Ένα φάντασμα πλανιέται σήμερα πάνω από το κεφάλι της Ανθρωπότητας....
Είναι το φάντασμα του Νεοφιλελευθερισμού.
Είναι το φάντασμα, που έχει υπερβεί τις ιδεολογικές αντιθέσεις του παρελθόντος.
Τούτο το φάντασμα, δεν τρομάζει από τις αριστερές και φιλελεύθερες ρητορείες, διότι απλά, αφού πρώτα τις ευνούχισε, τις ενσωμάτωσε, έτσι όπως κατέληξαν, ευνουχισμένες και αλλοτριωμένες, στη δική του ιδεολογία.
Είναι το φάντασμα, που έχει, επίσης, ευνουχίσει και αλλοτριώσει κάθε έννοια ανθρώπινης ατομικότητας και ανθρώπινης συλλογικότητας, του ατομικού και συλλογικού χώρου και χρόνου, της ατομικής και συλλογικής ζωής, και τις έχει ομοίως ενσωματώσει στο δικό του χώρο και χρόνο.
Η κοινωνία και κάθε άλλο κοινωνικό κύτταρο, είναι πράγματα ανύπαρκτα.
Κατά τούτο, αυτό το φάντασμα, είναι πρωτόγνωρο ως προς τις διαστάσεις του που τείνουν να καταστούν παγκόσμιες, πλανητικές, για πρώτη ίσως φορά στην Ιστορία του Ανθρώπου.
Ο Νεοφιλελευθερισμός, είναι το ανώτατο στάδιο του Ολοκληρωτισμού, υπό οιαδήποτε μορφή και αν θεωρηθεί.
Είναι η Παγκόσμια Δικτατορία της Αγοράς, στην πιο ενοποιητική και παγκόσμια θεώρησή της.
Οι Σύμμαχοι της Αγοράς είναι η Δύναμη και ο Φόβος.
Με τη πρώτη κυριαρχείς, με τον δεύτερο, κρατάς σε απόσταση τους εχθρούς και έχεις υπό έλεγχο όσους υπηρετούν τη Δύναμη.
Οι Εχθροί της Αγοράς, είναι η Ανύπαρκτη Πραγματικότητα : το Κράτος και η Κοινωνία, ιδίως δε το Κοινωνικό και Δημοκρατικό Κράτος.
Στην Νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη Πραγμάτων, το παραδοσιακό Κράτος και η παραδοσιακή Δημοκρατία, δεν υπάρχουν. Με την πλήρη Παγκοσμιοποίηση, θα αντικατασταθούν από ένα Παγκόσμιο Καθεστώς, το οποίο δεν θα έχει καμία σημασία και χρησιμότητα να περιβληθεί με ιδεολογικούς μανδύες. «Καθεστώς» θα είναι το όνομά του κι αυτό αρκεί. Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, θα βρίσκεται στα χέρια ενός Συμβουλίου Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, στο οποίο θα μετέχουν όσοι θα είναι οι ιδιοκτήτες της Δύναμης έτσι όπως αυτή εδώ προσδιορίζεται. Κόμματα και Παγκόσμιο Κοινοβούλιο δεν θα υπάρχει, διότι πρακτικά θα είναι αδύνατο να αντιπροσωπεύονται από κόμματα και ένα Παγκόσμιο Κοινοβούλιο 6 ή 7 δισεκατομμύρια ανθρώπων, χωρίς αυτοί οι θεσμοί να παραλύσουν και να χάσουν κάθε χρησιμότητα. Αυτό το Συμβούλιο, δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, πέραν του να εποπτεύει ότι τίποτα δεν παρεμβάλλεται ως εμπόδιο ώστε η Αόρατος Χειρ που καθορίζει τους Νόμους των Αγορών να λειτουργεί ανεμπόδιστα και αόρατα, και σαν το σύννεφο, να ποτίζει τη γη με τη ζωογόνο του βροχή, όταν η γη θα απειλείται με ολοκληρωτική ξηρασία. Η επιστήμη και η τεχνολογία, εδώ θα έχουν κρίσιμο ρόλο. Η Αόρατος Χειρ από τη μια, που θα καθορίζει τους Φυσικούς Νόμους των Αγορών και η Επιστήμη και Τεχνολογία από την άλλη που θα περιχαρακώνουν και ενισχύουν την αποτελεσματικότητα αυτών των Νόμων, ιδού το περιεχόμενο της Νέας Παγκόσμιας Πολιτικής, της Νέας Παγκόσμιας Πολιτείας, της Νέας Ηθικής και των Νέων Δικαιωμάτων του Ατόμου. Η τεχνολογία και η επιστήμη στη Νεοφιλελεύθερη Τάξη Πραγμάτων, οφείλει να είναι η επιστημονική διαχείριση της αναμενόμενης αντίδρασης της Παλαιάς Τάξης Πραγμάτων, η οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αποφασιστικότητα και χωρίς ανούσιους ηθικούς ενδοιασμούς. Ο επιστημονικά επιβαλλόμενος φόβος, ο επιστημονικός έλεγχος της γνώσης και του νου, η επιστημονική επιβολή της πειθαρχίας και της υπακοής, είναι ενδεικτικά κάποιοι τομείς παρέμβασης στα πλαίσια της αντιμετώπισης της αντίδρασης της Παλαιάς Τάξης Πραγμάτων, αλλά και πρόληψης μέσα στους κόλπους της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Το Συμβούλιο στο οποίο μόλις αναφερθήκαμε παραπάνω, θα διορίζει και θα παύει την Παγκόσμια Κυβέρνηση Τεχνοκρατών, η νομιμοποίηση της οποίας θα προκύπτει από την πίστη της στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ασφαλώς, λαμβάνοντας υπόψη και την φύση του ανθρώπου, τοπικά, θα υπάρχουν διορισμένα όργανα, κάτι σαν αυτό που στην προηγούμενη Τάξη Πραγμάτων αποκαλούνταν «πολιτικοί», εκ των πλέον ικανών της φάρας αυτής, ώστε μέσα από τις σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας και χειραγώγησης, να διατηρούν ζωντανό το μήνυμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, να καθοδηγούν τους τοπικούς πληθυσμούς προς τους από το Παγκόσμιο Κέντρο προδιαγεγραμμένους στόχους, να καθησυχάζουν τα ανήσυχα πνεύματα και ασφαλώς να υποβοηθούν τα όργανα της Δύναμης Επιβολής της Παγκόσμιας Τάξης στο έργο της.
