-την κατάκτηση του Euro από την Πορτογαλία:
«Η Πορτογαλία από το 2000 βλέπουμε ότι φτάνει και στα ημιτελικά, έφτασε και στον τελικό το 2004 όπου τους κερδίσαμε δύο φορές σε εκείνη τη διοργάνωση. Έδειξε ότι τώρα ήταν η ώρα της. Από το ξεκίνημα της διοργάνωσης έδειχνε μια ομάδα που ήταν δύσκολο να κερδίσει, αλλά και δύσκολο να την κερδίσεις. Στη σχολή UEFA Pro στη Ρόδο αναλύσαμε όλες τις ομάδες. Η Πορτογαλία είχε ένα συμπαγές σύνολο, είχε Ροναλντο-εξάρτηση, αλλά έδειχνε να έχει μια σταθερότητα. Από τη στιγμή που πέρασε η πρώτη φάση και διαμορφώθηκαν οι διασταυρώσεις είχε πιο βατούς αντιπάλους για να φτάσει μακριά σε αντίθεση με τη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία ή την Ιταλία, που είχαν πιο δυνατά παιχνίδια, με ομάδες-φαβορί».
-την αποχώρηση του Ρονάλντο με τραυματισμό:
«Ένας προπονητής πρέπει να είναι προετοιμασμένος για τα πάντα. Ακόμη και στην άτυχη στιγμή που είχε ο Κριστιάνο στο πρώτο 20λεπτο, έστω κι αν ο ίδιος προσπάθησε να συνεχίσει. Αυτό που κατάφερε η Πορτογαλία ήταν να κρατήσει το στυλ παιχνιδιού της και με συμπαγή αμυντική διάταξη, καλά κλεισμένους χώρους και τύχη δεν επέτρεψε στη Γαλλία να σκοράρει. Σε όλα τα παιχνίδια της Πορτογαλίας, ο παίκτης που έψαχναν περισσότερο οι συμπαίκτες του ήταν ο Κριστιάνο. Με την απουσία του απελευθερώθηκαν οι συμπαίκτες του και πήραν περισσότερες πρωτοβουλίες. Παίκτες όπως ο Ζοάο Μάριο, ο Ρενάτο Σάντσες, ο Κουαρέσμα ή ο Νάνι ανέλαβαν περισσότερες ευθύνες, ενώ δεν χάλασε ο σχηματισμός της Πορτογαλίας».
-την αλλαγή του Έντερ:
«Ήθελε να φρεσκάρει την επιθετική του γραμμή. Ήταν αναμενόμενο η Γαλλία να περάσει περισσότερο και ήθελε έναν παίκτη για να κρατήσει την μπάλα και να βοηθήσει την Πορτογαλία να βγει στην κόντρα. Η παρουσία του Έντερ άρχισε να ενοχλεί τα στόπερ της Γαλλίας, να τους κρατά πιο πίσω και να δίνει ένα στήριγμα και ανάσες στους υπόλοιπους παίκτες της Πορτογαλίας. Είδαμε ένα παλικαρίσιο, σεντερφορίσιο γκολ του Έντερ, που πήρε την μπάλα μακριά από την εστία, πήρε τη φάση πάνω του και μην έχοντας άλλα στηρίγματα σούταρε από μακριά. Μην ξεχνάμε πως είναι ένας παίκτης που παίζει στη Γαλλία και αυτό παίζει ρόλο στην αυτοπεποίθησή του».
- τους υπόλοιπους παίκτες της Πορτογαλίας που ξεχώρισε ο ίδιος:
«Για εμένα έκαναν συγκλονιστικό παιχνίδι ο Πέπε και ο Φόντε. Για εμένα παίκτης κλειδί ήταν ο Γουίλιαμ Καρβάλιο, ο οποίος πραγματικά στο χώρο του κέντρου ήταν ο παίκτης που σταματούσε κάθε επιθετική προσπάθεια των αντιπάλων του. Με το που ανακτούσε την μπάλα, έπαιζε την μπάλα μπροστά του, έπαιζε με την αμυντική τετράδα και έκανε την ανάπτυξη της ομάδας».
- την ΕΠΟ και την αποχώρηση του Σάντος μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας:
«Να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε έναν άνθρωπο δικό μας, είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στην ΑΕΚ. Ένας προπονητής που δουλεύει και δεν λειτουργεί στην τύχη. Μπορεί να μην είναι ελκυστικό το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, αλλά σου δίνουν ασφάλεια. Είναι δικός μας άνθρωπος, αφού δούλεψε τόσα χρόνια εδώ. Για το αν θα έπρεπε να μείνει ο Σάντος ή ο Ρανιέρι που πήγε στη Λέστερ, μιλούν από μονές οι επιτυχίες τους. Μπορούμε να πάρουμε ως παράδειγμα και το 2004, όλα αυτά τα 12 χρόνια τι δεν έχει γίνει από πλευράς οργάνωσης και διαχείρισης μίας τέτοιας επιτυχίας. Ήταν λίγο αναμενόμενο όσοι προπονητές διαδέχτηκαν τον Ρεχάγκελ, που ήθελαν να δώσουν κάτι ελκυστικό και μοιραία δεν συνέχισαν στην Εθνική. Μοιραία καταλήγεις εκεί που καταλήγεις και τα αποτελέσματα που ήρθαν ήταν τραγικά».
