συριζαίικη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό φάντασμα, την φράου Αννα Διαμαντοπούλου. Ο μεν Μητσοτάκης, υπεύθυνος για τις χιλιάδες απολύσεις εκπαιδευτικών και το κλείσιμο 49 ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ εν μια νυκτί, μίλησε για υποβάθμιση της μόρφωσης! Λαϊκίζοντας αγρίως, βρήκε την ευκαιρία για πολιτική αντιπαράθεση με τους συριζαίους, αποσκοπώντας στην πρόκληση πολιτικής φθοράς, με το βλέμμα στραμμένο στους ψηφοφόρους γονείς άνεργους και εργαζόμενους υπό καθεστώς γαλέρας με απάνθρωπα, σπαστά και ολοήμερα ωράρια.
Με τον ίδιο στόχο, το πνέον τα λοίσθια ΠΑΣΟΚ, βγήκε να υπερασπίσει το ολοήμερο παιδοφυλακτήριο.
Η δε Διαμαντοπούλου, που έκλεισε με το τσουνάμι των συγχωνεύσεων-καταργήσεων εκατοντάδες σχολεία, μίλησε για έγκλημα! Πίστεψε ότι τώρα είναι μια από τις στιγμές που πρέπει να βγει από την αφάνεια και να μας υπενθυμίσει την πολιτική της παρουσία.
Από την άλλη πλευρά, ο Φίλης ξεσπάθωσε εκστομίζοντας δεκάδες ψέματα, καλυμμένα με παιδαγωγικές τάχα αναφορές.
Εδώ ισχύει η παροιμία «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα». Γιατί και οι δυο «εμπόλεμες» πλευρές, πέρα από τα ψέματα που λένε είτε για την πρότερη μορφή του ολοήμερου σχολείου είτε για την δρομολογούμενη υπό τον Φίλη, υπερασπίζονται στην ουσία έναν τύπο σχολείου, που είναι πολύ μακριά από τα πραγματικά συμφέροντα των μικρών παιδιών.
Για τη νέα ρύθμιση των συριζαίων θα αναφερθούμε στη συνέχεια, μιας και αυτή θα είναι από τούδε και στο εξής η κατάσταση, όμως, προηγουμένως πρέπει να εξηγήσουμε την άποψή μας, που διατυπώσαμε αμέσως παραπάνω, ότι το ολοήμερο σχολείο είναι ξένο προς τα συμφέροντα των μικρών μαθητών.
Το Δημοτικό Σχολείο λειτούργησε ολοήμερα μετά τον πόλεμο, για να εξασφαλιστεί ένα ποτήρι γάλα, ένα πιάτο φαγητό και μια στοιχειώδης μέριμνα για τα εξαθλιωμένα παιδιά των λαϊκών οικογενειών. Στη συνέχεια, όταν υπήρξε ανασυγκρότηση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας και ρυθμίστηκαν στοιχειωδώς οι εργασιακές σχέσεις, με τους αγώνες της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων, το σχολείο σχολούσε τη λειτουργία του το μεσημέρι, καθώς δεν υπήρχε ανάγκη τα μικρά παιδιά να μένουν σ' αυτό και μπορούσαν να επιστρέφουν στις αγκάλες των γονιών τους.
Το Ολοήμερο σχολείο επέστρεψε ως «αναγκαιότητα» για το κεφάλαιο και το κράτος του μόνον όταν οι εργασιακές σχέσεις έγιναν μπάχαλο, όταν τα ωράρια των εργαζόμενων γονιών έγιναν λάστιχο, όταν οργίαζε και πάλι η μαύρη εργασία. Ηταν η πιο φθηνή λύση για το αστικό κράτος, προκειμένου οι εργαζόμενοι γονείς να εργάζονται απερίσπαστοι στις καπιταλιστικές γαλέρες, χωρίς την έγνοια της φροντίδας των παιδιών τους.
