Φτάσαμε στο 2016 και το “παιδί” –“Στρατηγικό Βάθος”- του απερχόμενου...
Πρωθυπουργού της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου δεν τα πήγε καλά και μαζί με αυτό δείχνει να έχει “πτωχεύσει” και η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, που ο ίδιος ευαγγελιζόταν! Μάλιστα το “Στρατηγικό Βάθος” που εκδόθηκε το 2001 μας άφησε κι επισήμως χρόνους το 2012 όταν έγινε η αναθεώρηση του Δόγματος της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής [Μilli Askeri Stratejik Κonsepti (MASK)] και συγκεκριμένα η επιστροφή στο δόγμα των 2,5 πολέμων από το δόγμα του 1,5 πολέμου.
Για τους Τούρκους, τα θέατρα επιχειρήσεων των δύο πολέμων εστιάζονται, το πρώτο στη Συρία και το δεύτερο στην Ελλάδα, ενώ το αντίστοιχο δόγμα του μισού πολέμου αφορά στο κουρδικό κίνημα και το ΡΚΚ. Στην παρούσα χρονική περίοδο το κουρδικό σίγουρα δεν αντιστοιχεί σε μισό πόλεμο αλλά στο μυαλό του σουλτάνου κανείς δεν ξέρει τι γίνεται!
Ενώ λοιπόν στο στρατιωτικό κομμάτι η Τουρκία ενδυναμώνεται, στο διπλωματικό -αναφορικά με τα γειτονικά της κράτη και με εξαίρεση μόνο την ΕΕ-, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο! Πριν προχωρήσουμε θα πρέπει σε αυτό το σημείο να τονιστεί ότι το όραμα του Ταγίπ Ερντογάν να καταστεί η Τουρκία αυτάρκης σε ότι αφορά τον εξοπλισμό της σε στρατιωτικό υλικό, τόσο σε κύρια οπλικά συστήματα όσο και γενικότερα, δημιουργεί πρόβλημα σε πολλούς μεγάλους παίχτες στην περιοχή όπως Ρωσία, Ισραήλ, ΗΠΑ(!). Μόνο η Γερμανία δείχνει να απολαμβάνει αυτή την αίσθηση ισχύος που αποπνέει η Τουρκία αλλά από την άλλη αυτοί είναι γνωστοί για τις ικανότητές τους να… προβλέπουν την κατάληξη των εγχειρημάτων τους…
Στο διπλωματικό κομμάτι τώρα τα πράγματα έχουν πάρει μια κάπως διαφορετική τροπή από αυτή που οραματιζόταν ο Αχμέτ… Από την πολιτική των μηδενικών προβλημάτων έχουμε περάσει στην πολιτική… μόνο προβλημάτων… με όλους –πλην Γερμανίας-.
Αναλυτικότερα, προβλήματα και μάλιστα σοβαρά στα χερσαία σύνορα έχει με την Αρμενία, το Ιράκ, τη Συρία, με το Ιράν δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες κι αν όπως δείχνουν τα πράγματα εισβάλλει στη Συρία θα έχουμε κι εκεί ραγδαία επιδείνωση και χαμηλά βαρομετρικά! Από τη δυτική πλευρά με τη Βουλγαρία έχει αρκετά θέματα-παρόμοια με τα δικά μας- και φυσικά με την Ελλάδα που όμως εμείς βρισκόμαστε στην δική μας μοναδική κι αξεπέραστη κατάσταση νιρβάνας, ψυχραιμία το λένε κάποιοι, κατ’ εμέ απλά οι πολιτικοί μας μάς έχουν φιλανδοποιήσει!
Στα θαλάσσια σύνορα έχει τεταμένες σχέσεις με τη Ρωσία και επειδή ο Ταγίπ αισθάνεται πανίσχυρος δημιουργεί κι επιπλέον θέματα στην Κριμαία έτσι για να έχει να ασχολείται με κάτι ο Πούτιν. Δεν ξέχασα το Ισραήλ απλά το αναφέρω τελευταίο λόγω του ότι δεν έχει μεν κοινά σύνορα με την Τουρκία αλλά γίνονται κάποιες κινήσεις προσέγγισης μεταξύ των δύο. Για την ακρίβεια η Τουρκία δίνει γη και ύδωρ , που όμως -κι αυτό είναι εκτίμηση- δεν θα αποκαταστήσουν πλήρως τις διμερείς τους σχέσεις και για να γίνω συγκεκριμένος ελάχιστα θα προσφέρουν στην τουρκική πλευρά! Το Ισραήλ δεν ξεχνά την υπόθεση του Μαβί-Μαρμαρά και ακόμα περισσότερο την εμπλοκή της Τουρκίας στην Ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη. Ό,τι και αν κάνει λοιπόν η Τουρκία αλλά ακόμη κι αν αναγκαστεί το Ισραήλ από τρίτους να επιδείξει μεγαλοψυχία απέναντι στην Άγκυρα θεωρείται σίγουρο ότι οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες δεν πρόκειται να αποκατασταθούν αν δεν φύγει από την ηγεσία της Τουρκίας ο Ερντογάν και η παρέα του.
