Έχουμε, πλέον, μπει στην τελική φάση του δράματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
Η απόλυτη παράδοση της διακυβέρνησης στις αγορές και η απόλυτη επικράτηση των νεοφιλελεύθερων μοντέλων στις οικονομίες, σε συνδυασμό με την απάρνηση του Ευρωπαικού κεκτημένου, και λόγω των τειχών που υψώθηκαν για την αναχαίτιση της προσφυγικής ροής, οδηγούν στην κατάρρευση του Ευρωπαικού οικοδομήματος.
Στην ομιλία του στο διεθνές συνέδριο υπό τον τίτλο «Συμμαχία ενάντια στην λιτότητα, για την δημοκρατία στην Ευρώπη» ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, διαπιστώνοντας τη βαθύτατη δομική κρίση της ΕΕ, ήταν σαφής: «Η Ευρώπη είτε θα επανιδρυθεί στη βάση των ιδρυτικών της αρχών και της πολιτικής ισοτιμίας των κρατών, είτε δεν θα προχωρήσει για πολύ, ενωμένη».
Κι εδώ ακριβώς ανακύπτουν τα κρίσιμα ερωτήματα: τι πράττει η «αριστερή κυβέρνηση»; πολεμά «από μέσα» το νεοφιλελεύθερο ιερατείο; Με ποιον τρόπο άραγε; Μήπως δια της απαρέγκλιτης εφαρμογής ενός ακόμη Μνημονίου, που εξασφάλισε και την ψήφο εμπιστοσύνης του Β. Σόιμπλε, προσωπικά στον πρωθυπουργό; Κάτι, δηλαδή, το οποίο πριν από ένα χρόνο θα ήταν αδιανόητο και πριν από έξι μήνες πολιτικά ύποπτο...
Η ψήφος εμπιστοσύνης του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, αποτυπώνει το νέο κλίμα που επικρατεί στην Ευρώπη έναντι της Αθήνας, ένα κλίμα νέων συμμαχιών και συσχετισμών, ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, απαντώντας στους επικριτές τους, με τους οποίους συντάχθηκε, δημοσίως, και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, δηλώνοντας στην«Καθημερινή»: «Νιώθω πιο πολλή θλίψη παρά οργή για τους Συριζαίους. Τα μέλη, τους βουλευτές, τους υπουργούς που υπερασπίζονται μια πολιτική με επιχειρηματολογία οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης. Με επιχειρηματολογία Σαμαρά».
Από το ζήτημα της Πολωνίας έως την αντιπαράθεση του Ρέντζι με τον Γιούνκερ και από τα τιμαλφή των προσφύγων που ...αφαιρεί η Δανία έως το ελληνικό χρέος, το κυρίαρχο ερώτημα στην Ευρώπη σήμερα είναι ένα: «Ευρώπη; Είμαστε. Ένωση θα γίνουμε;».
Κι αν δεν γίνουμε, το ταχύτερο δυνατόν, Ένωση, αν η Ευρώπη δεν επανιδρυθεί στη βάση των ιδρυτικών της αρχών και της πολιτικής ισοτιμίας των κρατών, τοτε η ψήφος εμπιστοσύνης του Β. Σόιμπλε, δίχως «δίχτυ αυτοπροστασίας», θα μετατραπεί σε νάρκη στα χέρια του Έλληνα πρωθυπουργού.
ΥΓ. Αναμένουμε μ΄ ενδιαφέρον την αυριανή συζήτηση στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη και τη διαφάνεια, ελπίζοντας ότι δεν θα επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση, «λάδια πολλά κι από τηγανίτα τίποτα»...
Η απόλυτη παράδοση της διακυβέρνησης στις αγορές και η απόλυτη επικράτηση των νεοφιλελεύθερων μοντέλων στις οικονομίες, σε συνδυασμό με την απάρνηση του Ευρωπαικού κεκτημένου, και λόγω των τειχών που υψώθηκαν για την αναχαίτιση της προσφυγικής ροής, οδηγούν στην κατάρρευση του Ευρωπαικού οικοδομήματος.
Στην ομιλία του στο διεθνές συνέδριο υπό τον τίτλο «Συμμαχία ενάντια στην λιτότητα, για την δημοκρατία στην Ευρώπη» ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, διαπιστώνοντας τη βαθύτατη δομική κρίση της ΕΕ, ήταν σαφής: «Η Ευρώπη είτε θα επανιδρυθεί στη βάση των ιδρυτικών της αρχών και της πολιτικής ισοτιμίας των κρατών, είτε δεν θα προχωρήσει για πολύ, ενωμένη».
Κι εδώ ακριβώς ανακύπτουν τα κρίσιμα ερωτήματα: τι πράττει η «αριστερή κυβέρνηση»; πολεμά «από μέσα» το νεοφιλελεύθερο ιερατείο; Με ποιον τρόπο άραγε; Μήπως δια της απαρέγκλιτης εφαρμογής ενός ακόμη Μνημονίου, που εξασφάλισε και την ψήφο εμπιστοσύνης του Β. Σόιμπλε, προσωπικά στον πρωθυπουργό; Κάτι, δηλαδή, το οποίο πριν από ένα χρόνο θα ήταν αδιανόητο και πριν από έξι μήνες πολιτικά ύποπτο...
Η ψήφος εμπιστοσύνης του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, αποτυπώνει το νέο κλίμα που επικρατεί στην Ευρώπη έναντι της Αθήνας, ένα κλίμα νέων συμμαχιών και συσχετισμών, ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, απαντώντας στους επικριτές τους, με τους οποίους συντάχθηκε, δημοσίως, και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, δηλώνοντας στην«Καθημερινή»: «Νιώθω πιο πολλή θλίψη παρά οργή για τους Συριζαίους. Τα μέλη, τους βουλευτές, τους υπουργούς που υπερασπίζονται μια πολιτική με επιχειρηματολογία οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης. Με επιχειρηματολογία Σαμαρά».
Από το ζήτημα της Πολωνίας έως την αντιπαράθεση του Ρέντζι με τον Γιούνκερ και από τα τιμαλφή των προσφύγων που ...αφαιρεί η Δανία έως το ελληνικό χρέος, το κυρίαρχο ερώτημα στην Ευρώπη σήμερα είναι ένα: «Ευρώπη; Είμαστε. Ένωση θα γίνουμε;».
Κι αν δεν γίνουμε, το ταχύτερο δυνατόν, Ένωση, αν η Ευρώπη δεν επανιδρυθεί στη βάση των ιδρυτικών της αρχών και της πολιτικής ισοτιμίας των κρατών, τοτε η ψήφος εμπιστοσύνης του Β. Σόιμπλε, δίχως «δίχτυ αυτοπροστασίας», θα μετατραπεί σε νάρκη στα χέρια του Έλληνα πρωθυπουργού.
ΥΓ. Αναμένουμε μ΄ ενδιαφέρον την αυριανή συζήτηση στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη και τη διαφάνεια, ελπίζοντας ότι δεν θα επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση, «λάδια πολλά κι από τηγανίτα τίποτα»...
