Είχε και την ψυχή! Κι η καρδιά της πάλλονταν από τους σφιγμούς της λεύτερης πατρίδας, του αδιάκοπου αγώνα για ένα καλύτερο «αύριο» της ζωής όλων», αναφέρεται στο οπισθόφυλλο της βιογραφίας της… έφηβης αιωνόβιας αγωνίστριας των φιλειρηνικών κινημάτων Κατίνας Σηφακάκη από τον Μέρωνα Αμαρίου.
Μα σήμερα, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, γιορτή «της γυναίκας που αγωνίζεται για να επιβιώσει σε χαλεπούς καιρούς, στη γυναίκα που ονειρεύεται την ανατολή ενός κόσμου έντιμου, λεύτερου, πανανθρώπινου, στη γυναίκα που υμνεί τη ζωή και τις αξίες της…», το «Κατινάκι η μαμή η Αμαζόνα της Αντίστασης και της Εξορίας», μπαίνει από την Αθήνα που είναι εγκατεστημένη, ακάματη με τους νέους, στους αγώνες για ειρήνη, δημοκρατία, δικαιοσύνη. Και μέχρι την ύστατη της αναπνοή θα παλεύει για την επικράτηση των πανανθρώπινων αξιών με τις οποίες γαλουχήθηκε…
Βρέθηκε στο Ρέθυμνο για λίγες μέρες στις περασμένες γιορτές των Χριστουγέννων, με… νεανικό ενθουσιασμό και πάθος για την ειρήνη, κοντά στην αγαπημένη της φιλόλογο Ελένη Ανυφαντάκη με την οποία συνδέεται με πολύχρονους οικογενειακούς ιερούς δεσμούς. Και ενώ είχε προγραμματιστεί η εορτή των γενεθλίων της λίγες μέρες μετά τον Γενάρη, αιφνιδιαστικά, «δεν την κρατούσε το σπίτι» και αναχώρησε στην Αθήνα γιατί θα έπρεπε να παρευρίσκονταν στις μαζώξεις αγωνιστικού φιλειρηνικού χαρακτήρα που ετοίμαζαν. Η Αμαζόνα, «φορτωμένη» με τον αιώνα ζωής και έχοντας πλέον… συνηθίσει όλα της τα χρόνια την κινητικότητα και τα βασανιστήρια στην πολύχρονη… θητεία της στα βουνά και ύστερα στα κολαστήρια της… ανάνηψης, τη Χίο, το Τρίκερι, την Μακρόνησο, άφησε το «δε βαριέσαι» και θέλησε να είναι παρούσα στο προσκλητήριο ειρήνης με τους νέους…
ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ
Εντυπωσιασμένος από τη… νεανική της αγωνιστικότητα και βλέποντάς την για χρόνια τώρα, στις κλειστές αίθουσες, στα ανοιχτά γήπεδα, στα πλατειά πεζοδρόμια, στις τεράστιες πλατείες με την «Συμμαχία= Σταματήστε τον πόλεμο», πρώτη και καλύτερη, ο Στέφανος Ληναίος, την παρατηρούσε, αναφέρει στο προλογικό του σημείωμα στη βιογραφία της(Το Κατινάκι η μαμή, η Αμαζόνα της Αντίστασης και της Εξορίας) «ακούραστη, έφηβη, γελαστή, λες και ξαναζούσε εκείνες τις άγιες μέρες της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, περιφρονώντας τη ναζιστική μπότα, αργότερα τα βάσανα της δικτατορίας του ’67 και τώρα τα αδίστακτα πολεμοχαρή μεγάλα συμφέροντα από το Ιράκ και την Παλαιστίνη μέχρι το Κόσοβο και την Κύπρο».
«Μπροστάρισσα με τους λίγους η Κατίνα Σηφακάκη στον φιλόξενο τόπο της τ’ Αμάρι, για αξίες και ιδανικά», αναφέρει ο δημοσιογράφος Μανόλης Παντινάκης που κατέγραψε και επιμελήθηκε την βιωματική πορεία της το 2010. «Αλύγιστη και απροσκύνητη στο καθημερινό βάσανο στα πέτρινα χρόνια του πολέμου και της εξορίας, λεύτερη και προσηλωμένη στο χρέος της πατριωτικής προσφοράς και αλληλεγγύης με καθαρό λόγο. Διδάσκει με τη στάση ζωής της. Πρώτα από τον πόλεμο του ’40, κι ύστερα απέναντι στο χιτλερικό φασισμό και στη συνέχεια στη μαύρη περίοδο του καθοδηγούμενου εμφυλίου και στις ξέρες των νησιών του Αιγαίου που άντεξε και νίκησε… Και επανήλθε δυναμικά, μέσα στη λαίλαπα της βιοπάλης, να συμμετέχει ενεργά τις τελευταίες δεκαετίες στα πανευρωπαϊκά αντιπολεμικά κινήματα, ονειρευόμενη ένα κόσμο ειρηνικό, που τον πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχει ο άνθρωπος…»
«ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ…»
Αλλά και τώρα στα 100 της χρόνια, η Κατίνα Σηφακάκη, που οι… μόνιμες πολιτικές της διώξεις, της έφεραν πρωτοφανή μαρτύρια από το ξενόδουλο Κράτος, διοχέτευσε τα αναλλοίωτα φρονήματα και την αγωνιστικότητα της στα φιλειρηνικά και αντιπολεμικά κινήματα. Αθεράπευτα αισιόδοξη και σήμερα υποστηρίζει με επιμονή: «Οι εξοπλισμοί και ο πόλεμος δεν διασφαλίζουν την ασφάλεια των λαών. Σε μια αληθινή δημοκρατία, εκείνο που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η στήριξη, η αγάπη, η αλληλεγγύη του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Δεν καμαρώνω τον ρήτορα, αγαπώ τον άνθρωπο που εφαρμόζει αυτά που λέει. Υπάρχουν πολύ λίγοι απ΄ αυτούς τους ανθρώπους σήμερα. Αλλά, και στην κατοχή λίγοι ήμασταν, όμως, καταφέραμε και γίναμε πολλοί. Χτυπήσαμε το φασισμό, αλλά δεν χτυπήσαμε το σύστημα που κυβερνά. Υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι, που θέλουν ν΄ αγωνιστούν για το δίκιο, για μια ισότητα, για ένα καλύτερο μέλλον της ανθρωπότητας. Τους εμποδίζουν οι μηχανισμοί…»
