Ὅτέ οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί,
ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο,
τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής,
φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο
καί ἀνόμοις κριταῖς,
σέ τόν δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι·
Βλέπε, χρημάτων ἐραστά,
τόν διά ταῦτα ἀγχόνη χρησάμενον
φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν,
τήν διδασκάλω τοιαῦτα τολμήσασαν.
Ὁ περί πάντας ἀγαθός,
Κύριε, δόξα σοί.
Κατά τό ἑσπέρας τῆς σήμερον, ἥτις ἦν τότε ἡ πρό τῶν ἀζύμων ἡμέρα, τουτέστιν ἡ τοῦ νομικοῦ πάσχα παραμονή Μαρτίου κβ', ἡμέρα Πέμπτη τῆς ἑβδομάδος, συνεδείπνησεν ἐν τῆ πόλει ὁ Ἰησοῦς μετά τῶν δώδεκα μαθητῶν.
Εὐλόγησε τόν ἄρτον καί τόν οἶνον, καί παρέδωκε τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ἔνιψε τούς πόδας τῶν μαθητῶν, εἰς ὑπόδειγμα ταπεινώσεως.
Εἶπε παρρησία, ὅτι εἷς ἐξ αὐτῶν ἐμελέτα τήν κατ' αὐτοῦ προδοσίαν καί ἔδειξε τόν προδότην, δούς εἰς τόν Ἰούδαν ἄρτου τεμάχιον βεβαμμένον εἰς τοῦ τρυβλίου τόν ζωμόν.
Ἐξελθόντος ἐκείνου παρευθύς, ἐδίδαξε τούς μαθητάς τά ὑπερφυᾶ καί τελευταῖα μαθήματα, ὅσά ἐμπεριέχονται εἰς τό ὄρός τῶν Ἐλαιῶν, καί ἐκεῖ ἄρχεται λυπεῖσθαι καί ἀδημονεῖν.
Ἀναχωρεῖ κατ' ἰδίαν, καί κλίνας τά γόνατα προσεύχεται ἐκτενῶς· καί ἐκ τῆς πολλῆς ἀγωνίας γίνεται ὁ ἱδρώς αὐτοῦ ὡς αἵματος πηκτοῦ κόμβοι, πίπτοντες εἰς τήν γῆν.
Μόλις πληροῖ τήν ἐναγώνιον ἐκείνην προσευχήν καί ἰδού φθάνει καί ὁ Ἰούδας μετά στρατιωτῶν ἐνόπλων καί ὄχλου πολλοῦ, καί χαιρετίσας, καί φιλήσας δολίως τόν διδάσκαλόν, παραδίδει αὐτόν.
Συλλαμβάνεται λοιπόν ὁ Ἰησοῦς καί φέρεται δέσμιος πρός τούς ἀρχιερεῖς Ἄνναν καί Καϊάφαν.
Οἱ μαθηταί σκορπίζονται καί ὁ θερμότερος τῶν ἄλλων Πέτρος ἀκολουθήσας αὐτῶ μέχρι τῆς ἀρχιερατικῆς αὐλῆς, ἀρνεῖται καί αὐτός τελευταῖον ὅτι ἐστίν αὐτοῦ μαθητής.
Ὁ δέ θεῖος διδάσκαλος παριστάνεται ἔμπροσθεν τοῦ παρανόμου συνεδρίου, ἐξετάζεται περί τῶν μαθητῶν καί τῆς διδαχῆς αὐτοῦ, ἐξορκίζεται εἰς τόν Θεόν ἵνα εἴπη ἐάν αὐτός ὑπάρχη τωόντι ὁ Χριστός· καί εἰπών τήν ἀλήθειαν κρίνεται θανάτου ἔνοχος, τάχα ὡς βλασφημήσας.
Ἐφεξῆς ἐμπτύεται εἰς τό πρόσωπον, ραπίζεται, ἐμπαίζεται παντοιοτρόπως δι’ ὅλης τῆς νυκτός ἕως πρωίας.
+ π.Ι.Σ.