Μέσα στα ίδια σχολικά κτίρια, πολλές φορές ακατάλληλα, σε πρόχειρα διασκευασμένες αίθουσες-τραπεζαρίες της κακιάς ώρας με τραπέζια-θρανία και φούρνους μικροκυμάτων για να ζεσταίνεται το φαγητό που έρχεται από το σπίτι, πολλές φορές πρόχειρο, χωρίς το απαραίτητο βοηθητικό προσωπικό, χωρίς χώρους ξεκούρασης και χαλάρωσης, οι μικροί μαθητές είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν από τις 8 το πρωί (ή από τις 7, εφόσον υπάρχει πρωινή ζώνη) ως τις 16 μ.μ.
Είναι υποχρεωμένοι, με ένα διάλειμμα-ανάπαυλα, που το περνούν ξαμολυμένοι στην αυλή του σχολείου, να προετοιμάσουν -υποτίθεται- με καθαρό μυαλό (!) τα μαθήματα της επόμενης ημέρας υπό την επίβλεψη ενός δασκάλου, ο οποίος πρέπει ταυτόχρονα να φροντίσει 20 και 30 παιδιά διαφόρων τάξεων και να λύσει τις απορίες τους.
Και επειδή πρέπει να κρατηθούν και κάποια προσχήματα, μιας και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και υποτίθεται ότι υπήρξε πρόοδος στις παιδαγωγικές αντιλήψεις και τον τρόπο αντιμετώπισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οι μαθητές μετά την «προετοιμασία» των μαθημάτων της επόμενης ημέρας, έχουν ωρολόγιο πρόγραμμα εμπλουτισμένο με γνωστικά αντικείμενα και δραστηριότητες, όπως αγγλικά, γυμναστική, θεατρική αγωγή, μουσική κ.λπ. Φυσικά τα τελευταία ως σύνολο υπάρχουν μόνο για το θεαθήναι και γίνονται εφόσον το σχολείο έχει την τύχη να έχει το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό, από αναπληρωτές ή ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς κάποιους καιρούς.
Γενικά πρόκειται για καρικατούρα σχολείου, γι' αυτό και στην «κοινή γνώμη», ακόμη και στους γονείς που εμπιστεύονταν τα παιδιά τους στο ολοήμερο, το απογευματινό πρόγραμμα πέρασε ως «φύλαξη». Εξ ου και η διαδεδομένη έκφραση παιδοφυλακτήριο ή πάρκινγκ παιδιών.
Επειδή, όμως, γενικά έχει υποχωρήσει η απαιτητικότητα της εργατικής τάξης και της εργαζόμενης κοινωνίας και το διεκδικητικό εργατικό κίνημα είναι στον καιρό μας -δυστυχώς- είδος υπό εξαφάνιση, οι γονείς αποδέχονται αυτή την κατάσταση, βάζοντας ως προτεραιότητα το συμφέρον το δικό τους, το συμφέρον παραμονής ή εξασφάλισης στοιχειώδους εργασίας και όχι το συμφέρον των παιδιών τους, που απορρέει από τις ανάγκες αυτής της μικρής ηλικίας.
Παγιδευμένο το παιδί επί 8άωρο στους τοίχους του σχολείου, το αντιμετωπίζει ως φυλακή και όχι ως χώρο μάθησης, δημιουργικότητας και χαράς. Αποκτά δυσάρεστα αισθήματα που παγιώνουν βιώματα, συμπεριφορές και νοοτροπίες, που αποβαίνουν μοιραία μετά από κάποια χρόνια, στην εφηβεία και προκαλούν την απέχθεια για το σχολείο και κατά συνέπεια για τη μόρφωση.
Το ολοήμερο σχολείο δημιουργεί συνθήκες στρατώνα, που εμποδίζουν την συναισθηματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του μικρού παιδιού, προκαλούν αύξηση του συναισθήματος του φόβου και της εγκατάλειψης.
Οταν αναφερόμαστε σε όλα αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να μας διαφεύγει ούτε στιγμή ότι αναφερόμαστε στο αστικό σχολείο, στην αστική παιδαγωγική και συνεπώς στο περιεχόμενό τους, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο πραγματώνεται ο ρόλος τους μέσα στον καπιταλισμό.
