Προσευχητική κραυγή για τους πρόσφυγες, από έναν Θεσπρωτό μαθητή!

Θεσπρωτός μαθητής Λυκείου, μας έστειλε ένα μήνυμα συμπαράστασης προς τους πρόσφυγες... Μήνυμα, που ισοδυναμεί με προσευχητική κραυγή: "Με ταπεινή τρυφερότητα ας πλησιάσουμε τους ταλαιπωρημένους, όποιοι και αν είναι αυτοί. Στα πρόσωπά τους, μπορούμε να δούμε το Θεό, τον Θεό μας. 

Η προσευχή ακούγεται, δεν μπορεί να μην ακούγεται, από το ευαίσθητο κέντρο της καρδιάς
των ανθρώπων, που είναι Άνθρωποι: "Κύριε, μην εγκαταλείπεις τα παιδιά σου, που παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς". Είναι μια προσευχή χωρίς βία, χωρίς φόρτιση, που βοά, όμως, και βροντοφωνάζει. Τι βοά; Τι βροντοφωνάζει; Τα δάκρυα, τα πολλά δάκρυα, να γίνουν χαρά, έστω και λίγη χαρά. Ο σταυρός της ζωής να ακτινοβολήσει από αγάπη. Να ξυπνήσουν οι ψυχές. Και να ριχτούν στην προσφορά ζωής, χωρίς ψεύτικα, νεκρά φτερά".

Πηγή