Ελλάδας» φώναξε έλληνες δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες και αυτό ήταν το μήνυμα που θέλησε να τους περάσει. Δηλαδή, να σταματήσει η φιλολογία στην Ελλάδα περί μείωσης του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2018 στο 2%, γιατί δεν έχει καμιά θέση αυτή τη στιγμή. Αυτή τη στιγμή εκείνο που έχει σημασία είναι να εφαρμοστεί το πρόγραμμα.
Ο χρόνος που επέλεξε ο Μοσκοβισί να ταυτιστεί με τις απόψεις που είχαν εκφράσει ο Ρέγκλινγκ και στελέχη της τρόικας στην Αθήνα (γράψαμε σχετικά την προηγούμενη εβδομάδα) δεν ήταν τυχαίος. Δυο μέρες μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, θέλησε να περάσει -μέσω Ελλάδας- το μήνυμα πως ακόμα και αν υλοποιηθεί το Brexit, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στην πολιτική που επιβάλλεται στην ΕΕ, ιδιαίτερα στη δημοσιονομική πολιτική. Καμιά χαλάρωση δε θα γίνει ανεκτή. Κι όπως αντιλαμβάνεστε, έχει άλλη βαρύτητα να το λέει αυτό ο γερμανός Ρέγκλινγκ από το να το λέει ο γάλλος Μοσκοβισί. Ο γερμανογαλλικός άξονας εμφανίζεται και πάλι καλιμπραρισμένος.
Την ίδια μέρα, ο Ντεϊσελμπλούμ δήλωνε τα ίδια πράγματα σε έλληνες δημοσιογράφους στη Χάγη. Οπως είπε, δεν τίθεται θέμα μείωσης των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, πόσο μάλλον συζήτηση για το χρέος, πριν την εφαρμογή του προγράμματος, δηλαδή μέχρι τα μέσα του 2018. «Η Ελλάδα είναι η πιο προστατευμένη χώρα της Ευρώπης από ενδεχόμενες επιπτώσεις του Brexit, λόγω της κάλυψής της από τα ευρωπαϊκά χρήματα και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα» είπε ο πρόεδρος του Eurogroup και… έθεσε τα καθήκοντα: «Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Πρέπει επίσης η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμα που συμφωνήσαμε απολύτως». Στο τέλος, το… γλύκανε: «Εφόσον το πρόγραμμα τηρηθεί όπως έχει συμφωνηθεί, προς το τέλος του 2018 μπορούμε να επανέλθουμε στη συζήτηση και για το χρέος και για τα πλεονάσματα. Αν το πρόγραμμα δεν τηρηθεί θα προκληθεί νέα ζημιά για την ελληνική οικονομία».
Ο Ντεϊσελμπλούμ υπέδειξε το δρόμο του καλού μαθητή, που «κάνει τα μαθήματά του», όπως συνήθιζε να λέει παλιό-τερα η Μέρκελ. «Ας μην το ανοίγουμε αυτό το θέμα. Αυτό είναι το μήνυμα που δίνω», είπε αναφερόμενος ευθέως στις δηλώσεις Στουρνάρα για μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» μετά το 2018, προσθέτοντας ότι το 2018 «θα ξαναδούμε πόσο ρεαλιστικό θα είναι».
Η πλάκα είναι πως η φιλολογία για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018 δεν ξεκίνησε από συριζαίους, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά από στελέχη της συγκυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων. Πρώτος το είπε δημόσια ο Στουρνάρας και ακολούθησε ο Μητσοτάκης, που το επανέλαβε και στην τοποθέτησή του στη σύνοδο του ΕΛΚ την περασμένη Τετάρτη. Οι συριζαίοι μάλλον αναγκάστηκαν ν' ακολουθήσουν, με μια τοποθέτηση που έκανε ο Χουλιαράκης στο συνέδριο του Economist, χωρίς η κυβερνητική προπαγάνδα να δώσει ιδιαίτερο βάρος. Βλέπετε, δε θέλουν να κατηγορηθούν ότι υπαναχωρούν απ' αυτά που συμφώνησαν πέρυσι το καλοκαίρι και καταγράφηκαν στο τρίτο Μνημόνιο.