Και εσωτερικά όμως τα πράγματα είναι εκρηκτικά… Ο Αχμέτ έχει πρόβλημα με τον wannabe σουλτάνο Ερντογάν και τελικά παραιτήθηκε! Αυτό όμως ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου καθώς η μεταξύ τους διαφωνία έχει τις ρίζες της στο πως θα κινηθεί το μόρφωμα τουρκία, προς Ευρώπη ή προς τον ισλαμοφασιμό. Με την αποχώρηση του Αχμέτ και την είσοδο στο παιχνίδι νέας μαριονέτας η κατάσταση, στο μυαλό του Ταγίπ, ξεκαθαρίζει και δείχνει να γέρνει στον ισλαμοφασισμό αλλά αυτό μάλλον θα είναι πρόσκαιρο και μόνο στο μυαλό του καθώς το επόμενο “πρόβλημα” και οι ΗΠΑ λίγο πιο πίσω από αυτό μπορεί να έχουν διαφορετική άποψη!
Το επόμενο λοιπόν κι άκρως σοβαρό πρόβλημα ακούει στο όνομα Φετουλάχ Γκιουλέν ο οποίος απειλεί με κατάρρευση τις δομές πάνω στις οποίες στηρίζεται το καθεστώς Ερντογάν και την αποκαθήλωση του ίδιου. Όταν οι άνθρωποι του Γκιουλέν ενεργοποιηθούν τότε θα είναι πολύ αργά για τον επίδοξο σουλτάνο κι αυτό ο Ερντογάν το γνωρίζει καλά… Έτσι εξηγούνται οι εκκαθαρίσεις που γίνονται κατά καιρούς στο δικαστικό σώμα, στον στρατό, την αστυνομία αλλά και σε ΜΜΕ αν και ο Γκιουλέν δεν είναι ο μόνος λόγος. Τελευταίο εσωτερικό πρόβλημα και ίσως το μεγαλύτερο –κατά την ταπεινή μου γνώμη- για την ίδια την υπόσταση της Τουρκίας είναι το αμάλγαμα εθνοτήτων και θρησκειών που υπάρχει στη χώρα. Βέβαια αυτό η πολιτική ελίτ της Τουρκίας διαχρονικά έχει καταφέρει να το περιορίσει και να το κρατάει εν υπνώσει με τον παραδοσιακό τρόπο… ανεξέλεγκτη αλλά άκρως αποτελεσματική βία! Το ένιωσαν στο πετσί τους οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι με τις αντίστοιχες γενοκτονίες στο παρελθόν και τώρα ήρθε η σειρά των Κούρδων που όμως τελικά μάλλον θα τα καταφέρουν και θα δημιουργήσουν ανεξάρτητο κράτος σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Ο Μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν εδράζεται στο ότι θεωρεί ότι έχει έναν ισχυρό –κι ελεγχόμενο πλέον- στρατό και δεδομένης της γεωγραφικής θέσης που έχει η χώρα του πιστεύει ότι μπορεί να εκβιάζει ες αεί τόσο τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ για να δίνει πρόσβαση στη Μέση Ανατολή μέσω των υποδομών που χρησιμοποιεί το NATO όσο και τελευταία την Ευρώπη μέσω προσφυγικού. Η θέση της χώρας τους είναι ένας βασικός λόγος, δεδομένων και των κακών σχέσεων της Δύσης με το Ιράν, που οι Τούρκοι δεν θέλουν ούτε για αστείο τη δημιουργία Κουρδικού κράτους καθώς αν αυτό συμβεί τότε αυτομάτως ο ρόλος τους για τις ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή περιορίζεται δραστικά κι άρα δεν θα είναι σε θέση να εκβιάζουν αλλά και οι Δυτικοί γενικότερα θα πάψουν να εθελοτυφλούν σε όλα όσα γίνονται στην Τουρκία και καταπατούν αφόρητα τα ανθρώπινα δικαιώματα και την έννοια της Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια οι ανοχές της Δύσης θα περιοριστούν δραματικά!