Το άτομο, το μεμονωμένο άτομο, αποτελεί την μοναδική πραγματικότητα την οποία αποδέχεται ο Νεοφιλελευθερισμός.
«Ενδιάμεσοι» στη μεταξύ τους επικοινωνία, Αγοράς και Ατόμου, αποκλείονται.
Μαζί με τη Κοινωνία, το Κράτος και οι Δημοκρατικοί Θεσμοί, όπως και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αποτελούν τους Εχθρούς της Αγοράς.
Όχι των «Αγορών» γενικά, αλλά εκείνου του ευάριθμου Διεθνούς και Παγκόσμιου Κατεστημένου, εκείνων των μετρημένων Διεθνών και Παγκόσμιων Συμφερόντων, πίσω από τα οποία δεν κρύβονται παρά μικρός αριθμός οικογενειών και προσώπων, που εκφράζουν τούτο το «Κατεστημένο», ένα χωριό, που είναι η πρωτεύουσα και διοικεί ολάκερο τον πλανήτη.
Περί αυτού πρόκειται.
Αν π.χ., μαζέψουμε όσους εκπροσωπούν το συντριπτικό ποσοστό πλούτου των ΗΠΑ, ή της Κίνας, ή της Ρωσίας, ή της Ευρώπης, σε ένα μέρος, τότε, άνετα θα χωρούσαν σε μια μεγάλη αίθουσα θεάτρου ή κινηματογράφου. Και αναφερόμενοι στα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων, θα διαπιστώσουμε ότι μιλάμε για το Παγκόσμιο Συμφέρον.
Αυτού βρισκόμαστε σήμερα, αλλά, και πάλι : η συγκέντρωση του πλούτου σε τόσο ακόμα «πολλά χέρια» (!!!) είναι αδιανόητο. Πρέπει να συγκεντρωθούν σε ακόμα λιγότερα. Ακόμα κι η Γη διαιρεθεί σε τέσσερις μονάχα Αυτοκρατορίες, είναι βέβαιο ότι ανά δύο θα πολεμήσουν μεταξύ τους μέχρι να μείνουν δύο, και στο τέλος θα πολεμήσουν και μεταξύ τους αυτές οι δύο, έως ότου μείνει μία.
Αυτός είναι ο στόχος.
Η Γη είναι πολύ μικρός πλανήτης για να ανήκει σε τέσσερις αυτοκρατορίες.
Πόσο μάλλον να μοιράζεται ανάμεσα σε δύο εκατοντάδες κράτη!
Ο «πυρήνας», «η βασική ιδέα» του «Μανιφέστου της Αθλιότητας» είναι : Η κυρίαρχη παγκόσμια πραγματικότητα είναι πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο εξόν από την μεγάλη αγορά per se, μέσα στην οποία αναπτύσσονται και ολοκληρώνονται οι κάθε είδους οικονομικές συναλλαγές μεταξύ ατόμων που συμμετέχουν σ’ αυτές ως κύριοι των μέσων παραγωγής προϊόντων ή προσφοράς υπηρεσιών, ή/και των καναλιών διανομής προϊόντων ή/και υπηρεσιών, ή/και των σημείων πώλησης αυτών των προϊόντων ή/και υπηρεσιών, υπό καθεστώς απολύτου ελευθερίας, χωρίς κρατικές ή κάθε άλλου παρεμβάσεις. Ειδικότερα, η «μεγάλη» αυτή αγορά, δεν μπορεί παρά να εκπροσωπείται παρά μονάχα από εταιρίες τέτοιου μεγέθους, ώστε να είναι σε θέση να αποτελούν αποτελεσματικούς παίκτες της παγκόσμιας αγοράς σε ικανοποιητικό βαθμό. Η μικρομεσαία τοπική (σε εθνικό επίπεδο) επιχειρηματικότητα αποτελεί σπατάλη πόρων και κεφαλαίων, και επομένως, πρέπει να εκλείψει. Μιας και η κοινωνία είναι κάτι που δεν υπάρχει, ενώ η χρησιμότητα του Κοινωνικού και Δημοκρατικού Κράτους είναι όχι μόνο ανύπαρκτη μα και επιζήμια για την Αγορά, είναι φανερό, πως έως ότου ρυθμιστεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο το πώς θα λειτουργεί ο Νέος Κόσμος, χωρίς Κράτη και Κοινωνίες, όπως και χωρίς τους άλλους κοινωνικούς θεσμούς, δηλαδή, έως ότου προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό η διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης των Αγορών, τα κλασικά εθνικά Κράτη αποτελούν ένα αναγκαίο κακό που πρέπει να γίνει αποδεκτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό το δημοκρατικό και κοινωνικό του περιεχόμενο των παλαιότερων εποχών.
