές στον νικητή και εντολέα της εποχής, θέλοντας προφανώς να δώσει όπως και άλλοι ορθώς το παράδειγμα αδελφοσύνης των λαών και αποφυγής επανάληψης των εγκλημάτων της ιστορίας.
Όπως ακριβώς θα πράξει και ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ.Τσίπρας που σπεύδει στην Τουρκία, εν αντιθέσει με τον ομόλογό του, που αποφεύγει το Σύνταγμα της χώρας...
