από το Παρίσι και εξαπλωνόμενο σε ολόκληρη την Γαλλία. Φέρει τον παράξενο τίτλο Nuit Debout (Oλονυκτία, Aγρύπνια) και τα μέλη του, όσοι συμμετέχουν σε αυτό, μπορούν να ονομαστούν και ως «άγρυπνοι». Θυμίζουν σε πολλά τα κινήματα των πλατειών (Αγανακτισμένοι) και του Occupy Wall Street, εντάσσονται σε αυτήν την κατηγορία εκφράζοντας έντονο ριζοσπαστισμό και σφρίγος. Η στιγμή της εμφάνισης του νέου μαζικού κινήματος στη Γαλλία είναι ιδιαίτερη. Ενώ η γαλλική «δημοκρατία» αποφάσιζε την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης για άλλους 2 μήνες, περιορίζοντας πολλές ελευθερίες μέχρι τον Ιούνη (το καθεστώς έκτακτης ανάγκης επιβλήθηκε τον Νοέμβριο μετά την πρώτη επίθεση στο Παρίσι) και ενώ η Ευρώπη γνωρίζει μεγάλους κλυδωνισμούς και γκρεμίζεται κάθε επίφαση δημοκρατίας, έρχεται στο προσκήνιο ένα κίνημα νέων που φέρνει στην επιφάνεια νέες ανάγκες και νέες ιδέες. Είναι μια φωνή δημοκρατίας και ριζοσπαστισμού ενάντια σε ένα άθλιο παρόν και ένα ανύπαρκτο μέλλον. Το κίνημα αυτό αγκαλιάζει κυρίως νέους ανθρώπους, σκεπτόμενους ανθρώπους, που μέσα από τις ολονυκτίες και την παραμονή τους στις πλατείες και στους δρόμους δίνουν έναν άλλο τόνο παρεμβαίνοντας στην πολιτική σκηνή με το δικό τους τρόπο. Είναι εντυπωσιακό πως η κινητοποίηση ξεκίνησε με επίκεντρο ένα νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις για να επεκταθεί η θεματολογία του κινήματος σε πολλά άλλα ζητήματα. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η νέοι έχουν πλήρη επίγνωση του τι τους περιμένει στο πεδίο αυτό. Η σχέση τους και η ποιότητα της σχέσης τους με την εργασία (και την ανεργία), την επιβίωση και την κοινωνικοποίησή τους, τον τρόπο ζωής τους, η γενική τους καταδίκη στη μιζέρια και στο κυνηγητό της επισφάλειας και της προσωρινότητας, η έλλειψη προοπτικής και δημοκρατίας, όλα αυτά τους φαίνονται -και είναι- τυραννικά και καταπιεστικά. Έχουμε, λοιπόν, μια κραυγή ελευθερίας στην καρδιά της Ευρώπης, με την μορφή του κινήματος Nuit Debout, όπου ξανάρχονται στην επιφάνεια ζητήματα που δεν είναι διόλου περιθωριακά. Η εργασία, η δημοκρατία, το μέλλον βρίσκονται στο επίκεντρο και το στοιχείο του ακηδεμόνευτου είναι πάλι κυρίαρχο. Στο κίνημα αυτό δεν είναι ευπρόσδεκτα τα κόμματα με τον κλασικό τρόπο που αυτά έχουν μάθει να παρεμβαίνουν και συνήθως να καπελώνουν. Δεν είναι ευπρόσδεκτες και οι συνδικαλιστικές μορφές που δεν θέλουν να κατανοήσουν τι γίνεται και ενδιαφέρονται κυρίως για τα συντεχνιακά τους ζητήματα. Το κίνημα Nuit Debout αναπτύχθηκε χωρίς την συμμετοχή της γαλλικής Αριστεράς (εκτός εξαιρέσεων), που άλλωστε το είδε επιφυλακτικά και αμήχανα. Η κρατική καταστολή και η συκοφάντησή του δεν μπόρεσαν να το κάμψουν, το αντίθετο, το δυνάμωσαν. Στην Αγγλία έχουν θορυβηθεί μήπως το επικείμενο δημοψήφισμα βγάλει αποτέλεσμα υπέρ της εξόδου της Βρετανίας. Ο ίδιος ο Ομπάμα επιστρατεύτηκε υπέρ της παραμονής της Αγγλίας γιατί, λέει, πιθανή έξοδος θα βλάψει και τις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ, εντελώς αναπάντεχα, η εκλογική καμπάνια σημαδεύεται από την παρουσία ενός ρεύματος που θα ήθελε μια διαφορετική πορεία και εκτίναξε την υποψηφιότητα Σάντερς. Υπάρχει παντού ένα ζήτημα δημοκρατίας και μια απαίτηση για άλλη πολιτική, όπου ο πολίτης να παίζει πραγματικό ρόλο. Ο Σάντερς με κεντρικό σύνθημα «ένα μέλλον στο οποίο να πιστέψουμε», εκφράζει έναν διάχυτο ριζοσπαστισμό νέων και εργαζομένων ενάντια στο κατεστημένο των ΗΠΑ, οι Γάλλοι διαδηλωτές του Nuit Debout δηλώνουν ότι «τα όνειρά μας δεν χωρούν στις κάλπες σας», δεν χωρούν στο κράτος έκτακτης ανάγκης και την ανελευθερία που οικοδομείται στην Ευρώπη ως απάντηση στην κρίση, γιατί μπορεί να «έχετε δισεκατομμύρια, εμείς είμαστε εκατομμύρια». Στη χώρα μας, η τυραννία των μνημονίων, το καθεστώς αποικίας και βαθέματος της εξάρτησης που μετατρέπει τη χώρα σε κουφάρι, φέρνουν τις ίδιες ανάγκες στο προσκήνιο και μάλιστα πιο οξυμένες. Η υπόσταση της χώρας και της κοινωνίας, η εργασία, η δημοκρατία, το μέλλον. Εδώ εδράζεται η κοινότητα των αγώνων. Το κίνημα Nuit Debout καλεί στις 15 Μάη σε μια παγκόσμια ολονυκτία. Δίνει ένα ραντεβού που μέλλει να επιβεβαιωθεί…
Πηγή