Στο Νέο Νεοφιλελεύθερο Κόσμο, έχοντας εξαφανίσει την Κοινωνία, εξαφανίζεται αυτόματα και κάθε άλλο αρνητικό της κατάλοιπο, όπως οι κοινωνικές τάξεις που προέρχονταν από τις οικονομικές τους διαφοροποιήσεις και τα διαφοροποιημένα τους συμφέροντα, οι μεταξύ τους αγώνες, και η μεταξύ τους εκμετάλλευση.
Στο Νεοφιλελεύθερο Κράτος, στη θέση των καταργημένων κοινωνικών τάξεων, απόρροια της κατάργησης της ίδιας της κοινωνίας ως κάτι το ανύπαρκτο, υπάρχει η ιεραρχία της Οικονομικής Δύναμης, της μόνης πραγματικότητας που πάντα υπήρχε και πάντα αποκρύβονταν από τις λεγόμενες κοινωνίες και τα κράτη που είχαν εγκαθιδρύσει. Πίσω από αυτό που ονόμαζαν κοινωνικές τάξεις, κοινωνικές αντιθέσεις και κοινωνικοί αγώνες, πάντα βρίσκονταν το ζήτημα ποιος κατέχει την εξουσία. Τα Κοινωνικά Κράτη, δομημένα, οργανωμένα και λειτουργούντα εντελώς ενάντια στους Νόμους της Φύσης και του Πεπρωμένου, δηλαδή, με τρόπο εντελώς αφύσικο, αποκρίνονταν ότι έθεταν τη Δύναμη υπό τον έλεγχο και στην υπηρεσία της κοινωνίας, ενώ στην ουσία ιδιοποιούνταν από τους δήθεν δημοκρατικούς ηγέτες τους. Για μας το ζήτημα είναι απλό. Δεν αμφισβητούμε την Κρατική Δύναμη. Αμφισβητούμε ότι το Κράτος πρέπει να ανήκει στη Κοινωνία. Πρέπει να ανήκει στην Αγορά και σ' αυτούς που την ελέγχουν. Εδώ, στη Φυσική Τάξη Πραγμάτων, δεν αναλωνόμαστε σε ψευτοευαισθησίες που κυριαρχούν στις μάζες των αδυνάμων και των αποτυχημένων, αλλά, με οδηγό τον ρεαλισμό, τη Δύναμη την αρπάζουμε από τον καθένα που δεν μπορεί να την κρατήσει. Αντί οι εξαθλιωμένοι να κλαίνε για την εξαθλίωσή τους, αντί οι προλετάριοι να κλαίνε για την κλεμμένη υπεραξία τους, καλύτερο θάταν να πολεμήσουν να τα κερδίσουν, και κυρίως να μάθουνε πώς να πολεμάνε για τον εαυτό τους και όχι για τους ηγέτες τους, που νομοτελειακά θα τους προδώσουν. Εδώ το μυστικό είναι να διεκδικείς με κάθε δυνατό και όχι με κάθε νόμιμο τρόπο. Νόμους μονάχα η Φύση μπορεί να θέτει.
Πλέον, στο Νεοφιλελεύθερο Κράτος, και πολύ περισσότερο στο αυριανό «Παγκόσμιο Χωριό», με μια ενιαία Παγκόσμια Διακυβέρνηση, η διεθνοποίηση και η έλευση της σχεδόν πλήρους αταξικής κοινωνίας θα είναι μια πραγματικότητα. Κανένα σύνορο. Κανένας φραγμός. Το κάθε άτομο, εφόσον είναι αρκετά ικανό και ταλαντούχο, δεν θα χρειάζεται από κανέναν να πάρει άδεια για να «επιχειρεί» στην αγορά. Αρκεί να έχει σκεφτεί κάτι, και να έχει τη θέληση και την ικανότητα να το επιχειρήσει. Οι μοναδικοί φραγμοί θα είναι αυτοί που αναγνωρίζονται από την ίδια την αγορά, και όχι από ανθρώπους που είτε δεν μετέχουν αυτού του «επιχειρείν», είτε απότυχαν στην προσπάθειά τους να μετάσχουν σ’ αυτό το «επιχειρείν». Μέρος της τεράστιας αυτής μάζας των ανθρώπων, θα βρίσκεται εντός Αγοράς σε αριθμό που η Αγορά θα χρειάζεται, και θα εργάζεται με όρους και αμοιβές που η Αγορά και μόνο αυτή θα καθορίζει, με βάση τους νόμους της. Η τεράστια αυτή μάζα των ανθρώπων που αναγκαστικά θα βρίσκονται εκτός αγοράς, οφείλουν να βρουν τρόπο να επιβιώσουν, μέσω της μεταξύ τους αλληλεγγύης, ενώ, συνιστάται στα παραγωγικά μέλη του Νεοφιλελεύθερου Κράτους, τους επιτυχημένους ανθρώπους του «επιχειρείν», να προβαίνουν ενίοτε σε πράξεις ελεημοσύνης, τόση όση δεν θα τους κακομάθει. Μέχρι όμως την ικανοποιητική πρόοδο της Παγκοσμιοποίησης, το Νεοφιλελεύθερο Κράτος, οφείλει σταδιακά να υποκαθιστά τα νομικά και ιδίως συνταγματικά εμπόδια - κατάλοιπα του παλαιού Κοινωνικού και Δημοκρατικού Κράτους, και να καθιστά το νομικό και συνταγματικό πλαίσιο ολοένα και περισσότερο φιλικό προς τον Νεοφιλελευθερισμό, με την ταυτόχρονη εξάλειψη όλων εκείνων των φραγμών που προέρχονταν από τέτοιες πρόνοιες, όπως τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, ανθρώπινα δικαιώματα, οικολογικές πρόνοιες, πρόνοιες για την οικογένεια, την εκπαίδευση, την υγεία, την απόδοση της Δικαιοσύνης, την κοινοβουλευτική δημοκρατία, κ.λπ.
