"Ήταν ένας αληθινός πατριώτης. Συμβολίζει μία Γερμανία ανοιχτή, φιλελεύθερη, σταθερά εδραιωμένη στη διεθνή κοινότητα» δήλωσε ο νυν υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ.
Το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας
Με τα λόγια αυτά από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο Γκίντο Βέστερβελε αποχαιρετούσε τη διεθνή σκηνή τον Σεπτέμβριο του 2013 σε ηλικία 51 ετών. Την ημέρα εκείνη ήταν επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας. Την επόμενη μέρα δεν θα ήταν καν βουλευτής, καθώς το κόμμα του, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), είχαν μείνει εκτός Βουλής, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Ήταν η ξαφνική πολιτική του αποκαθήλωση για μία θυελλώδη πολιτική.
Ανερχόμενο αστέρι στους Ελεύθερους Δημοκράτες
Ο Βέστερβελε γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1961 στο Μπαντ Χόνεφ, προάστιο της Βόνης. Μεγάλωσε με τον πατέρα του και τα τρία αδέλφια του, καθώς οι γονείς του, δικηγόροι και οι δύο, είχαν χωρίσει. Για την ευγένειά του οι δάσκαλοί του τον αποκαλούσαν "τζέντλεμαν". Σε ηλικία 19 ετών, ο Βεστερβέλε εντάσσεται στο κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών , ανήκει μάλιστα στα ιδρυτικά μέλη της νεολαίας του. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόνης και στη συνέχεια ανακηρύσσεται διδάκτωρ. Σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται γενικός γραμματέας του FDP και έξι χρόνια αργότερα γίνεται ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία του κόμματος.
Επί μία δεκαετία θα παραμείνει στην ηγεσία των Ελεύθερων Δημοκρατών . Στόχος του Βεστερβέλε ήταν να ανοίξει το κόμμα στις νεαρές ηλικίες. Για να προσελκύσει την προσοχή της νεολαίας , δεν δίστασε να καταφύγει σε αντισυμβατικές μεθόδους: Εμφανίστηκε στο Big Brother. Ξεκίνησε προεκλογικές περιοδείες με ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο, βαμμένο κίτρινο-μπλε, στα χρώματα του κόμματος. Κυκλοφόρησε φωτογραφίες του από παιχνίδια μπιτς βόλει. Με όλα αυτά οι αντίπαλοί του άρχισαν να χαρακτηρίζουν το FDP «το κόμμα του χαβαλέ». Παρέβλεπαν όμως ότι ο πρόεδρός του ήταν και εξαιρετικός ρήτορας, από τους καλύτερους στο κοινοβούλιο. Τελικά, στις βουλευτικές εκλογές του 2009 ο Γκίντο Βέστερβελε πετυχαίνει τον στόχο του, χαρίζοντας στους Ελεύθερους Δημοκράτες τη μεγαλύτερη εκλογική επιτυχία στην ιστορία του: το 14,9% των ψηφοφόρων εμπιστεύεται τους φιλελεύθερους και ιδιαίτερα τις υποσχέσεις τους για δραστική μείωση της φορολογίας.για δραστική μείωση της φορολογίας.
Σε ηλικία 48 ετών, ο Βεστερβέλε γίνεται ο 11ος υπουργός Εξωτερικών και ο πρώτος που πραγματοποιεί την πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό, όχι στο Παρίσι, όπως είθισται για έναν επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, αλλά στη Βαρσοβία. Προκαλεί αίσθηση σε ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών το 2011 για την επικείμενη διεθνή στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, καθώς η Γερμανία απέχει, ενώ όλες οι υπόλοιπες δυτικές χώρες τάσσονται υπέρ της στρατιωτικής επιχείρησης. Στη Γερμανία δημοτικότητά του υποχωρεί. Σε μία εποχή που η οικονομική κρίση γιγαντώνεται, ο Βέστερβελε εξακολουθεί να απαιτεί μείωση της φορολογίας, όπως άλλωστε προβλέπει το προεκλογικό πρόγραμμα του FDP. Την ώρα που το κόμμα του κατακρημνίζεται στις δημοσκοπήσεις, την Άνοιξη του 2011 εκδηλώνεται εσωκομματικό πραξικόπημα και τα ηνία του κόμματος αναλαμβάνει ο νεαρός και φιλόδοξος Φίλιπ Ρέσλερ. Ο Βέστερβελε παραμένει υπουργός Εξωτερικών, ωστόσο δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται πλέον να παρεμβαίνει σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής. Σε τέσσερα χρόνια θητείας στο υπουργείο Εξωτερικών, ο Βέστερβελε οργώνει την Ευρώπη: ταξιδεύει σε εκατό χώρες, συνδέει το όνομά του με πολιτικές και πρωτοβουλίες για την αποκλιμάκωση της βίας και την αποχή από στρατιωτικές παρεμβάσεις.
Κάνει την έκπληξη όταν ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και στην ιδιωτική του ζωή, καθώς είναι ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της χώρας που συζεί με άνδρα. Από το 2004 έχει δηλώσει δημοσίως ότι είναι ομοφυλόφιλος. Τον Ιούνιο του 2004 οι γιατροί τον ενημερώνουν ότι πάσχει από λευχαιμία.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 θα κάνει μία δημόσια εμφάνιση μιλώντας στο πρόγραμμα Young Leaders που διοργανώνει το «Ίδρυμα Βέστερβελε», ενώ λίγο αργότερα θα τιμηθεί με το μετάλλιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας. Αλλά τον Νοέμβριο θα αναγκαστεί να μπει και πάλι στο νοσοκομείο. Στις 18 Μαρτίου, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Κολωνίας.