Να το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Δεν ανησύχησαν οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές από τις δηλώσεις του Τσίπρα για ανάγκη χαλάρωσης της λιτότητας μετά τη νίκη του Βrexit. Ούτε φοβήθηκαν από τις δηλώσεις του Στουρνάρα, του Μητσοτάκη, του Χουλιαράκη, που όλοι ζήτησαν μείωση των απαιτούμενων «πρωτογενών πλεονασμάτων» μετά το 2018. Εστειλαν απλώς ένα σαφές μήνυμα: εμείς κάνουμε κουμάντο και τα θέματα θ' ανοίγουν όταν θέλουμε εμείς και όχι όταν θέλετε εσείς. Μάλιστα, «για να σφίξουν οι κώλοι» στην Αθήνα, ο Ντεϊσελμπλούμ είπε πως ο στόχος για «πρωτογενές πλεόνασμα» ύψους 3,5% θα μπορούσε να ισχύσει για μια δεκαετία μετά το 2018 (!) και μετά να μειωθεί σε ένα επίπεδο γύρω στο 2% με 2,5%. Οταν στην Ελλάδα μιλούν για μείωση του στόχου από το 2019 κιόλας, ο Ντεϊσελμπλούμ τους λέει «μετά από μια δεκαετία μπορούμε να το δούμε».
Μα δε βγαίνει το πρόγραμμα, διαμαρτύρεται ο Κούλης. Αυτή τη στιγμή, όμως, οι ιμπεριαλιστές της ηπειρωτικής Ευρώπης έχουν άλλα θέματα ν' ασχοληθούν, άσχετα από τις αγωνίες του Κούλη και του Στουρνάρα. Και δεν ανέχονται ούτε για εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα ν' ανοίγουν αυτά τα ζητήματα. Ειδικά για τους επόμενους μήνες, το σκληρό παζάρι για το Brexit θα τους απασχολήσει ολοκληρωτικά. Η Ελλάδα έχει υπογράψει συμφωνίες και υπάρχουν όργανα που ελέγχουν την τήρηση των συμφωνιών. Είναι το κουαρτέτο/τρόικα, το EuroWorkingGroup και τελικά το Eurogroup, που απλά δίνει την τελική έγκριση.
Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν μέχρι να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση είναι χαρακτηριστικές για το ασφυκτικό καθεστώς που είναι αποφασισμένοι να εφαρμόσουν οι ιμπεριαλιστές δανειστές, συμπεριφερόμενοι στις ελληνικές κυβερνήσεις σαν να είναι κυβερνήσεις αποικίας και όχι ανεξάρτητου κράτους. Ανάγκασαν την κυβέρνηση να αλλάξει διατάξεις νόμων που μόλις είχαν ψηφιστεί. Στη συνέχεια την ανάγκασαν να καταθέσει πακέτο τροπολογιών σε άσχετο νομοσχέδιο, προκειμένου να ικανοποιηθούν ακόμα και ασήμαντα προαπαιτούμενα. Στο τέλος την υποχρέωσαν να υπογράψει ακόμα και Μνημόνια Κατανόησης με καπιταλιστικές επιχειρήσεις (έκταση πρώην αεροδρόμιου στο Ελληνικό και ΟΤΕ), προκειμένου να μην υπάρχει καμιά δυνατότητα υπαναχώρησης ή καθυστέρησης. Κι αφού έγιναν όλ' αυτά, αφού τα συνεργαζόμενα με την τρόικα γραφεία στην Ελλάδα μελέτησαν τα πάντα και εξέφρασαν την ικανοποίησή τους, μόνο τότε άναψε το πράσινο φως για την εκταμίευση της δόσης.
Ετσι έχουν σκοπό να πάνε μέχρι και το 2018. Με πολύ σφιχτές διαδικασίες ελέγχου, που θα βαθαίνουν το αποικιακό καθεστώς στη χώρα, ανάλογα και με τις εξελίξεις που θα υπάρξουν στο επίπεδο της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Αφού περάσει και το 2018, θα καθήσουν να δουν τι θα κάνουν τα επόμενα χρόνια. Μπορεί η Ελλάδα να δανειστεί από τις «αγορές»; Αν ναι, θα την σπρώξουν σ' αυτό το δανεισμό, διατηρώντας παράλληλα το στόχο για τα «πρωτογενή πλεονάσματα», ώστε να μπορούν να παίρνουν ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού εθνικού εισοδήματος για την αποπληρωμή των δανείων που έχουν δώσει. Δεν μπορεί η Ελλάδα να δανειστεί από τις «αγορές»; Θα της δώσουν ένα ακόμα δάνειο (υπολογίζουν ότι θα είναι μικρό), υπογράφοντας ένα κανονικό τέταρτο Μνημόνιο και όχι μόνον όρους για το «πρωτογενές πλεόνασμα».
Ανάλογα με το πώς θα είναι τότε η κατάσταση θα κάνουν και τις νέες ρυθμίσεις για το χρέος. Το «κούρεμα» έχει αποκλειστεί με τον πιο επίσημο τρόπο, οπότε θα μακρύνουν κάπως τις λέξεις, για να μπορεί το ελληνικό κράτος να είναι συνεπές στην καταβολή των τοκοχρεολυσίων. Οι ρυθμίσεις τους, όμως, θα είναι τέτοιες που και τον αποικισμό της χώρας να συνεχίζουν και την κινεζοποίηση να συντηρούν και να βαθαίνουν.
Πηγή