Και μιας και το αναφέραμε, ιδού ο νέος ρόλος της οικογένειας, που δεν έχει κανένα νόημα με τη σημερινή της μορφή. Η οικογένεια, αυτό που στο Παλιό Καθεστώς θεωρούνταν το κύτταρο της Κοινωνίας, είναι κάτι που δεν υπάρχει ως κοινωνικός θεσμός, διότι απλά, δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε κοινωνία. Στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τα άτομα που παλιότερα συγκροτούσαν το θεσμό της οικογένειας, απαλλάσσονται τελείως από τα δεσμά αυτά, διότι τα μόνα δεσμά που εδώ θεωρούνται αποδεκτά, είναι τα δεσμά που τα κρατούν προσηλωμένα στο στόχο που οι απαιτήσεις των Αγορών και της Οικονομίας θέτουν. Η βασική αποστολή της προηγούμενης μορφής οικογένειας, που ήταν η τεκνοποιία πλέον θα γίνεται με προγραμματισμένες συνευρέσεις, μεταξύ ατόμων που προηγούμενα θα εξετάζονται εξονυχιστικά ώστε να φέρουν στο κόσμο παιδιά υγιή και αρτιμελή, και με τα αρμόζοντα γενετικά χαρακτηριστικά, ώστε να μην αποτελούν περιττό κόστος στον κόσμο που θα έρθουν, και ακολούθως, το κάθε άτομο, που συνέβαλε στη τεκνοποιία, θα επιστρέφει στην καθορισμένη του εργασία. Τα ίδια τα παιδιά, θα τίθενται υπό τη προστασία του Νέου Καθεστώτος, το οποίο θα μεριμνά για την επιβίωσή τους, τη ανατροφή τους και κυρίως την διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευσή τους, εκχωρώντας το σχετικό καθήκον σε ειδικευμένες επιχειρήσεις, οι οποίες θα χρηματοδοτούνται από τα μελλοντικά έσοδα αυτών των παιδιών, όταν θ’ αρχίσουν να εργάζονται. Η εκπαίδευσή τους θα είναι προσεγμένη και απόλυτα συνδεδεμένη με τις πραγματικές απαιτήσεις της ζωής, και από μικρή ηλικία, θα στέλνονται να απασχολούνται σε διάφορες κατάλληλες για την ηλικία τους εργασίες, ώστε από τη πιο τρυφερή ηλικία τους, να αποκτούν ικανότητες και δεξιότητες που θα τα συνοδεύουν μια ζωή. Δεν είναι αυτό απείρως πιο ωφέλιμο, από το ανούσιο χάσιμο χρόνο σε παιχνίδια, στη τεμπελιά, στην άχρηστη εκπαίδευση που παράγει αχρείαστες γνώσεις, όταν δεν καταλήγουν στην αλητεία και για τις φτωχές οικογένειες στην επαιτεία και τη παραβατικότητα; Τώρα, σε ό,τι αφορά την άλλη αποστολή της οικογένειας, η σεξουαλική ικανοποίηση, αυτή δεν κατανοούμε γιατί θάπρεπε να ικανοποιείται μέσω ενός τέτοιου θεσμού. Εν προκειμένω, μεγάλες εταιρείες που θα δημιουργηθούν, και που εκτός των άλλων, θα προσφέρουν πολύ πιο αποτελεσματικά και κυρίως αποδοτικά αυτό που σήμερα ο αγοραίος έρωτας προσφέρει, έναντι πολύ ανταγωνιστικών τιμών.
Ένα σύγχρονο νομικό και συνταγματικό πλαίσιο, δεν μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από ένα καταστατικό και οργανισμό λειτουργίας μιας μεγάλης επιχείρησης. Το Νεοφιλελεύθερο Κράτος, θα λειτουργεί ακριβώς με βάση την φιλοσοφία των μεγάλων εταιριών, θα είναι στην ουσία, η Μεγαεταιρία-κέλυφος, εντός της οποίας, με τρόπο απόλυτα προστατευμένο από στρεβλώσεις του παρελθόντος, θα αναπτύσσεται και θα λειτουργεί η Αγορά, εντελώς ελεύθερα.
Τα όρια της Αγοράς θα τα θέτει μονάχα η ίδια.
Εκπρόσωποι του παγκοσμιοποιημένου «επιχειρείν» σ’ όλο τον κόσμο, ενωθείτε!