Αναφορικά με το στρατό αυτό που κατάφερε ο Ερντογάν είναι αξιοθαύμαστο και θα έπρεπε να είχε αποτελέσει καιρό τώρα παράδειγμα για τους Έλληνες ιθύνοντες. Πήρε ένα στρατό χαμηλού επιπέδου και με σωστό σχεδιασμό και διάρκεια έχει καταφέρει να δημιουργήσει -κι όσο περνούν τα χρόνια αυτό θα γίνεται ακόμα εντονότερο- ένα σύγχρονο στρατό που τείνει να είναι υπερεξοπλισμένος. Μάλιστα σε αντίθεση με μερικούς σε κάποια άλλη χώρα χρησιμοποιεί το στρατό ως το μακρύ χέρι της εξωτερικής πολιτικής (μεγάλη κουβέντα που κάποιοι στην εδώ πλευρά που πλήρωσαν ή έκαναν διάφορα για να μην πάνε στρατό μάλλον αδυνατούν να κατανοήσουν). Έτσι φτάσαμε στο σήμερα και ο τουρκικός στρατός έχει φτάσει να έχει σύγχρονο υλικό, να παράγει κρίσιμα οπλικά συστήματα –πυραυλικά, δορυφόρους κλπ-, να εξάγει κάποια από αυτά και γενικώς αν τα πράγματα πάνε σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τους σε λίγα χρόνια σε μεγάλο βαθμό θα κατασκευάζουν τα πάντα στη χώρα τους! Νομίζω δεν είναι απαραίτητο να γίνει κάποια σύγκριση με την Ελλάδα…
Το παραπάνω θα ισχύσει στο ακέραιο αν ο υπερφίαλος Ερντογάν καταφέρει να εξομαλύνει τις σχέσεις του με Ρωσία, Ισραήλ και ΗΠΑ. Και αν κάτι τέτοιο με τις ΗΠΑ φαντάζει εφικτό για τη Ρωσία είναι μάλλον απίθανο καθώς η πολιτική παντουρκισμού αλλά και ισλαμικού φονταμενταλισμού που ακολουθεί ο wannabe σουλτάνος της δημιουργεί τεράστια προβλήματα και μάλιστα σε μεγάλο εύρος των συνόρων της στην Ασία, στην Συρία που υπάρχει και ρωσική βάση αλλά τελευταία και στην Κριμαία. Βάσει αυτού αλλά και λόγω του ότι η ενεργειακή πολιτική της Ρωσίας περιορίζεται δραστικά στην Ευρώπη λόγω Ουκρανίας αλλά και λόγω της ακύρωσης του turk stream οι σχέσεις μεταξύ των δύο έχουν εκτραχυνθεί.
Για τη Ρωσία επιπλέον είναι ζωτικής σημασίας η επικοινωνία του στόλου της Μαύρης Θάλασσας με την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία. Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να ισχύουν 2 προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι τα στενά να είναι ανοικτά και η δεύτερη το Αιγαίο προσπελάσιμο… Τα Στενά προς το παρόν δεν μπορούν να κλείσουν, κάτι που ο σουλτάνος επιδιώκει για να εκβιάσει-τιμωρήσει τη Ρωσία, εκτός αν… Εκτός αν τα πράγματα στο Αιγαίο εκτραχυνθούν, γίνει κάποιο θερμό επεισόδιο και τότε λόγω ειδικών συνθηκών –πόλεμος- κλείσουν τα Στενά! Αυτά αναλογιζόμενοι στη Μόσχα κι επειδή τυχαίνει να γνωρίζουν ιστορία αναφέρθηκαν -πρώτα η Ζαχάροβα και μετά ο πολύς Λαβρόφ, ίσως ο καλύτερος υπουργός εξωτερικών παγκοσμίως αυτή τη στιγμή- στο τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας θέλοντας να τελειώσουν τις ονειρώξεις του σουλτάνου για την ανασύστασή της!
Θα έλεγα ότι δεν θα κινδύνευε ιδιαίτερα η Τουρκία αν η αλλοπρόσαλλη πολιτική της δεν συνιστούσε σοβαρό κίνδυνο για το Ισραήλ αλλά και καταστροφή για τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον –μιλώντας μόνο για τη Δύση- οπότε δεν είναι διόλου απίθανο υπό προϋποθέσεις να βιώσουμε ακόμα μία καταστροφή των Τούρκων γιατί απλά έγινε η χώρα τους πολύ μεγάλη και απειλεί τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα όλων των κύριων παικτών!
Ες αύριον, λοιπόν, τα σπουδαία…
Πηγή
