Μπορεί η κυβέρνηση να... πανηγύρισε την επέτειο του ενός χρόνου από το καταστροφικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 – οπότε φαντάζεται κανείς ότι αύριο, 12 Ιουλίου, θα...
πανηγυρίσουν και για την συμφωνία που οδήγησε στον τρίτο και στο τέταρτο μνημόνιο – προς το παρόν, ωστόσο, ποιούν την νήσσαν όσο αφορά στο Σχέδιο εξόδου από το ευρώ που εξυφαινόταν με άνωθεν εντολές.
Ωστόσο, αξίζει να ξαναθυμηθηθούμε όλες τις αντιφάσεις τους πέρσι τον Ιούλιο, όταν το Σχέδιο αποκαλύφθηκε:
-Στις 11 Ιουλίου 2015 κυβερνητικοί κύκλοι υποστηρίζουν με non paper ότι ουδέποτε τέθηκε από κανέναν, ούτε από τον κ. Σόιμπλε στο Eurogroup, θέμα Grexit, διαψεύδοντας σχετικές αναφορές του Γ. Βαρουφάκη. Στις 31 Ιουλίου 2015, στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας αναφέρεται λεπτομερώς στα σχέδια περί Grexit των εταίρων και δανειστών, αναφερόμενος στα γεγονότα της Ρίγας και ονομαστικά στους πρωταγωνιστές τους και λέγοντας ότι «βοά ο τόπος».
-Ο Γ. Βαρουφάκης υποστήριζε σε όλες του τις συνεντεύξεις πως η ομάδα εκπονούσε σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Στις 14 Ιουλίου 2015, στην ΕΡΤ, ο κ. Τσίπρας λέει ότι ζήτησε «μελέτη επιπτώσεων», χωρίς ωστόσο να αναφέρει πότε έδωσε την εντολή.
-Στο ηχητικό ντοκουμέντο της τηλεδιάσκεψης (που διέρρευσε με αποτέλεσμα να γίνει γνωστό το Σχέδιο) ο κ. Βαρουφάκης εμφανίζεται να λέει ότι την εντολή από τον κ. Τσίπρα την έλαβε πριν από τις εκλογές και η μυστική ομάδα άρχισε να εργάζεται από τον Δεκέμβριο του 2014. Στην ανακοίνωσή του της 27ας Ιουλίου, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι η ομάδα εργάσθηκε «κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, και έως την ημέρα του Δημοψηφίσματος», «κατ’ εντολή του πρωθυπουργού», επεξεργαζόμενη «σχέδιο έκτακτης ανάγκης και αντίδρασης».
-Στην ανακοίνωση της 28ης Ιουλίου, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι «η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων έχει αρχίσει να επεξεργάζεται τρόπους με τους οποίους το taxisnet μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, να γίνει ένα σύστημα πληρωμών και προς τρίτους», αλλά διευκρινίζει ότι «το σχέδιο αυτό δεν αποτελούσε μέρος του έργου της προαναφερόμενης ομάδας εργασίας αλλά πλάνο του Υπουργείου του οποίου η εφαρμογή θα πρέπει να προχωρήσει, ανεξαρτήτως της έκβασης των διαπραγματεύσεων». Στην ομιλία του στη Βουλή, στις 31 Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο σύστημα, αφήνοντας να εννοηθεί πως αυτό ήταν το σχέδιο, προκειμένου να δώσει άφεση αμαρτιών στην όλη μεθόδευση.
-Στην ανακοίνωσή του της 27ας Ιουλίου, ο καθηγητής Τζέιμς Γκαλμπρέιθ αναφέρει ότι η ομάδα εργάστηκε «από τον Φεβρουάριο έως τις αρχές Ιουλίου», αλλά λίγο παρακάτω αναφέρει ότι «οι εργασίες της ομάδας μας, ουσιαστικά, ολοκληρώθηκαν στις αρχές Μαΐου».
-Στην ίδια ανακοίνωση ο Γκαλμπρέιθ μιλά για «μέτρα έκτακτης ανάγκης» για τα οποία μάλιστα εκδόθηκε αναλυτικό πόρισμα. Ωστόσο, στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, στις 14 Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας μιλά για «μελέτη επιπτώσεων» την οποία παρέλαβε. Και την 1η Αυγούστου μιλώντας στο «Σπήγκελ» ο κ. Γκαλμπρέιθ, λέει ότι η αποστολή τους ήταν «να αναγνωρίσουμε προβλήματα που μπορούσαν να παρουσιαστούν» - και επομένως όχι να εκπονήσουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης.