Σήμερα μπορεί κανείς να διαπιστώσει το πόσο γρήγορα και πόσο αποτελεσματικά εξαπλώνεται ο Νεοφιλελευθερισμός, ένα αληθινό τσουνάμι, που πνίγει στο διάβα του, από όπου περνά, τον Παλιό Κόσμο, του Κοινωνικού και Δημοκρατικού Κράτους, ένα μόρφωμα ραμμένο και φτιαγμένο από αδύνατους ανθρώπους, από ανθρώπους χωρίς τόλμη και χωρίς ικανότητες, για ανθρώπους ομοίους τους, καταπνίγοντας όλους εκείνους που είχαν τη διάθεση της δημιουργίας πλούτου, ευημερίας και προκοπής : τους ανθρώπους της Αγοράς, του «επιχειρείν». Αυτό πρόκειται να τελειώσει. Για την ακρίβεια, τελειώνει. Όλοι αυτοί, θα επανέλθουν εκεί που δίκαια βρίσκονταν, πριν αυτή η αρρώστια του Κοινωνικού και Δημοκρατικού Κράτους, εγκαθιδρύσει την δικτατορία του, όταν οι Αγορές, σε στιγμές αδικαιολόγητης και ανεπίτρεπτης αδυναμίας, τους εκχώρησαν αρχικά κάποια δικαιώματα σχετικά με το χρόνο και τις συνθήκες εργασίας, για να εξελιχθεί σε ένα ασταμάτητο κρεσέντο απαιτήσεων, που λίγο έλειψε στο τέλος να εξαφανίσουν την πιο υγιή έκφραση της Αγοράς, αυτή της Νεοφιλελεύθερης έκφρασής της.
Είμαστε νικητές γιατί η Αγορά δεν ελπίζει παθητικά περιμένοντας η νίκη να έρθει μόνη της. Την Ελπίδα την δημιουργεί η ίδια και εν ανάγκη την αγοράζει, αφήνοντας στις μάζες την προσμονή της σωτηρίας τους που την βαφτίζουν ελπίδα. Για μας, η Ελπίδα είναι παρούσα κάθε μέρα, κάθε στιγμή, οι μάζες, όταν δεν τη μεταθέτουν σε μια επόμενη ζωή, αναμένουν πότε θα έρθει ο επόμενος αιώνας ώστε να ελπίζουν πως έφτασε η ώρα της δικής τους μεγάλης επανάστασης που θα τους επιτρέψει για κάποιες μέρες να χορεύουν στους δρόμους και τις πλατείες έως ότου οι επαναστατικές τους ηγεσίες τους καλέσουν να ξαναβάλουνε τα κεφάλια μέσα και να ετοιμαστούν για νέες θυσίες τα αγαθά των οποίων θα απολαύσουν οι επόμενες γενιές. Αυτή η αντίληψη φυσικά είναι ξένη για την Αγορά. Η Αγορά θέλει το κέρδος ΤΩΡΑ και όχι μετά μία ή δύο γενιές. Ενώ οι μάζες μεταθέτουν όλα τα Σήμερα σε ένα απροσδιόριστο Μέλλον, ο Νεοφιλελευθερισμός προεξοφλεί το Μέλλον στο κάθε Σήμερα.
Η νέα Νεοφιλελεύθερη Τάξη Πραγμάτων δημιουργεί τον πραγματικό Νέο Υπεράνθρωπο. Είναι οι ιδιοκτήτες της Δύναμης, αυτής της Δύναμης που ιεραρχείται με βάση το περιεχόμενο και την γεωγραφική έκταση της επιρροής της. Αυτή η Δύναμη μοιάζει με τις ρωσικές κούκλες μπάμπουσκα. Η πιο μεγάλη Δύναμη περιέχει τη μικρότερη, έτσι ώστε ο ιεραρχικός έλεγχος να είναι πλήρης.
Απευθυνόμενοι εμείς, η αποκαταστημένη Φυσική Τάξη των Πραγμάτων, στις ανθρώπινες μάζες που συγκροτούσαν και εξακολουθούν ακόμα να συγκροτούν όπου το τσουνάμι μας δεν έφτασε ακόμα, τους λέμε τούτο :
Νοιώθετε κενοί, τα νοήματα που γέμιζαν τη ζωή και τη ψυχή σας, σάς έχουν εγκαταλείψει. Η απελπισία και η δειλία σάς έχουν κυριέψει. Να από τι πάσχετε, να από τι δεν πάσχουμε. Να ποια είναι η αρρώστια σας, να ποια είναι η Δύναμή μας. Ποιά βοήθεια σας πρόσφερε η Κοινωνία και το Κράτος της; Καμιά είναι η πικρή για σας αλήθεια. Υπάρχετε αλλά δεν ζείτε, εξόν αν θεωρείτε ζωή το ότι αναπνέετε.
Η Δημοκρατία και το Κοινωνικό σας Κράτος δεν υπήρξαν παρά «Ιδεώδη» και πραγματικότητες μονάχα ως βραχύβιες εξαιρέσεις που γρήγορα μετατράπηκαν σε καρικατούρες και βούλιαξαν τις ιδεολογίες τους μέσα στην ψευδαίσθηση στην οποία επιβιώνουν χάρη στη γενική υποκρισία ότι δήθεν είναι ζωντανά. Ο ευτελισμός της Δημοκρατίας έχει φτάσει στο σημείο εκείνο ώστε να εξαντλείται σε μια εκλογική διαδικασία κάθε λίγα χρόνια, μια διαδικασία που ακόμα και ως τέτοια, είναι ζήτημα αν μετέχουν οι μισοί πολίτες και απ' αυτούς που μετέχουν είναι ζήτημα αν ένα μικρό μονάχα ποσοστό γνωρίζει τι πρόγραμμα ψηφίζει ενώ σχεδόν όλοι τους έχουν μετατρέψει την εκλογική διαδικασία σε εκλογικό χαβαλέ.
