ύφεσης και της έλλειψης ποιοτικών θέσεων εργασίας, όπως επεσήμανε την Τετάρτη σε σχετική έκθεση ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας. Αν και το φαινόμενο είναι καθολικό, κάποιες περιοχές πλήττονται περισσότερο, όπως για παράδειγμα η Ασία.
Το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται δεν αποτελεί εγγύηση κατά της φτώχειας. Ακόμη και οι μισθωτοί των αναπτυγμένων χωρών βρίσκονται σε μειονεκτική θέση: πάνω από το 80% των φτωχών είναι μισθωτοί.
Στις τελευταίες εκθέσεις του, ο Οργανισμός δεν σταματά να «κρούει» των κώδωνα του κινδύνου για μια επερχόμενη επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης εν μέσω της ύφεσης: ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε σημαντικά το τελευταίο διάστημα και έχει φθάσει τα 200 εκατομμύρια το 2016 σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
AdTech Ad
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ποσότητα αλλά και η ποιότητα των θέσεων εργασίας
Όπως εκτιμούν στελέχη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας, το διακύβευα και η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η εξάλειψη της φτώχειας. Το Σεπτέμβριο του 2015, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν υιοθετήσει τη νέα ατζέντα αειφόρου ανάπτυξης με 17 σημεία-στόχους, με πρώτο και βασικό την «εξάλειψη» της φτώχειας μέχρι το 2030.
«Αν λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας το συγκεκριμένο πρόγραμμα και αν πραγματικά θέλουμε να βάλουμε ένα τέλος στη μάστιγα της φτώχεια που περνάει από γενιά σε γενιά πρέπει να επικεντρωθούμε στην ποιότητα των θέσεων εργασίας σε όλες τις χώρες», εκτιμά ο Guy Ryder, Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού.
Το 2016 2 εκατ. άτομα θα ζουν με λιγότερα από 2,75 δολάρια τη μέρα
Το 2016 περίπου δύο εκατομμύρια άτομα θα ζουν με λιγότερο από 2,75 ευρώ την ημέρα, δηλαδή το 36% του πληθυσμού που ζει στις αναπτυσσόμενε χώρες. Ωστόσο, την ίδια περίοδο τα άτομα που θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με κάτω από 0,9 ευρώ την ημέρα δείχνει να υποχωρεί στο 15% του πληθυσμού των συγκεκριμένων χωρών.
Σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού, θα χρειαζόντουσαν περίπου 10 τρισ. δολάρια για να εξαλειφθεί η φτώχεια. «Πρόκειται για 600 εκατ. ετησίως σε κοινωνικές μεταβιβάσεις και επιδόματα , κάτι το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικό», αναφέρει ο ειδικός σύμβουλος του Οργανισμού, Raymond Torres. Για το λόγο αυτό πρέπει να ποντάρουμε σε θέσεις εργασίας ποιότητας.
Παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι οι κοινωνικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί σε πολλές από αυτές χώρες έχουν αποφέρει καρπούς.
Τα σχετικά προγράμματα στη Βραζιλία ή τη Χιλή π.χ αυτά που απευθύνονται στις πιο φτωχιές οικογένειες βελτίωσαν αρκετά την κατάσταση. Στην Αιθιοπία, το ποσοστό της φτώχειας έπεσε στο 67,7% το 2012 από το 87% που ήταν το 1999. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόστηκαν προγράμματα κοινωνικής προστασίας και αγροτικής ανάπτυξης καθώς έχει παρατηρηθεί ότι τα υψηλότερα ποσοστά φτώχεια συγκεντρώνονται συχνότερα στον αγροτικό κόσμο. Το ποσοστό ανάπτυξης του ΑEΠ ήταν κατά μέσο όρο 6,3% ετησίως εκείνη την περίοδο.
Η φτώχεια απειλεί περισσότερο τους νέους
Μία ακόμη τάση που έχει καταγραφεί είναι ότι τα μεγαλύτερα θύματα της φτώχειας είναι οι νέοι. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος να περιέλθει κάποιος σε κατάσταση φτώχειας έχει αυξηθεί για την ηλικιακή ομάδα κάτω των 24 ετών το αντίστοιχο ποσοστό για τις μεγαλύτερες ηλικίες παραμένει σταθερό.
Ένα άλλο σημείο που καταδεικνύει η συγκεκριμένη έρευνα είναι η ευθύνη των πιο πλούσιων κρατών σε επίπεδο ατομικής ευθύνης των κατοίκων στη διαιώνιση της φτώχειας. Στις χώρες όπου οι πόροι είναι περιορισμένοι, η όποια ανάπτυξη ωφελεί περισσότερο τους πλούσιους και τα περιθώρια ελιγμών για να μειωθεί η φτώχεια είναι πολύ περιορισμένα. Το 2013 το 1% του πληθυσμού, το οποίο είναι και το πιο πλούσιο εισέπραξε το 10,7% του συνολικού εισοδήματος ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2000 ήταν 9,6%.
Πηγή
