Ψυχολόγος
Έχοντας και ο ίδιος περάσει από αυτό το στάδιο ως παιδί αναγνωρίζω...
πως η διάγνωση του καρκίνου της παιδικής ηλικίας ξεκινά μια δύσκολη και οδυνηρή εμπειρία για τις οικογένειες, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες όχι μόνο με δύσκολες αποφάσεις και στοιχεία που συνδέονται με τη θεραπεία του καρκίνου, αλλά και τα δικά τους συναισθήματα και ανασφάλειες. Ζώντας με μια χρόνια ασθένεια όπως ο καρκίνος με τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις των συχνών και μακρών νοσηλειών, τον χωρισμό από την οικογένεια, και την επιθετική θεραπεία με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μια σειρά από εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων του άγχους, του φόβου, της ενοχής, του θυμού, και των βασάνων που είναι κοινά σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Οι προσαρμογές στην νόσο οδηγούν τα μέλη της οικογένειας να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της θεραπείας. Οι επιπτώεις της νόσου συνεπάγεται αυξημένες ανάγκες φροντίδας, αλλαγές στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, και την επαναξιολόγηση της λειτουργίας της οικογένειας. Στο παρόν άρθρο θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε κάποιες από τις αλλαγές που προκύπτουν από αυτήν την κατάσταση και παρατίθενται και οι πηγές για όποιον ενδιαφέρεται για περαιτέρω πληροφορίες.
Οι μεγάλες αλλαγές
Η ανακοίνωση και μόνο της διάγνωσης καρκίνου σε ένα παιδί αποτελεί μια κατακλησμιαία στιγμή για την οικογένεια, όπου εν μέσω έντασης και των συναισθημάτων που προκαλούνται, πρέπει να διαχειριστούν το δύσκολο έργο της άμμεσης λήψης αποφάσεων και του καθορισμού των νέων προτεραιοτήτων. Όπως της πιθανής εξόδου από την εργασία, για έναν από τους δύο γονείς, την πιθανή ανάγκη για μετακίνηση προς άλλη πόλη ή ακόμα και χώρα, για την καλύτερη ιατρική περίθαλψη, κ.α. Η όλη κατάσταση φαντάζει με τη ρίψη ντόμινο, με το ένα γεγονός να παρασύρει το άλλο.
Η αναγκαστκή απομάκρυνση από την οικογενειακή εστία, έστω και του ενός γονέα με το παιδί φέρνει μεγάλες αλλαγές σε ολόκληρη την δομή της οικογένειας και των μεταξύ τους σχέσεων, καθώς και με τον ευρύτερο κοινωνικό τους κύκλο. Η αλλαγή στους ρόλους, κόντρα πολλές φορές στα κοινωνικά πρότυπα, φέρει περαιτέρω τριγμούς στις ήδη τεταμένες σχέσεις του ζευγαριού.
Η εντατικοποίηση της γονικής μέριμνας προς το παιδί που αντιμετωπίζει το πρόβλημα, απόρροια των συμπτωμάτων της θεραπείας (συνεχή επεισόδια πυρετού, ναυτία, έμετος, κόπωση και αδυναμία) καθώς και της έντονης αβεβαιότητας για το μέλλον του παιδιού, μετά το πέρασμα των θεραπειών, φέρει άμμεσες συνέπειες και αντιδράσεις από τα υπόλοιπα αδέρφια, που συχνά βιώνουν συναισθήματα παραμέλησης, φθόνου, ζήλιας και πικρίας. Ακόμα και μεταξύ των γονέων μπορούν να παρατηρηθούν αντίστοιχα συναισθήματα, λόγο της συναισθηματικής απομάκρυνσης που προκαλείται.
Εστιάζοντας στη θετική πλευρά της εμπειρίας.
Η επίδραση του παιδικού καρκίνου στην οικογένεια
Εν κατακλείδι και κάνοντας την θετική αποτίμηση των πραγμάτων, παρόλο που η εμπειρία του παιδικού καρκίνου είναι φορτωμένη και με πολλές προκλήσεις (σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές) τόσο για το ίδιο το παιδί όσο και για τους γονείς και την υπόλοιπη οικογένεια. Το ξεπέρασμα των δυσκολιών για την ανταπόκριση στις αρνητικές αλλαγές, φαίνεται να συσπειρώνει εν τέλει τους δεσμούς στην οικογένεια και η ψυχική ωριμότητα που κατακτάται από τα μέλη μετά την εμπειρία, δίνει την δυνατότητα του επαναπροσδιορισμού των πρότερων αξιών και της ενδυνάμωσης για την ανταπόκριση σε μετέπειτα προβλήματα της ζωής.
Πηγή