Αν είσασταν ειλικρινείς, αυτό που ονομάζετε κοινωνική πολιτική, θα το αναγνωρίζατε μέσα στις Αγορές και όχι στο δήθεν κοινωνικό σας κράτος. Αρκεί να αναλογισθείτε πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να στείλουμε στην ανεργία το 90% των εργαζόμενων στις Αγορές, αν απλά αξιοποιούσανε πλήρως τις σύγχρονες δυνατότητες της τεχνολογίας, από τη ρομποτική ίσαμε το Διαδίκτυο και τις πιο εξελιγμένες μορφές μηχανοργάνωσης και αυτοματοποίησης των συναλλαγών.
Όμως, μέχρι πότε η Αγορά θα μπορεί να κουβαλάει το κόστος αυτής της αγαθοεργίας της;
Μπορείτε να ζείτε σ' αυτό τον κόσμο με τις ψευδαισθήσεις σας, όμως, η Αγορά, με πρωτοβουλία των Παγκόσμιων Ηγετών του Παγκόσμιου Επιχειρείν, του μόνου γνήσιου επιχειρείν, αποφάσισε, ότι ήρθε η ώρα του Τέλους των Ψευδαισθήσεών σας και η αρχή του Ρεαλισμού των Αγορών. Αποδείχτηκε πως η μέχρι τώρα στρατηγική μας να κυβερνάμε από το παρασκήνιο, γενικά, υπήρξε επιτυχημένη, όμως, πλέον, έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα. Ο καιρός είναι ώριμος να βγούμε στο προσκήνιο, χωρίς την ανάγκη της ενδιάμεσης εκπροσώπησης από ένα πολιτικό προσωπικό του οποίου η ιστορική χρησιμότητα έχει εκλείψει.
Όμως, σε ό,τι ιερό πιστεύετε, από πού αντλείτε το θράσος να ισχυρίζεστε ότι δικαιούστε ο,τιδήποτε άλλο στη ζωή σας, πέραν του να επιβιώνετε με βάση τους Φυσικούς Νόμους και τις Φυσικές Επιλογές; Όλες σας οι διεκδικήσεις ήταν πώς να δουλεύετε λιγότερο και να πληρώνεστε περισσότερο. Όμως, οι Αγορές δεν κοιμούνται ποτέ, και οι δικές σας ώρες ανάπαυσης και οι μέρες διακοπών, όλα αυτά πληρωμένα, αποτελούν μια τεράστια ζημιά για τις Αγορές. Δεν νοείται εργοστάσιο, δεν νοείται εμπορικό μαγαζί, δεν νοείται επαγγελματική δραστηριότητα, που να μην λειτουργεί και να μην εκτελείται 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, 52 εβδομάδες το χρόνο. Οι Αγορές δεν έχουν αναπαμό και κατά τούτο ο Νεοφιλελεύθερος Υπεράνθρωπος έχει υπερβεί και τους πλέον προικισμένους με Δύναμη θηρευτές του κοινού μας Φυσικού Βασιλείου. Ενώ εκεί αυτοί οι θηρευτές είναι από την ίδια τη Φυσική Επιλογή εξειδικευμένοι να δραστηριοποιούνται είτε τη μέρα είτε τη νύχτα ο Υπεράνθρωπος της Αγοράς θηρεύει ευκαιρίες και κέρδη μέρα νύχτα. Είστε μια περιττή πλεονάζουσα ανθρωπομάζα. Περιττή, τουλάχιστον κατά το τμήμα του μη αναγκαίου πλεονάσματος. Δεν δεν είναι ότι απλά περισσεύετε σε τούτο τον πλανήτη, αλλά, το σπουδαιότερο, αποτελείτε μια μεγάλη απειλεί για την Φυσική Οικονομική Ισορροπία του, και υπό την έννοια αυτή συνιστάτε τον εσωτερικό εχθρό της Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων. Οι πλεονάζουσες ανθρωπομάζες οφείλουν να βρουν τρόπο διανομής του πλούτου της απασχολούμενης ανθρωπομάζας, διαφορετικά να επιλέξουν τρόπους ελέγχου και εκλογίκευσης της αριθμητικής τους δύναμης με βάση την ιστορική εμπειρία. Η εκπληκτική πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας κατέστησε αυτή την ανθρωπομάζα όχι μόνο περιττή στη συντριπτική της πλειοψηφία αλλά και ένα ανυπόφορο οικονομικό βάρος τόσο για τις Αγορές όσο και για την οικονομικά χρήσιμη ανθρωπομάζα.
