«Μεγάλωσα σε μια φτωχογειτονιά. Εκεί έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από την παιδική μου ηλικία ήταν το παιχνίδι στις αλάνες, αλλά και η ενασχόλησή μου με το βόλεϊ. Ήμουν πολύ καλός, αλλά στην Φιλαδέλφεια δεν το θεωρούσαν αρκετά «αντρικό» άθλημα και οι παππούδες μου με απέτρεψαν στο να ασχοληθώ πιο σοβαρά, έτσι σταμάτησα να παίζω στην πρώτη γυμνασίου. Η αλήθεια είναι πως το μετάνιωσα», παραδέχεται.
Από μικρή ηλικία αντιλαμβάνεται την καλλιτεχνική του πλευρά. Εξάλλου, το «μικρόβιο» υπήρχε στο σπίτι. Ο πατέρας του, Κώστας Χατζηγεωργίου σπούδασε σκηνοθεσία στην Σχολή Σταυράκου και είχε παίξει ως ηθοποιός -στην παράσταση «Βάτραχοι του Αριστοφάνη» στην Επίδαυρο, αλλά και στο πλευρό της Τζένης Καρέζη στην παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» το 1973. «Η μητέρα μου ζωγράφιζε και έγραφε ποιήματα και ο παππούς μου έλεγε παραμύθια που η πλοκή της ιστορία τους κρατούσε επτά ημέρες! Ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ το θέατρο, αλλά δεν ασχολήθηκε περισσότερο με το επάγγελμα επειδή έκανε οικογένεια, οπότε έκανε μια δική του επιχείρηση και αφοσιώθηκε πλήρως σε εμάς», εξηγεί ο Γιάννης ο οποίος έχει δυο μικρότερες αδελφές που υπεραγαπά.
Η πρώτη καντάδα, ο χωρισμός που τον ωρίμασε και το bullying
Σε ηλικία επτά ετών, γίνεται μέλος της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «Ξυπόλητοι άγγελοι» στην Νέα Φιλαδέλφεια και ξεκινά δειλά δειλά να ερμηνεύει τους πρώτους του ρόλους. «Όταν ανέβηκα στην σκηνή ενθουσιάστηκα. Από εκείνη την εποχή και μετά, μου άρεσε να κάνω παρέα με τους φίλους του πατέρα μου, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είχαν σχέση με καλλιτεχνικά επαγγέλματα». Τα χρόνια περνούν και ο Γιάννης εξακολουθεί να συμμετέχει σε θεατρικές ομάδες. Σε ηλικία 16 ετών, σε μια εκδρομή στις Σπέτσες θα ανακαλύψει ακόμα ένα κρυφό του ταλέντο. «Έκανα καντάδα σε μια κοπέλα. Την ίδια στιγμή, με άκουσαν κάτι παιδιά από ένα άλλο σχολείο και μου πρότειναν να γίνω ο τραγουδιστής του γκρουπ τους. Κάπως έτσι βρέθηκα στο πρώτο μου συγκρότημα που ήταν οι ‘’Shadow Nights’’».
Τελειώνοντας το λύκειο, δίνει πανελλήνιες εξετάσεις και περνά στο τμήμα Φυσικοθεραπείας στο Τ.Ε.Ι Δυτικής Ελλάδας. Εκείνη η περίοδος είναι πολύ δύσκολη για την οικογένεια, καθώς οι γονείς εκτός του ότι παίρνουν διαζύγιο, μένουν και οι δύο άνεργοι. «Ήταν ένα κομβικό σημείο για μένα, διότι έπρεπε να διαβάζω και να βρίσκομαι σε μια ήρεμη κατάσταση, κάτι που δεν γινόταν διότι με απασχολούσε πολύ όλο αυτό που συνέβαινε στους γονείς μου. Ο χωρισμός τους, όσο περίεργο κι αν ακουστεί αυτό, με επηρέασε θετικά, διότι με ωρίμασε απότομα. Από μικρή ηλικία έκανα κάποιες περιστασιακές δουλειές για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Σε οικοδομή, σε φούρνο σε μπεργκεράδικο. Αυτό με βοήθησε πολύ στο να πιστέψω στον εαυτό μου. Γιατί γενικά, απογοητεύομαι εύκολα, γιατί έχω έντονη φαντασία και δεν θέλω κανείς να μου την στερεί», παραδέχεται. Αν και στην αρχή παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματα φυσικοθεραπείας στο Αίγιο, γρήγορα συνειδητοποίησε πως αυτό που τον γεμίζει είναι η υποκριτική. Κάπως έτσι, στα 18 του χρόνια αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του.
