Του Πάνου Ζουλάκη
Πάνω από 2000 άτομα αναφέρεται πως έχουν βρει προσωρινή στέγη στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού...
Οι επίσημες εποπτεύουσες αρχές αναφέρουν πως είναι σήμερα περίπου 1300. Τα βλέμματα των μικρών παιδιών δείχνουν χαρά, όπως και των γονιών όταν τα κοιτούν. Η πραγματικότητα κρύβεται όμως στα μάτια των μεγάλων οι οποίοι προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να συνεχίσουν το ταξίδι τους ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.
Οι ελάχιστοι που ξέρουν αγγλικά ρωτούσαν για τα σύνορα και αν θα τους πήγαιναν εκεί, βλέπετε στις χώρες τους η γνώση των αγγλικών θεωρείται κάτι κακό το οποίο και τιμωρείται. Σύριοι, Αφγανοί και Ιρακινοί συνθέτουν αυτόν τον αυτοσχέδιο καταυλισμό ο οποίος φιλοξενεί εδώ και πολλές ημέρες τους κατοίκους του. Άλλοι είναι πάνω από εβδομάδα εκεί ενώ άλλοι μόλις έφτασαν. Μπουγάδες, αυτοσχέδια γήπεδα ποδοσφαίρου, αντίσκηνα και η αγάπη του κόσμου για αυτούς τους ανθρώπους προσομοιώνουν μια μεγάλη γειτονιά.
Προς το παρόν δεν υπάρχει ανάγκη για τρόφιμα στον χώρο φιλοξενίας μιας και η μέχρι τώρα ενεργοποίηση των φορέων και των ΜΚΟ υπερκαλύπτουν τη ζήτηση. Υπάρχει ανάγκη όμως για ρουχισμό παιδιών καθώς και για ανθρώπινο δυναμικό για να βοηθήσει στην όλη προσπάθεια. Κλείνω τονίζοντας πως όποιος θέλει να προσφέρει το οποιοδήποτε αγαθό ή υπηρεσία να απευθυνθεί στον υπεύθυνο του χώρου διότι μόνο εκείνος μπορεί να γνωρίζει ποιος έχει ανάγκη από τι καθώς και το πως και πότε θα το μοιράσει.
Το πρόβλημα και η ανάγκη αυτών των ανθρώπων δεν είναι κάπου μακρυά σε μια άλλη χώρα, είναι δίπλα μας, στην πόρτα μας και θεωρώ πως όσοι μπορούν πρέπει να βάλουν ένα λιθαράκι για αυτούς τους ανθρώπους. Άλλωστε θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση τους.
Το πρόβλημα και η ανάγκη αυτών των ανθρώπων δεν είναι κάπου μακρυά σε μια άλλη χώρα, είναι δίπλα μας, στην πόρτα μας και θεωρώ πως όσοι μπορούν πρέπει να βάλουν ένα λιθαράκι για αυτούς τους ανθρώπους. Άλλωστε θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση τους.