Οι ταξικοί και κοινωνικοί σας αγώνες, οι Μεγάλες Εξεγέρσεις και κυρίως οι Μεγάλες Επαναστάσεις σας, το αναγνωρίζουμε, δεν υπήρξαν άσκοποι. Παραδόξως, μέσα από το άσκοπο αίμα των θυσιών των ανθρώπων που μετείχαν αυτών των αγώνων, προέκυψε ένα μεγάλο όφελος που σήμερα αξιοποιούμε εμείς, και το οποίο προέκυψα από την Απελπισία που σας γέμισε η Απογοήτευσή της για την τύχη των θυσιών σας. Υπήρξαν οι αγώνες σας το αναγκαίο βήμα, για να ωριμάσει το Τοπικά Μεγάλο, το Περιφερειακά Μεγάλο, το Διεθνώς Μεγάλο, το Παγκόσμιο. Αυτές οι Επαναστάσεις και Εξεγέρσεις σ' όλες τις γωνιές του κόσμου υπήρξαν οι Μήτρες που διακρατώντας μέσα τους τις Μεγάλες Απογοητεύσεις που δημιούργησε ο εκφυλισμός τους, το αίμα και τη σάρκα των ίδιων των αγωνιστών και πρωταγωνιστών αυτών των Επαναστάσεων και Εξεγέρσεων ανακατεμένο και αδιαχώριστο με τη σάρκα και το αίμα των εχθρών τους, διακρατώντας μέσα τους τις δολοφονημένες Ελπίδες και Οράματα, παρήγαγαν τις σύγχρονες Κοινωνίες της Απελπισίας και του Μίσους του Ανθρώπου για τα ίδια τα δημιουργήματά του, τις ίδιες τις Κοινωνίες και τις Δημοκρατίες, κενές ουσιαστικού περιεχομένου.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, δεν κηρύσσει το Τέλος της Ιστορίας.
Αντίθετα, η Ιστορία του Ανθρώπου, για πρώτη φορά μετά από αιώνες, επιστρέφει στη Φυσική της Κοιτίδα, καταρτώντας κάθε εμπόδιο προς αυτή τη κατεύθυνση.
Αυτό που κηρύσσουμε, είναι το Τέλος των Κοινωνικών Κρατών και προοπτικά των ίδιων των Κρατών, είναι το Τέλος των Κοινωνιών και των θεσμών της, π.χ., την οικογένεια ως κοινωνικό κύτταρο και την αντικατάστασή της από την σχεδιασμένη οικονομικά αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους χωρίς τα νεογέννητα να γνωρίζουν τους γονείς τους, η ανατροφή, διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση των οποίων θα αναλαμβάνεται από επιχειρήσεις που θα χρηματοδοτούνται από τα μελλοντικά έσοδα από εργασία αυτών των ατόμων, είναι ακόμα το Τέλος των άσκοπων αιματοχυσιών για τέτοιες Επαναστάσεις και Εξεγέρσεις όπως οι παραπάνω αναφερόμενες.
Και ιδού, που γεννήθηκε η δική μας Μεγάλη Νεοφιλελεύθερη Επανάσταση του 21ου αιώνα!
Επαναστάσεις με πραγματικά παγκόσμιες συνέπειες είναι τόσο σπάνιες όσο και ο χρυσός. Η Νέα μας Τάξη Πραγμάτων, έχει διδαχτεί πολλά απ' αυτές, από σας. Μελέτησε πως γεννήθηκαν και κυρίως πώς και γιατί εκφυλίστηκαν, και κυρίως, γιατί εκφυλιστήκατε ως άτομα. Νομίζουμε πως διδαχτήκαμε σωστά ώστε ο 21ος αιώνας να είναι ο αιώνας της Παγκόσμιας Νεοφιλελεύθερης Τάξης Πραγμάτων, ο αιώνας που θα θεμελιώσει τη χιλιόχρονη ηγεμονία μας. Δεν πρόκειται η Επανάστασή μας να διαθέτει σαλπιγκτές και επαναστατικά λάβαρα, ούτε να δηλώνουμε καν ότι πραγματοποιούμε Επανάσταση. Θα είμαστε όσο πιο αθόρυβοι γίνεται και θα δηλώνουμε αλλεργικοί ακόμα και στη λέξη Επανάσταση. Τους πραγματικούς ή δυνητικούς εχθρούς μας δεν θα τους στείλουμε στις φυλακές απλώς για να τους ηρωοποιήσουμε, αλλά θα τους εξαγοράσουμε, τουλάχιστον τους πιο σημαντικούς απ' αυτούς, οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν τζάμπα. Κι όσοι δεν εξαγοραστούν, η κυρίαρχη προπαγάνδα μας θα εξαφανίσει τον δημόσιο λόγο.
Είχατε συνηθίσει να τρώτε τζάμπα ή να συμμετέχετε σε επιδοτούμενα από εμάς γεύματα.
Αυτό το πάρτι έφτασε στο τέλος.
Στην οικονομία τίποτα δεν υπάρχει δωρεάν και αυτή αυτονόητη η αρχή που είχε καταλυθεί επί εποχής Κοινωνικού Κράτους οφείλει να αποκατασταθεί και θα αποκατασταθεί. Έτσι, για παράδειγμα, θεωρούνται απαράδεκτοι τέτοιοι θεσμοί και τέτοιες αντιμετωπίσεις πραγμάτων όπως τα παρακάτω ενδεικτικά αναφερόμενα :
Η δημόσια εκπαίδευση
Η δημόσια υγεία
Η δωρεάν ιδιωτική τηλεόραση, ενώ ασφαλώς πρέπει να καταργηθεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση
Τα επιδόματα ανεργίας
Η δημόσια επιδότηση του αγροτικού τομέα
Οι συντάξεις γενικώς, διότι με τη ολοσχερή κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών ο καθένας θα μπορεί ανάλογα με την επιθυμία και τη δυνατότητά του να ασφαλίζεται σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μετέχοντας στα οφέλη και τις ζημιές τους
Τα παντός είδους ευνοϊκά κοστολόγια σε τέτοια αγαθά και προϊόντα όπως το νερό και ο ηλεκτρισμός
Ο δημόσιος χαρακτήρας των αιγιαλών και δασών κ.λπ.