Από τις διαφημίσεις, πρωταγωνιστής στο θέατρο
Μετά από προτροπή ενός φίλου, όταν συνεργάστηκε με το πρακτορείο Ace modes και άρχισε να πηγαίνει σε διάφορα castingsπροκειμένου να συμμετέχει σε διαφημιστικά σποτ.
«Μου άρεσαν πολύ τα διαφημιστικά. Ήθελα να μαθαίνω τα πάντα: Από το κομμάτι της σκηνοθεσίας, μέχρι εκείνο του φωτισμού». Η πρώτη του δουλειά ήταν μια τηλεοπτική διαφήμιση καφέ που θα του μείνει αξέχαστη. «Κάναμε επί δυο μέρες τα γυρίσματα και μόλις παίχτηκε, φάνηκε μόνο η πλάτη μου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου! Όταν το είδα, νόμιζα πως μου κάνει πλάκα ο Θεός. Αν και ‘’έφαγα’’ πολλές πόρτες, δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Έχω πάει σε τουλάχιστον 200 casting διαφημιστικών για να παίξω σε 20-25 διαφημίσεις», παραδέχεται. Η διαφήμιση ενός χυμού φρούτων που προβλήθηκε το 2012, στην οποία υποδύεται τον manager καλλιτεχνών, όπως η Ήβη Αδάμου, ο Stan, οι Vegas, ο Μύρωνας Στρατής και η Ελένη Φουρέιρα, θα εκτινάξει τις μετοχές του στα ύψη.
«Για την συγκεκριμένη διαφήμιση είχαν δει 70 άτομα. Με το που είδα το σενάριο μπήκα αμέσως στο πετσί του manager κάτι που άρεσε πολύ στον σκηνοθέτη. Παρότι δεν γνώριζα κανέναν από τους καλλιτέχνες που ήταν στο διαφημιστικό, ήμουν πολύ άνετος. Ο ρόλος μου ήταν να είμαι πάνω από αυτούς και να τους αντιμετωπίζω με σνομπισμό. Ακόμα και ο Obama να ήταν απέναντί μου θα έπαιζα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο», λέει γελώντας. Με την Ελένη Φουρέιρα συναντήθηκαν ξανά τον περασμένο Οκτώβριο στην σκηνή του θεάτρου «Πειραιώς 131» καθώς συμπρωταγωνιστούν στην παράσταση 80s The Musical, όπου ρίχνει αυλαία τον Απρίλιο. «Χάρηκα πολύ για αυτό τον ρόλο, διότι είναι κάτι που συνδυάζει την υποκριτική, αλλά και το τραγούδι που αγαπάω πολύ. Για να είμαι ειλικρινής, εξαιτίας και του σίριαλ που είχα παίξει στην Τουρκία πριν από το Ταμάμ, δεν ήθελα να ταυτιστώ μόνο με τον ρόλο του Τζεμ», παραδέχεται με ειλικρίνεια.
Ο δεσμός με την Τουρκάλα συμπρωταγωνίστρια
Το 2012 και για έξι μήνες ο Γιάννης Χατζηγεωργίου πηγαινοέρχεται στο Αϊβαλί για τα γυρίσματα του σίριαλ Iki Yaka, Bir Ismail (σ.σ: Δύο όχθες, ένας Ισμαήλ) όπου προβαλλόταν από το τουρκικό κανάλι ATV. «Εκεί με πρότεινε ο casting director Μάκης Γαζής που είχε δει το διαφημιστικό με τον χυμό φρούτων. Ήταν από τα πιο δύσκολα castings της ζωής μου, διότι είχα απέναντί μου την Harika Uygur, μια από τις πιο απαιτητικές casting directors παγκοσμίως. Τελικά πήρα έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και δούλεψα πολύ σκληρά για αυτόν». Σε αυτό το χρόνο παραμονής του στην Τουρκία, οι Τούρκοι συνάδελφοί του μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια τόσο για τους Έλληνες, όσο και για την Ελλάδα. «Θεωρούν πως είμαστε ο πιο φιλόξενος λαός και ότι έχουμε πανέμορφα νησιά. Δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα μαζί μας. Οι Τούρκοι έχουν πρόβλημα με τους Κούρδους, όχι με εμάς», μου λέει.
