κατοχικά χρόνια, και στο Ρέθυμνο βρίσκεται ήδη γερμανικό τηλεοπτικό συνεργείο, καταγράφοντας μαρτυρίες από επιζώντες κατοίκους για τα ολοκαυτώματα και τις θηριωδίες που προκάλεσαν, για τις ανάγκες δημιουργίας μεγάλου μήκους ταινίας ιστορικού περιεχομένου, ντοκιμαντέρ, που θα προβληθεί σε αίθουσες μεγάλων πόλεων της χώρας τους…
Το συνεργείο που κάνει λήψεις στα πλαίσια μιας μεγάλης παραγωγής με τίτλο «Η γυναίκα της Κατοχής και της Αντίστασης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», επισκέφθηκε ήδη τα χωριά Απόστολοι και Βρύσες Αμαρίου και συνέχισε χθες στα μαρτυρικά χωριά της Καλής Συκιάς και της Κρύας Βρύσης, μαγνητοσκοπώντας «τον πόνο και τη δυστυχία που σκόρπισαν οι Γερμανοί κυρίαρχοι και οι συνεργάτες τους», τον Οκτώβριο του 1943 και τον Αύγουστο του 1944 στα ολοκαυτώματα και στις δεκάδες πυρπολήσεις και εκτελέσεις γυναικών και ανδρών.
Το ντοκιμαντέρ, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, θα έχει διάρκεια μία έως μιάμιση ώρα, και συντελεστές του είναι η Λεονί Ένκλεατ δημοσιογράφος με σπουδές στο τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, η σκηνοθέτης Μπάρμπαρα Ένκλεατ και η κινηματογραφίστρια Πούλα Ζελ, που θα επανέλθουν τον ερχόμενο Οκτώβριο για την ολοκλήρωση των γυρισμάτων και σε άλλες περιοχές του νησιού που δέχτηκαν με τον πλέον ανελέητο τρόπο τις θηριωδίες των κατοχικών στρατευμάτων…
ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΥΚΙΑ
«Η κοινή γνώμη στη Γερμανία δεν γνωρίζει όσα έγιναν στην Κρήτη από τους συμπατριώτες μας», δήλωσε η κυρία Ένκλεατ. «Στο σχολείο, και οι σημερινές και οι προηγούμενες γενιές, δεν τα διδάχτηκαν και δεν γνωρίζουν και για τις οφειλές στη χώρα σας και το κατοχικό δάνειο», πρόσθεσε. «Δημιουργούμε, λοιπόν, ένα ντοκιμαντέρ, αφιερωμένο στα βιώματα και στη δράση της γυναίκας της Κρήτης, στα χρόνια του πολέμου και της κατοχής. Ένα ανάλογο ντοκιμαντέρ είχαμε κάνει και για την γυναίκα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που προβλήθηκε ήδη στη Γερμανία και αλλού».
Το μεγάλο μέρος των γυρισμάτων έγινε χθες το πρωί στην Καλή Συκιά, όπου οι γυναίκες του χωριού που αφηγήθηκαν πέρα «από τα σκληρά μαρτύρια» που έφεραν ξανά στη θύμησή τους, στις πυρπολήσεις των δώδεκα γυναικών και του ενός ηλικιωμένου, ξεδίπλωσαν τα βαθιά αισθήματα φιλοξενίας και μεγαλοσύνης τους ακόμα και σε απογόνους «μιας ράτσας που ρήμαξε και εξόντωσε στα χρόνια που ήρθε να μας υποτάξει και να μας καταστρέψει». Όμως, είπαν, «είδαμε τις Γερμανίδες δημοσιογράφους σαν παιδιά μας», και «δεν φταίνε για όσα έκαναν οι προηγούμενοί τους». Ίσα-ίσα, συμπλήρωσαν, «με το έργο τους θα κάνουν γνωστή τη αδυσώπητη δράση τους κατά των Κρητικών και στη Γερμανία…»
Μα «θα τα πλερώσουνε άραγε;» ήταν το μεγάλο ερώτημα που απηύθυνε με οργή και αναστεναγμό, ενώ εξιστορούσε, η Κατίνα Παπαδογιάννη-Γρυντάκη, νύφη από το Ροδάκινο στην Καλή Συκιά, στα 98 της χρόνια σήμερα στην κάμερα της Πούλα Ζελ. Βίωσε με τραγικό τρόπο τις πυρπολήσεις των γυναικών και το κάψιμο των σπιτιών του χωριού και εξέφρασε την αγωνία της για το «πώς θα ζήσουνε τα παιδιά μας». Πρόσθεσε στα πολλά που αφηγήθηκε, ότι «ούλη την κατοχή ζούσαμε με το φόβο, τον τρόμο, τη δυστυχία, την κακομοιριά, γδυμνά και απροστάτευτα» και κατέληξε: «Αυτά περάσανε και να μην ξανάρθουνε».
«ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ…»
Με πόνο ψυχής αναφέρθηκε στα τραγικά βιώματά της και η Μαρία Γρυντάκη- Ζουμπεράκη, σημειώνοντας: « Περάσαμε πολλά παιδί μου, παίρνανε λίγες-λίγες τσι γυναίκες και τσι καίγανε ζωντανές στα σπίτια που βάνανε φωτιά. Μεγάλη περιπέτεια παιδί μου, δεν είχαμε να φάμε και δεν φεύγουνε από το μυαλό μου αυτές οι ώρες. Δεν τσι ξεχνούμε, περάσαμε πολλά και εύχομαι να μην ξανάρθουν αυτά που ζήσαμε…»
Τις μαρτυρίες τους στο ντοκιμαντέρ κατάθεσαν επίσης η Ευαγγελία Αλεβυζάκη-Κωστάκη, η Μάρθα Παπαδάκη-Πετράκη, η Ελένη Νικητάκη-Κωστάκη, η Βασιλεία Νικητάκη-Ζουμπεράκη και η Πηνελόπη Γρυντάκη-Κωστάκη. Το «ταξίδι» του γερμανικού συνεργείου συνεχίστηκε το απόγευμα στην Κρύα Βρύση, με εξιστορήσεις από τα γεγονότα του ολοκαυτώματος και τις εκτελέσεις των 35 εθνομαρτύρων…
