Πληθαίνουν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις που καταφεύγουν σε γειτονικές χώρες για να σωθούν από το εκρηκτικό μίγμα: κεφαλαιακοί έλεγχοι, υψηλή φορολογία και κοινωνικο-οικονομική αστάθεια που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μαζικά λουκέτα. Και ενώ στην προ κρίσης εποχή η ελληνική Πολιτεία επιδοτούσε την εξωστρέφεια των επιχειρήσεων με στόχο την «οικονομική κατάκτηση» των Βαλκανίων, η επιβολή των capital controls έδωσε τη χαριστική βολή στην αγορά.
Προς αναζήτηση διεξόδου και υπό το φόβο αυξήσεων σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, αρκετοί μικρομεσαίοι ανοίγουν εταιρικούς λογαριασμούς σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, όπου έχουν συναλλαγές, για να μπορούν να πραγματοποιούν τραπεζικά εμβάσματα στους προμηθευτές τους ή να εισπράττουν από τους πελάτες τους. Κάποιοι, δε, προχωρούν στο επόμενο βήμα λαμβάνοντας τη μεγάλη απόφαση να κουνήσουν… μαντίλι στα πάτρια εδάφη.
«Με τη μεταφορά της έδρας της επιχείρησης στο εξωτερικό οι επιχειρήσεις κερδίζουν σε σχέση με την εγχώρια οικονομία: πρόσβαση σε χρηματοδότηση (π.χ. δανεισμός), ασφάλεια κεφαλαίων (είτε λόγω φόβου κουρέματος καταθέσεων είτε λόγω σταδιακής εξάντλησής τους με την υπερφορολόγηση) και ατελής μεταβίβαση κεφαλαίων (π.χ. υπό τη μορφή μετοχών)», επισήμανε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της φοροτεχνικής-λογιστικής εταιρίας Artion, κ. Γιώργος Δαλιάνης, στον «Ε.Τ.» της Κυριακής.
Ο χάρτης
Όπως αναφέρουν αρμόδιοι φορείς, νούμερο ένα επιλογή μετεγκατάστασης αποτελεί η Βουλγαρία λόγω απόστασης και χαμηλής φορολογίας, ακολουθεί η Κύπρος κυρίως εξαιτίας της γλώσσας και από εκεί και πέρα κάποια κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, όπως Σκόπια, Αλβανία, Σερβία, Ρουμανία και Μαυροβούνιο.
Λιγότεροι επιλέγουν χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Αλλωστε το κόστος μετεγκατάστασης επιχειρήσεων σε αυτές έχει ιδιαιτερότητες, κατά τα λεγόμενα του κ. Δαλιάνη, όσον αφορά τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούν οι επιχειρήσεις, οι οποίες αυξάνουν το κόστος μεταφοράς έδρας και σύστασης κατά περίπτωση.
Για παράδειγμα, κάποιες χώρες ζητούν μόνιμη κατοικία του επιχειρηματία στη χώρα για να επιτρέψουν τη σύσταση επιδιώκοντας να αποφύγουν τη δημιουργία εταιριών-«φαντάσματα» ή πρόσκαιρων καθαρά κερδοσκοπικών επενδύσεων.
Οι δε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης επιλέγονται από τις επιχειρήσεις που στοχεύουν στη διακίνηση των προϊόντων τους προς τη Βόρεια Ευρώπη και προς τη Ρωσία και έχουν έντονο το στοιχείο των logistics στη δραστηριότητά τους.
Σε ό,τι αφορά τη Βουλγαρία, η εφημερίδα τονίζει πως οι αριθμοί για τις ελληνικές επιχειρήσεις που άνοιξαν εκεί μετά την επιβολή ελέγχων κεφαλαίων «παίζουν»: από την ελληνική πρεσβεία στη Σόφια αναφέρουν πως φτάνουν στις 1000 ενώ ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος μιλά για 1000 έως 6000 επιχειρήσεις.
Πηγές αναφέρουν πως δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον παραπάνω αριθμό. Σύμφωνα με τον γενικό σύμβουλο οικονομικών και εμπορικών υποθέσεων στη Σόφια Γιώργο Κουτσοδήμο, οι φήμες για ίδρυση 60.000 ελληνικών επιχειρήσεων δεν ευσταθούν. «Εκείνο που φαίνεται ότι συνέβη είναι ότι άνοιξαν 60.000 λογαριασμοί από ελληνικές επιχειρήσεις σε βουλγαρικές τράπεζες για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των capital controls. Μάλιστα αυτοί οι λογαριασμοί φαίνεται ότι λειτουργούν, στερώντας δουλειές και έσοδα από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Αυτό δυστυχώς είναι κάτι που θα συνεχιστεί», τονίζει ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ Κυριάκος Λουφάκης στην εφημερίδα.
Πηγή