Με την συμπρωταγωνίστριά του Gizem Denizci έγιναν ζευγάρι και στην ζωή. «Το φλερτ προέκυψε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και ήμασταν μαζί από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας. Ουσιαστικά, η σχέση μας τελείωσε όταν γύρισα στην Ελλάδα. Η απόσταση βλέπεις, δεν βοηθά». Tο χρονικό διάστημα που ήταν ζευγάρι με την Gizem, η οικογένειά του και ειδικά ο παππούς του που κατάγεται από την Σμύρνη χάρηκε πάρα πολύ.
«Οι γονείς μου είχαν πάντα ελεύθερο πνεύμα. Δεν έγιναν ποτέ ρατσιστικά σχόλια στο σπίτι μας, είτε αυτό είχε να κάνει με χρώμα, είτε με θρησκεία». Ωστόσο, δεν διστάζει να παραδεχτεί πως στο σχολείο είχε πέσει θύμα bullying. «Πάντα ήμουν ο Γιαννάκης. Ένα παιδί αγαθό που γινόμουν για όλους χαλί να με πατήσουν, κάποιες φορές το «παιδί για τα θελήματα». Στο δημοτικό και στο γυμνάσιο κάποιοι συμμαθητές μου με πείραζαν φραστικά, ακόμα και σωματικά, αλλά αυτό στο λύκειο σταμάτησε, διότι άλλαξα σχολείο και τρόπο αντιμετώπισης γενικώς».
Η σχέση του με τις γυναίκες
Η συμμετοχή του στο τούρκικο σίριαλ «Δυο όχθες, ένας Ισμαήλ» ήταν το εφαλτήριο για την πρόταση που δέχτηκε από την παραγωγή του Ταμάμ. «Ήταν ένας από τους λόγους που ο σκηνοθέτης Πιέρρος Ανδρακάκος πίστεψε πως θα μου ταίριαζε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Το δούλεψα κι εγώ πολύ, γιατί είμαι πολύ ψείρας. Όταν συμφωνήσαμε για τον ρόλο του Τζεμ, διάβασα όλο το κοράνι και έζησα για μια εβδομάδα σε μια οικογένεια Τούρκων ώστε να παρατηρήσω πράγματα και στοιχεία από την καθημερινότητά τους».
Στο Ταμάμ ο Τούρκος Μεντί και η Ελληνίδα Μυρτώ που είναι ζευγάρι αποφασίζουν να ζήσουν σε ένα σπίτι, μαζί με τα παιδιά που έχουν αποκτήσει και οι δυο από προηγούμενους γάμους. Μάλιστα, ο γιός του Μεντί, ο Τζέμ , ερωτεύεται την Έλλη την κόρη της Μυρτώς. «Το συγκεκριμένο σενάριο είναι μια «μικρογραφία» της σχέσης της Ελλάδας με την Τουρκία. Αψιμαχίες, αγάπες, πάθη και μπόλικες δόσεις τρέλας». Ο Τζεμ κάνει τρέλες και ακρότητες. Ο Γιάννης είναι extreme; «Για τις ανάγκες ενός γυρίσματος στο Αϊβαλί, βούτηξα μεσοπέλαγα στην παγωμένη θάλασσα. Ήταν χειμώνας και είχε τέσσερις βαθμούς», λέει γελώντας. Όσο για τις σχέσεις του είναι παρορμητικός και μπορεί να φτάσει στα άκρα αν τον εμπνεύσει μια γυναίκα. «Έχω γράψει με σπρέι Σ’ αγαπώ στην άσφαλτο. Είμαι από τους άντρες που θα κυνηγήσουν, θα φλερτάρουν και θα κάνουν το πρώτο βήμα. Κι ας πληγωθώ, δεν πειράζει. Εξάλλου, ο παππούς μου πάντα μου έλεγε ‘’Η ζωή σου να είναι γλυκιά όσο η ζάχαρη και αλμυρή όσο το αλάτι’’».
