γίνεται κάθε Τσικνοπέμπτη, αποτελώντας πλέον ένα λαϊκό δρώμενο του Πατρινού Καρναβαλιού;
Η Γιαννούλα ήταν ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο που στη συνέχεια έγινε αστικός μύθος που αξιοποιήθηκε από το Πατρινό Καρναβάλι, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα χρόνια που αυτό εξελισσόταν και αναπτυσσόταν. Η πραγματική της ιστορία βέβαια είναι αρκετές δεκαετίες πίσω. Πρόκειται για έναν από τους λαϊκούς τύπους της παλιάς Πάτρας που κρύβει πίσω της δραματική και συγκινητική ιστορία που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το καρναβάλι.
Η Γιαννούλα γεννήθηκε το 1968 στην Πάτρα και ζούσε στην Άνω Πόλη, πίσω από την Καζάρμα, κοντά στη συνοικία της Αγίας Αικατερίνης. Ήταν φτωχή και για να μπορέσει να ζήσει πουλούσε κουλούρια και έκανε δουλειές του ποδαριού. Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο μεγάλωνε και ο καημός της για να παντρευτεί. Τον καημό αυτόν έκανε θέμα μία παρέα Πατρινών, γύρω στο 1910, εμπνεόμενοι τον γάμο της και πείθοντάς την ότι θα της έβρισκαν γαμπρό.
Από εκεί ξεκίνησε και ο όλος ντόρος γύρω από το πρόσωπό της, σε συνδυασμό με την ιδιαίτερα προσωπικότητά της και τον χαρακτήρα της, που σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ήταν αρκετά εκρηκτικός στην συμπεριφορά της. Ο ντόρος αρχικά ξεκίνησε από την άνω πόλη. Το Φεβρουάριο του 1914, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο της εποχής ο ντόρος πέρασε και στην κάτω πόλη, με την Γιαννούλα να εμφανίζεται ως νύφη στους κεντρικούς δρόμους και στα στέκια της πόλης, συνοδευόμενη από μία μεγάλη παρέα πλακατζήδων.
Ο καημός της για έναν γαμπρό είχε περάσει από στόμα σε στόμα, με ολοένα και περισσότερους Πατρινούς να συμμετέχουν στην πλάκα. Τέσσερα χρόνια μετά ο γάμος της Γιαννούλας είχε γίνει το κεντρικό θέμα της πόλης, με ακόμα περισσότερους Πατρινούς να την συνοδεύουν στην γαμήλια πομπή, με μουσικές και τραγούδια, με την γειτόνισσες να την καλλωπίζουν και τον κόσμο να έχει βγει στα μπαλκόνια πετώντας ρύζι προς την νεόνυμφη.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ο κόσμος ήταν τόσος που ήταν σαν να γινόταν προεκλογική συγκέντρωση. Το όλο θέαμα όμως κατέληξε στον θρήνο της Γιαννούλας, καθώς η πομπή βρήκε την εκκλησία κλειστή και ο δήθεν γαμπρός συνελήφθη μπροστά της από στρατονόμους. Η πλάκα που ήθελαν να κάνουν οι Πατρνοί με την Γιαννούλα κατέληξε σε δράμα.
Ο Ουίλσον και η... κληρονομιά
Μετά το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στον γάμο της Γιαννούλας πήρε μέρος και... ο Ουίλσον. Ο Ουίλσον ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ που μετά την συνθήκη των Βερσαλιών έγινε πασίγνωστος. Η παρέα των Πατρινών τον μετέτρεψε σε συγγενή της που μαζί με αυτόν κληρονόμησε μία μεγάλη κληρονομιά από έναν πλούσιο θείο της. Την συνόδευσαν μάλιστα και στον συμβολαιογράφο που θα έφτιαχνε την διαθήκη, δείχνοντάς της ταυτόχρονα μία βαλίτσα γεμάτη από χρήματα.
Η βαλίτσα ξαφνικά εξαφανίστηκε και η Γιαννούλα ξεσπώντας σε θρήνο, πήγε στην αστυνομία για να καταγγείλει την ληστεία. Το 1923 ο Ουίλσον, σύμφωνα με την νέα πλάκα που της είχαν ετοιμάσει, θα φρόντιζε για να παντρέψει την Γιαννούλα με έναν πλούσιο και νεαρό συγγενή του. Την τελευταία Κυριακή του Καρναβαλιού του ίδιου έτους η Γιαννούλα μαζί με μία τεράστια πομπή από κόσμο, κατέβηκε στο λιμάνι για να υποδεχθεί τον νεαρό γαμπρό.
Ο γαμπρός φάνηκε, μαζί με τον Ουίλσον που έφερνε μαζί του τα εκατομμύριά του, η Γιαννούλα χάρηκε, η πομπή ξεκίνησε για να γίνει ο γάμος όμως ξαφνικά εξαφανίστηκαν η βαλίτσα με τα χρήματα, ο γαμπρός και στη συνέχεια και ο Ουίλσον. Η Γιαννούλα πάλι ξέσπασε σε κλάματα. Από τότε άλλος γάμος δεν έγινε με την παρέα των Πατρινών που είχαν “εμπνευστεί” το όλο θέμα να προσπαθούν να συνεχίσουν την πλάκα και τον ντόρο που έκαναν μέσω ερωτικών επιστολών.
Ωστόσο, την δεκαετία του '30 η Γιαννούλα που είχε γίνει θρύλος πλέον για την Πάτρα ήταν πλέον γριά και το είχε πάρει απόφασει ότι δεν θα παντρευτεί. Ορισμένοι μάλιστα από την παρέα που είχαν ξεκινήσει την πλάκα είχαν φύγει από την ζωή. Η Γιαννούλα έφυγε φτωχή και μόνη στα χρόνια μετά το '40, στην Κατοχή.
Ωστόσο, η μορφή της έχει γίνει πλέον κάτι σαν αστικός μύθος και έτσι η ιστορία της ξεπλήρωσε αυτό που δεν της έδωσε η ζωή. Έγινε ταινία, έγινε θεατρική παράσταση και φυσικά αποτελεί μία από τις λαϊκές μορφές – θρύλους της παλιάς Πάτρας, έναν μύθο γύρω από το πρόσωπό της που παραμένει ζωντανός έως τις μέρες μας.
Πηγή
