προβάλλουμε μετά, έναν άνθρωπο ο οποίος μας ενέπνευσε.
Ο Πατρινός αλεξιπτωτιστής κατάφερε και κάτι παραπάνω... να μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι το πόσο γρήγορα θα ξεπεράσεις κάποιο εμπόδιο στη ζωή σου είναι απλά θέμα του μυαλού σου.
Η ζωή του λοιπόν μέχρι το ατύχημα που είχε στις 18 Μαΐου, όταν έπεσε με το αλεξίπτωτο του στον Ομπλό, ήταν ήδη ενδιαφέρουσα για εμάς και αυτό γιατί μας χάριζε πλάνα από ψηλά ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που με τις τρέλες του είχε πρωταγωνιστήσει στις στήλες μας!
Είχε κάνει ένα ταξίδι πάνω από την Πάτρα με προσγείωση στον Φάρο ενώ δεν κόλλησε να μπει σε γήπεδο ποδοσφαίρου κατά την διάρκεια ενός αγώνα.
Για όλη αυτή την ιστορία που πέρασε μίλησε στο patrasevents.gr και μάλιστα με απώτερο σκοπό να πει στον κόσμο πως κανείς δεν πρέπει να σταματήσει να κάνει αυτό που αγαπά παρ’ όλες τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει!
Η κακιά στιγμή!
«Ο καιρός ήταν καλός. Πετούσα περίπου δύο ώρες όταν σχεδόν όλοι οι φίλοι μου είχαν προσγειωθεί στο έδαφος. Εγώ και άλλος ένας φίλος, ο Κωστής, ήμασταν ακόμα στον αέρα όταν οι συνθήκες “έπεφταν” που λέμε, δηλαδή δεν είχε πολλά θερμικά και αυτό σήμαινε πως δεν μπορούσαμε να μείνουμε αρκετά ακόμα.
Είχα κολλήσει λοιπόν στο βουνό για να κάνω «δυναμική» πτήση. Ήμουν πάρα πολύ κοντά βέβαια κάτι που δεν επιτρέπεται (μάλλον κόλλησε το μυαλό μου), έκλεισε λοιπόν το αλεξίπτωτο -που σε άλλες συνθήκες αν ήμουν πιο ψηλά θα άνοιγε και πάλι- και δεν πρόλαβα να αντιδράσω.
Προσπάθησα τα δευτερόλεπτα που είχα να κάνω κάτι, όμως ούτε το εφεδρικό αλεξίπτωτο δεν πρόλαβα να ανοίξω και έτσι κατέληξα πάνω στα βράχια.
«Είχα παραλύσει όταν ειδοποίησα μέσω της ενδοεπικοινωνίας τους άλλους αλεξιπτωτιστές. Την ίδια ώρα επειδή πέταγε ακόμα ο φίλος μου τον ειδοποίησαν και χαμήλωσε για να έρθει να με βρει. Σχεδόν άμεσα έφτασαν και οι διασώστες που προσέγγισαν το σημείο που ήμουν.
Ήταν δύσβατο οπότε σωστά έκριναν να καλέσουν το super puma για την μεταφορά μου και αυτό γιατί στην προσπάθεια ανέλκυσης μου από εκεί μπορεί να είχα μόνιμη βλάβη αυτή την στιγμή που μιλάμε. Είχα πολύ ψυχραιμία και αυτό γιατί ήθελα να μην ζορίζονται και οι άνθρωποι οι οποίοι συνέβαλαν στην διακομιδή μου».
Έκανα τέσσερις επεμβάσεις. Τρεις λόγω ατυχήματος και μία ακόμα γιατί έπαθα μια μόλυνση στο ισχίο όπου με ταλαιπώρησε. Χρειάστηκε σπονδυλοθεσία, επέμβαση στον αυχένα και αποσυμπίεση νωτιαίου μυελού. Έχω μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια. Όμως μέρα με τη μέρα είμαι καλύτερα.
Έκανα ένα λάθος προσωπικά. Αλλά αν τηρείς αυτά που πρέπει δεν έχεις πρόβλημα. Το paraplading είναι από τα πιο ασφαλή αν μπορώ να το πω έτσι, extreme sport.
Είναι τρόπος ζωής το αλεξίπτωτο πλαγιάς και δεν σκοπεύω να τα παρατήσω. Ακόμα και τώρα που βλέπω τους φίλους μου να πετάνε μέσω τους διαδικτύου με πιάνει η ανυπομονησία να βρεθώ κοντά τους. Είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν θα περπατήσω ξανά.»
Δείτε το video του Πάνου Ζησιμόπουλου:
Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ξεπεράσει κάποιον τραυματισμό, άλλοι πολύ σοβαρότερο από αυτόν του Δημήτρη. Αλλά δεν είμαστε εδώ για να συγκρίνουμε ατυχήματα και εμπειρίες.
Ο λόγος που ήθελα να γράψω την ιστορία είναι αυτό το πείσμα που έβλεπα στο βλέμμα του, αυτή η αστείρευτη όρεξη για ζωή…
