Την ακούμε τη φωνή του Χριστού ή έχουμε κλείσει τα αυτιά μας; Τα αυτιά του σώματος και της καρδιάς μας. Ας μην αναρωτηθεί κανείς, ειδικά σήμερα: «Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ...». Η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια, τρομερή και ισχύουσα: «Εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον» (Ματθ. 25:41-46). Σε κόλαση μετατρέπεται η κοινωνία, που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε διάφορες κατηγορίες. Κόλαση, όπου σε λίγο δεν θα μπορούμε ούτε να αποπνέουμε ούτε να εισπνέουμε ανθρωπιά. Και αυτή η πραγματικότητα προκαλεί μελαγχολία.
