Οι Σουλιώτες, παρότι ορεσίβιοι και φτωχοί, αντιλήφθηκαν περισσότερο από κάθε άλλον ότι «Θεμέλιον και βάση της ευτυχίας είναι η ελευθερία, της δε Ελευθερίας η γενναιοψυχία»! Ο αγώνας των Σουλιωτών ήταν η φωτοβολίδα, που εκτινάχτηκε και έφτασε σ’ ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο, για να τονίσει ότι οι Έλληνες προτιμούν τον ηρωικό θάνατο και όχι μια ζωή σκλαβωμένη. Είχαν διακηρύξει ότι: "Οι τόποι τους οποίους κατέχουν οι Τούρκοι, δεν ανήκουν εις τους Τούρκους. Είναι τόποι των πατέρων μας.
Οι πατέρες μας εστερήθησαν αυτούς δια της βίας και ημείς τα τέκνα των και οι κληρονόμοι των, έχομεν το δικαίωμα να ανακτήσωμεν, δια να ζήσωμεν, ότι δυνάμεθα δια της δυνάμεως να ανακτήσωμεν. Ως προς τους Έλληνας και τους λοιπούς Χριστιανούς, οι οποίοι μοχθούν χάριν των Τούρκων, άς λάβουν όπλα μαζί με ημάς δια να ανακτήσουν την κοινήν χώρα, ή άς υποταχθούν, ώστε ημείς να μεταχειρισθώμεν αυτούς, όπως εκείνοι, οι οποίοι είχον αρπάσει την χώραν".