Αλλά ακόμη κι αν πάρουμε την υποθετική κάλλιστη περίπτωση, κατά την οποία στο σχολείο, στο απογευματινό πρόγραμμα πραγματοποιούνται όλες αυτές οι θαυμαστές δραστηριότητες και διδάσκονται τα νέα γνωστικά αντικείμενα, ας αναρωτηθούμε αν είναι δυνατόν να τα παρακολουθήσει και να τα αφομοιώσει ένα παιδί μέχρι 12 χρονών επί συνεχές 8άωρο, μετά το εξαντλητικό πρόγραμμα του πρωινού σχολείου.
Γι' αυτό και το ταξικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και των εργαζόμενων γονιών πρέπει να είναι, αν θέλουμε να πούμε ότι η προτεραιότητά μας είναι το συμφέρον των μικρών παιδιών, το συμφέρον ομαλής ανάπτυξής τους σ' αυτή την κρίσιμη ηλικία, η κατάργηση του ολοήμερου με τη μορφή του συνεχούς ωραρίου, η μείωση του εργάσιμου χρόνου για τους εργαζόμενους γονείς (τουλάχιστον τον έναν), οι σταθερές εργασιακές σχέσεις, η προσφορά δωρεάν από το δημόσιο σχολείο ποικίλων δραστηριοτήτων τις απογευματινές ώρες για όλα τα παιδιά που το επιθυμούν.
Πάμε τώρα στη ρύθμιση της συριζαίικης ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, στον «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου».
Τίποτε δεν αλλάζει ως προς το περιεχόμενο και τις προτεραιότητες που και αυτό το ολοήμερο βάζει σε σχέση με τους μαθητές.
Εκείνο που γίνεται είναι η με κάθε μέσο περικοπή των δαπανών και η εξοικονόμηση εκπαιδευτικών, δεδομένου ότι ούτε τον επόμενο χρόνο θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί ώστε να καλυφθούν τα κενά, ενώ και οι διορισμοί των αναπληρωτών θα είναι λιγότεροι (τουλάχιστον κατά 3.000 λιγότεροι, σύμφωνα με τις δηλώσεις Φίλη), καθώς το υπουργείο Παιδείας εξήντλησε το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων από το ΕΣΠΑ. Φέτος ξοδεύτηκαν 160 εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ για προσλήψεις αναπληρωτών και απομένουν μόνο 190 εκατομμύρια μέχρι το 2020 για ανάλογες προσλήψεις.
Στον Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Σχολείου, που το πρωινό πρόγραμμα θα τελειώνει για όλα τα σχολεία στις 1.15 μ.μ. και το προαιρετικό απογευματινό θα αρχίζει από τούδε και στο εξής ως τις 16 μ.μ. θα ισχύουν τα εξής:
♦ Καταργείται η πρωινή ζώνη 7-8 π.μ.
♦ Χιλιάδες μαθητές, που επιθυμούν τη φοίτησή τους στο Ολοήμερο Σχολείο δεν θα μπορούν να φοιτήσουν σε αυτό, εφόσον προβλέπεται να εγγράφονται μόνο οι μαθητές, των οποίων και οι δύο γονείς είναι εργαζόμενοι, προσκομίζοντας σχετική βεβαίωση του φορέα εργασίας τους.
Αμέσως-αμέσως, λοιπόν, θα υπάρξει μείωση των μαθητών, άρα και των τμημάτων του ολοήμερου και κατά συνέπεια θα εκλείψει και η ανάγκη για διορισμό επιπλέον αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
Ολα αυτά φαντάζουν γελοία, καθώς οργιάζει η μαύρη εργασία των γονιών, όπως και η ευκαιριακή εργασία, ενώ η ανεργία είναι σε δυσθεώρητα ύψη.
