Κάποτε, θα δημιουργούνταν, ένας ενδιάμεσος φορέας, στον οποίο θα μεταφέρονταν όλα τα προς ρύθμιση δάνεια. Η χρηματοδότηση του, θα προέρχονταν από τους οφειλέτες, τις τράπεζες, το κράτος και από δανεισμό, χωρίς να θίγονταν τα περιουσιακά στοιχεία των δανειοληπτών.
Όλες οι επικείμενες ρυθμίσεις και οι διαγραφές χρεών, θα είχαν πραγματοποιηθεί με αυστηρά κοινωνικά κριτήρια, ώστε να είχαν ωφεληθεί όσοι είχαν πραγματικά ανάγκη. Αντί αυτού, δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ η Πράξη του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, βάσει της οποίας, τα Funds, είτε ως ανεξάρτητες εταιρείες, είτε ως σύμπραξη εταιρείας με ελληνική τράπεζα, έχουν το νόμιμο δικαίωμα, της αγοροπωλησίας των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Έτσι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, προκειμένου να αντέξουν στους κλυδωνισμούς που έχουν υποστεί από τις επισφαλείς απαιτήσεις, που ολοένα και περισσότερο βυθίζουν τους ισολογισμούς τους στην άβυσσο, παρά τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, προβαίνουν σε τιτλοποιήσεις. Δηλαδή, στη δημιουργία «πακέτων» κόκκινων δανείων, τα οποία πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές στους απανταχού κερδοσκόπους. Μάλιστα, βάσει του Νόμου 4354/2015, άρθρο 3, παράγραφος 2, παρέχεται η δυνατότητα στις τράπεζες, να συμπεριλάβουν στα «πακέτα», απαιτήσεις, κατά του ίδιου οφειλέτη, που εξυπηρετούνται κανονικά, προκειμένου να γίνουν πιο ελκυστικά. Τα Funds, ως άλλοι άρπαγες, έχουν αρχικό στόχο, την λεηλασία της περιουσίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έτσι ώστε αργότερα, η κατάσχεση της πρώτης κατοικίας να φανεί ως φυσικό επακόλουθο. Σημαντικό ρόλο για την επίτευξη αυτού του στόχου, αποτελεί η χρονική στιγμή αγοράς, των εν λόγω τιτλοποιημένων δανείων, κατά την οποία, οι τιμές τους βρίσκονται στο ναδίρ. Αυτό συμβαίνει κυρίως υπό συνθήκες χρεοκοπίας, πολιτικής αστάθειας και αποτυχημένης αξιολόγησης από την Τρόικα. Τότε, οι δανειολήπτες θα παίζουν με τους όρους των κερδοσκόπων, που δεν θα αποβλέπουν σε μια μακροπρόθεσμη συνεργασία αλλά στην αποκόμιση των βραχυπρόθεσμων κερδών τους. Έτσι, έζησαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα…
K. X.
Πηγή
