Τα βακτήρια μπορούν να μεταφερθούν μέσω των ούρων εκτρεφόμενων ζώων, άγριων ζώων και τρωκτικών.
Αυτό σημαίνει ότι τα κατοικίδια είναι ευάλωτα όταν πίνουν νερό από λακκούβες ή τρώνε βρώμικο γρασίδι και περιττώματα. Η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια νεφρού και ήπατος, καθιστώντας την πολύ απειλητική για τα μικρά ζώα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν εμετό, διάρροια, αυξημένη δίψα και ούρηση, κόπωση, πυρετό, και αίμα στα ούρα.
Αν και η λεπτοσπείρωση δεν είναι νέα ασθένεια, καινούρια είδη εμφανίζονται κάνοντας την πρόληψή της πολύ δύσκολη. Υπάρχει αντιπαράθεση ανάμεσα στους κτηνίατρους για το αν πρέπει ή όχι να δοθεί το διαθέσιμο εμβόλιο. Η θεραπεία έχει την τάση να προκαλεί ακραίες παρενέργειες όπως διάρροια και εμετός τα οποία μπορεί να αποβούν μοιραία. Το εμβόλιο της λεπτοσπείρωση δεν έχει μόνο την δυνατότητα να είναι θανατηφόρα, αλλά μπορεί και να σκοτώσει 4 από τα 6 γνωστά είδη του οργανισμού.
Άλλοι κτηνίατροι βλέπουν την λεπτοσπείρωση σαν πραγματικό κίνδυνο για τα κατοικίδια και τους ιδιοκτήτες τους, έχοντας πολλές επισκέψεις το μήνα λόγω της ασθένειας. Αυτοί οι κτηνίατροι συνιστούν το εμβόλιο της λεπτοσπείρωσης σε όλους τους σκύλους με εξαίρεση αυτούς που βγαίνουν έξω σπάνια. Πιστεύουν ότι τα προνόμια της πρόληψης ξεπερνούν σε σπουδαιότητα το ρίσκο μεταφοράς της φρικτής ασθένειας.
Ένας άλλος λόγος σχολαστικού περιορισμού της ασθένειας είναι επειδή είναι ζωονοσογόνα, που σημαίνει ότι περνά από τα ζώα στους ανθρώπους και επομένως μπορεί να εξαπλωθεί από τα κατοικίδια τους ιδιοκτήτες.
Πλέον δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται οι περιπτώσεις λεπτοσπείρωσης, οπότε είναι άγνωστο το πόσο συνηθισμένη ή όχι είναι.
Βρετανία: Γιατί οι χρήστες ηλεκτρονικού τσιγάρου ψηφίζουν Brexit;