♦ Καταργείται ο υπεύθυνος δάσκαλος του Ολοήμερου. Μέχρι τώρα στα κλασικά ολοήμερα οριζόταν ένας δάσκαλος για κάθε 50 μαθητές και στα ΕΑΕΠ (Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος. Πρόκειται για 1.337 σχολικές μονάδες, όπου όλες οι τάξεις σχολούσαν στις 14.00 μ.μ.) ένας δάσκαλος. Επί εποχής Αρβανιτόπουλου και μετά ο δάσκαλος στα ΕΑΕΠ σε πολλές περιπτώσεις ακυρώθηκε αλλά όχι οριστικά. Ο Φίλης τους καταργεί όλους και στα κλασικά και στα ΕΑΕΠ οριστικά και αμετάκλητα. Οι δάσκαλοι του πρωινού ωραρίου θα καλύπτουν και το ολοήμερο εκ περιτροπής.
Το κόλπο γίνεται ως εξής: Μειώνοντας τις ώρες των δασκάλων στις τάξεις, δημιουργούνται πλεονάσματα ωρών και με αυτές επιδιώκεται να καλυφθούν οι ώρες του ολοήμερου. Οι δάσκαλοι που θα βρεθούν να χρωστούν ώρες (ανάλογα με την τάξη που διδάσκουν) ώστε να καλυφθεί το υποχρεωτικό διδακτικό τους ωράριο θα κληθούν να τις καλύψουν στο ολοήμερο. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται ζώνες εκπαιδευτικών (8.00-14.00, 9.00-15.00, 10.00-16.00).
♦ Υποβαθμίζονται τα παρεχόμενα διδακτικά αντικείμενα, εφόσον καθορίζονται από το Σύλλογο Διδασκόντων με μοναδικό κριτήριο τις πλεονάζουσες ώρες από τον πρωινό κορμό των μαθημάτων και όχι με βάση τις ανάγκες των μαθητών. Κάθε σχολείο, συνεπώς, θα φτιάχνει το δικό του πρόγραμμα, ανάλογα με τις πλεονάζουσες ώρες των εκπαιδευτικών του.
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «Αριστοτέλης» σημειώνει πως έτσι δημιουργείται «μια ζώνη χυλός στο δημόσιο σχολείο όπου δε θα είναι αυστηρά καθορισμένα τα όριά της (διδακτικό αντικείμενο και ειδικότητες που θα διδάσκουν) ώστε να λειτουργεί το σχολείο με όποια ειδικότητα περισσεύει στα πλαίσια της περιφέρειας με αποκλειστικό γνώμονα τη μείωση των δαπανών».
Μόνο στην Α' Αθήνας, αν εφαρμοστούν όλα αυτά, θα περισσεύουν πάνω από 400 εκπαιδευτικοί!
Αντίστοιχα, στην Αχαΐα θα χάσουν τη δουλειά τους 150 δάσκαλοι, που εργάζονται στα ολοήμερα τμήματα. Μαζί με την περικοπή εκπαιδευτικών στα ΕΑΕΠ σχολεία, την προωθούμενη κατάργηση τμημάτων Ενταξης και τμημάτων Νηπιαγωγείων, υπολογίζεται ότι στην Αχαΐα θα μείνουν άνεργοι πάνω από 300 εκπαιδευτικοί.
Το γαϊτανάκι των απολύσεων καλά κρατεί, καθώς υπολογίζεται ότι με τα μέτρα Φίλη πάνω από 5.000 εκπαιδευτικοί θα «περισσέψουν» στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (ήδη φέτος εξακολουθούν να παραμένουν ακάλυπτα 3.500 κενά).
Συν τοις άλλοις θα οργιάσουν οι υπεραριθμίες μονίμων και οι υποχρεωτικές μετακινήσεις.
♦ Παρά τις μεγαλοστομίες για την αναβάθμιση του περιεχομένου του σχολικού προγράμματος απαξιώνονται στην πραγματικότητα οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων (Εικαστικά, Μουσική, Θεατρική Αγωγή, Γυμναστική και ΤΠΕ). Η Υπουργική Απόφαση Φίλη δίνει τη δυνατότητα να διδάξουν τα διδακτικά τους αντικείμενα όποιες ειδικότητες έχουν περισσεύματα ωρών.
Πηγή