Και το πόσο ατομικά μετράει η περιττή ανθρωπομάζα την ευημερία της, την τόσο καλά καμουφλαρισμένη με το προσωπείο του «κοινωνικού», φαίνεται από το γεγονός ότι αυτή η ευημερία αφορά ένα μικρό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία ζει στην αθλιότητα και την εξαθλίωση, ουσιαστικά πριμοδοτώντας την ευημερία αυτής της καλομαθημένης περιττής μειοψηφίας.
Η Αγορά, όμως, ως προς τούτο, υπόσχεται περισσότερα από την δήθεν Δημοκρατία στον κόσμο, σ’ όλη τη γη. Υπόσχεται ότι όσο θα προχωρά η παγκόσμια κυριαρχία της, τόσο η συντριπτική πλειοψηφία θα απολαμβάνει περισσότερη ευημερία, μέσα από την αναδιανομή της ευημερίας που απολαμβάνουν οι κακομαθημένοι οπαδοί του δωρεάν Κοινωνικού Κράτους.
Η Δημοκρατία και το Κοινωνικό σας Κράτος δεν υπήρξαν παρά «Ιδεώδη» και πραγματικότητες μονάχα ως εξαιρέσεις που χάρη στη συμμαχία των ίδιων των μαζών που υποτίθεται ότι ευνοούνταν ή τουλάχιστον στην ανοχή τους, οπωσδήποτε δε χάρη στις ίδιες τις πολιτικές και κομματικές διαχρονικές επιλογές τους, συνετέλεσαν και ενέκριναν όχι τόσο στην ουσιαστική τους κατάργηση, αλλά, πράγμα πολύ χειρότερο, να μετατρέψουν τη Δημοκρατία και το Κοινωνικό Κράτος σε καρικατούρες και να βουλιάξουν τις ιδεολογίες τους μέσα στην ψευδαίσθηση στην οποία επιβιώνουν χάρη στη γενική υποκρισία ότι δήθεν είναι ζωντανά. Ο ευτελισμός της Δημοκρατίας έχει φτάσει στο σημείο εκείνο ώστε να εξαντλείσαι σε μια εκλογική διαδικασία κάθε λίγα χρόνια, μια διαδικασία που ακόμα και ως τέτοια, είναι ζήτημα αν μετέχουν οι μισοί πολίτες και απ' αυτούς που μετέχουν είναι ζήτημα αν ένα μικρό μονάχα ποσοστό γνωρίζει τι πρόγραμμα ψηφίζει ενώ σχεδόν όλοι τους έχουν μετατρέψει την εκλογική διαδικασία σε εκλογικό χαβαλέ. Μπορείτε να ζείτε σ' αυτό τον κόσμο με τις ψευδαισθήσεις σας, όμως, η Αγορά, με πρωτοβουλία των Παγκόσμιων Ηγετών του Παγκόσμιου Επιχειρείν, του μόνου γνήσιου επιχειρείν, αποφάσισε, ότι ήρθε η ώρα του Τέλους των Ψευδαισθήσεών σας και η αρχή του Ρεαλισμού των Αγορών. Αποδείχτηκε πως η μέχρι τώρα στρατηγική μας να κυβερνάμε από το παρασκήνιο, γενικά, υπήρξε επιτυχημένη, όμως, πλέον, έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα. Ο καιρός είναι ώριμος να βγούμε στο προσκήνιο, χωρίς την ανάγκη της ενδιάμεσης εκπροσώπησης από ένα πολιτικό προσωπικό του οποίου η ιστορική χρησιμότητα έχει εκλείψει.
Η Δύναμή μας βρίσκεται στη βαθιά πίστη στο Όραμά μας. Οι μάζες αντίθετα, στερούνται τέτοιας πίστης. Ενώ εμείς δεν αμφιβάλουμε για την αξία της απόλυτης ατομικότητας, οι μάζες, ανάλογα κατά πού φυσά ο άνεμος τη κάθε φορά, υποκλίνονται υποκρινόμενες πίστη πότε στη μια και πότε στην άλλη ιδεολογία όσο αντίθετες κι αν είναι, σημάδι απόλυτης ανασφάλειας και οπορτουνισμού. Αδυνατούν να παίξουν καλά το ρόλο τους είτε ως άτομα είτε ως ομάδες είτε ως τάξεις. Δεν είναι μήτε άτομα μήτε ομάδα.
Ίσαμε τώρα, ένα δήθεν Κοινωνικό Κράτος και μία δήθεν Δημοκρατία, τουλάχιστον επίσημα, θεωρούσαν την Αγορά το μέσον για να επιτευχθούν οι δήθεν κοινωνικοί και άλλοι στόχοι της δημοκρατίας.
Ήρθε πλέον η ώρα οι πρώην στόχοι να γίνουν μέσα και το πρώην μέσον να γίνει στόχος.
Το παρόν Μανιφέστο, δεν επιδέχεται καμιά τροποποίηση χωρίς προηγούμενη έγκριση των Αγορών. Κάθε τέτοια αυθαίρετη παρέμβαση θα θεωρηθεί οπορτουνιστική και ρεβιζιονιστική.
Για οποιαδήποτε παρατήρησή σας, απευθυνθείτε στις Αγορές, στη γνωστή τους διεύθυνση...