-Στις 3 Αυγούστου, μιλώντας στην Telegraph και προσπαθώντας να αποσείσει την κατηγορία του συνωμότη, ο Γκαλμπρέιθ ξεχνά τα «μέτρα έκτακτης ανάγκης» και «αναγνώρισης προβλημάτων» και δίνει νέα εκδοχή: Περιέγραψε το έργο της επιτροπής της οποίας προΐστατο ως μια «προληπτική αντιμετώπιση προβλημάτων»! Όσον αφορά στη δημιουργία ενός συστήματος «παράλληλης ρευστότητας», που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να συνεχίσει να πληρώνει τους προμηθευτές της, «με το πάτημα ενός κουμπιού», όπως είπε ο Γ. Βαρουφάκης, υποβάθμισε τα σχέδια αυτά ως «διοικητικό» θέμα του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, σημειώνοντας ότι «θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή εντός της ευρωζώνης και δεν θα είχε επιπτώσεις τη στρατηγική εξόδου».
«Θα διευκόλυνε τις πληρωμές μεταξύ του κράτους και των αντισυμβαλλομένων του και ενδεχομένως θα μπορούσε να είχε επεκταθεί και στη ρευστότητα του ιδιωτικού τομέα», σημειώνει.
-Αλλά στις 7 Αυγούστου, σε συνέντευξή του στο «Σπήγκελ» ο Γκαλμπρέιθ αλλάζει ξανά τις ημερομηνίες. Λέει ότι οι εργασίες της ομάδας ξεκίνησαν προς το τέλος Μαρτίου και ολοκλήρωσε την «ιστορική έρευνα», όπως την χαρακτήρισε, γύρω στην πρώτη εβδομάδα του Μαΐου. Στόχος της ήταν η εκπόνηση σχεδίου σε περίπτωση εξόδου της χώρας από το ευρώ.
-Σε «μελέτη επιπτώσεων» αναφέρεται και το κυβερνητικό non paper της 27ης Ιουλίου. Ωστόσο, στην ομιλία του στη Βουλή στις 31 Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας δεν μιλά για «μελέτη επιπτώσεων» αλλά για «ένα σχέδιο άμυνας για τη χώρα, ένα σχέδιο διαχείρισης εκτάκτου ανάγκης».
-Στις 13 Ιουλίου, στο New Statesman, ο Γ. Βαρουφάκης μιλά ανοιχτά για σχέδιο έκδοσης IOUs, έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδας και χρήση απειλής για κούρεμα των ομολόγων του 2012, δηλώνει πως σκεπτόταν το Grexit από την πρώτη ημέρα και αποκαλύπτει ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος έθεσε την πρότασή του σε ψηφοφορία μέσα στο Μαξίμου και μειοψήφησε, με τον πρωθυπουργό να διαφωνεί μαζί του. Στην ομιλία του στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας τον απαλλάσσει, δεν αναφέρεται στο περιστατικό και επιμένει ότι το μόνο που έκανε ήταν σχέδιο έκτακτης ανάγκης.
-Στις 4 Αυγούστου 2015, μιλώντας στον «Σκάι», η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, ξεχνώντας προφανώς ότι ο πρωθυπουργός στη Βουλή, στις 31 Ιουλίου, μίλησε για «σχέδιο άμυνας για τη χώρα, ένα σχέδιο διαχείρισης εκτάκτου ανάγκης», επανέφερε την πρώτη εκδοχή περί «μελέτης επιπτώσεων». Είπε: «Σήμερα ο Πρωθυπουργός έχει διατυπώσει το τι έχει ζητήσει επακριβώς. Ζήτησε να ξέρει τις πιθανές επιπτώσεις από το Grexit, ως όφειλε να γνωρίζει ο Πρωθυπουργός, καθώς και το κυβερνητικό σχήμα». Και την ίδια στιγμή, στην ίδια συνέντευξη, αυτοδιαψεύστηκε, λέγοντας ότι «έπρεπε να εκπονηθεί ένα σχέδιο, να αποτυπωθούν οι επιπτώσεις της κακής εκδοχής». Και όταν ερωτήθηκε «και να είμαστε και πρακτικά προετοιμασμένοι;», επανήλθε στο σχέδιο εκτάκτου ανάγκης λέγοντας: «Ενδεχομένως, και πρακτικά. Νομίζω ότι έτσι οφείλει να κάνει κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση». Και επειδή οι ερωτήσεις ήσαν επίμονες, αφού δεν έβγαινε συμπέρασμα, επανήλθε στη μελέτη επιπτώσεων: «Προφανώς, πρόκειται για ένα σχέδιο το οποίο εκπονήθηκε από μια ομάδα για το τι θα μας συνέβαινε…». Για να καταλήξει: «Κατ’ εντολή, βεβαίως, του Πρωθυπουργού. Ωστόσο, το τι θα μας συνέβαινε σημαίνει αμυντικές κινήσεις. Όχι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Και, βεβαίως, όλα αυτά τα οποία αποτυπώθηκαν, αυτά τα οποία έγιναν γνωστά και στον Πρωθυπουργό δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Ήταν επιλογές στις οποίες ουδέποτε θα περνούσε η ελληνική κυβέρνηση με την πρόθεσή της».
Πηγή
