Επειδή –εάν καλώς ενθυμούμαι- το Σύνταγμα δεν περιλαμβάνει διάταξη που να θέτει «εκτός πλαισίου αισθητικής» τις συναθροίσεις...
διαμαρτυρίας πολιτών, η συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου του «παραιτηθείτε» αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όσων θα συμμετάσχουν. Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε δεν αρέσει.
Το εκπληκτικό με αυτή τη συγκέντρωση είναι πως μέχρι πρότινος ελάχιστοι είχαν πληροφορηθεί σχετικά με τη διοργάνωσή της. Άντε, το πολύ πολύ, μερικές χιλιάδες που κινούνται μέσω facebook και twitter.
Από τη στιγμή, όμως, που παρενέβη (δις) ο Νίκος Φίλης, η συγκέντρωση έγινε «talk of the town» (τα likes και οι δηλώσεις συμμετοχής στα social media πολλαπλασιάστηκαν) περισσότερο και από τις θετικές επιδράσεις του κολλαγόνου που διαφημίζει εις εκ των βασικών διοργανωτών της.
Υπό την έννοια αυτή δικαίως αποδίδεται στον υπουργό Παιδείας ρόλος χορηγού επικοινωνίας της συγκέντρωσης.
Το περίεργο με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι πως το μεν Μέγαρο Μαξίμου διαχώρισε τη θέση του από τις δηλώσεις Φίλη και αρκετοί υπουργοί (Σκουρλέτης, Κατρούγκαλος κ.α) διαφοροποιήθηκαν αλλά, παρόλα αυτά, η «Αυγή» έσπευσε να στηρίξει τον πρώην διευθυντή της και να κάνει λόγο για «κίνημα κατσαρόλας», αποδίδοντάς το, μάλιστα στον Άδωνι Γεωργιάδη.
Δεύτερο μεγάλο λάθος. Διότι εάν, μετά τον θόρυβο που προκάλεσαν οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, βρεθούν στην πλατεία Συντάγματος, στις 15 Ιουνίου, αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ –τον οποίο αμφισβητεί το κεντρώο- καραμανλικό μπλοκ του κόμματος- θα διευρύνει έτι περαιτέρω την επιρροή του.
Υπάρχουν, βεβαίως, κάποιοι που ισχυρίζονται πως με την δημόσια αντιπαράθεση που προκάλεσε ο Νίκος Φίλης αποκαλύφθηκε πως την συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου στηρίζουν πολιτικά κάποιοι της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού.
Σημαίνει, όμως, κάτι αυτό; Ανατρέπει τα πολιτικά δεδομένα η γνώση ότι η αντιπολίτευση «φλερτάρει» με τις αντικυβερνητικές εκδηλώσεις; Προφανώς όχι.
Αντιθέτως. Η διαμάχη στελεχών (όχι όλων, ευτυχώς) του κυβερνώντος κόμματος με τους «παραιτηθείτε» ή τους «Μένουμε Ευρώπη» εντείνει τον ιδιότυπο κοινωνικό διχασμό που επιχειρούν να καλλιεργήσουν ορισμένοι άφρονες σε διάφορες ζώνες του πολιτικού φάσματος.
Την ώρα που Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούν για το ορόσημο του 2021 και ξεκινούν μια δημόσια συζήτηση για θέματα Δημοκρατίας και την αναθεώρηση του Συντάγματος, αυτός ο διχασμός δρα ως υλικό που επιταχύνει την ανάφλεξη.
Ό,τι, δηλαδή, ακριβώς ΔΕΝ χρειάζεται η χώρα, ενώ αναζητά μία ήρεμη έξοδο σε συνθήκες σχετικής κανονικότητας και οικονομικοπολιτικής σταθερότητας.
Σύντροφοι και συνοδοιπόροι κάθε όχθης, ψυχραιμία…
Πηγή
