Στο protothema.gr μιλά ο πατέρας της 4χρονης, ο Στάνισλαβ Μπακαρτζιέφ, ο άνθρωπος που έχει παραδεχθεί ότι τεμάχισε το κορμί της χωρίς να μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις στο τι συνέβη πριν από αυτό στο υπόγειο της Μιχαήλ Βόδα.
Ο Μπακαρτζίεφ μετά την αποτρόπαια πράξη του και τα αναπάντητα ερωτήματα δηλώνει τώρα μετανιωμένος και επιμένει ότι δεν ξέρει πώς συνέβησαν αυτά τα πράγματα αφού «ήταν όλα μια χαρά».
«Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ, εύχομαι να μην είχε γίνει από όλα αυτά τίποτα, δεν ξέρω τι να πω. Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω πως έγινε όλο αυτό. Από τη μια στιγμή στην άλλη, ήταν όλα μια χαρά και από την άλλη έγινε ότι έγινε» είπε ο 28χρονος πατέρας.
Σοκ προκαλεί η περιγραφή του για την αντίδρασή του όταν είδε την μικρή Άννυ αναίσθητη καθώς παραδέχεται ότι η πρώτη του αντίδραση αντί να ειδοποιήσει τις αρχές ήταν να κάνει χρήση ναρκωτικών, μια στάση που δημιουργεί επιπλέον ερωτήματα για το τι ήταν αυτό που προηγήθηκε του φρικαλέου τεμαχισμού της Άννυ για τον οποίο ο ιατροδικαστής Νίκος Καρακούκης δηλώνει βέβαιος ότι έγινε ενώ το 4χρονο παιδί ήταν ζωντανό.
«Όταν ξύπνησα την ημέρα εκείνη και είδα το παιδί μου να μην επικοινωνεί πανικοβλήθηκα, τρελάθηκα και έκανα χρήση. Από κει και πέρα σοκαρίστηκα, το παιδί μου ήταν νεκρό, το σωματάκι της ήταν πέτρα το στόμα της ήταν μπλε και κατάλαβα ότι το κοριτσάκι δεν ζούσε πια. Ο Νικολάϊ ήταν μαζί μου και έκανε και αυτός χρήση εκείνη την ημέρα από το σοκ που πάθαμε» λέει στo protothema.gr.
Ζητά επίσης από όλους να… καταλάβουν ότι το παιδί το βρήκε νεκρό και δεν το σκότωσε αρκούμενος στην απάντηση «δεν μπορώ να το εξηγήσω» στο γιατί έκανε ό,τι έκανε στη μικρή Άννυ.
Αρνείται τέλος ότι στην υπόθεση υπάρχει κάποια υποψία εμπλοκής κυκλώματος εμπορίας ανθρώπινων οργάνων. «Δεν υπάρχει καμία σχέση με εμπόρους οργάνων» κλείνει τη συνομιλία ο Μπακαρτζιέφ,
«Ο εντολέας μου δεν αποδέχεται την ευθύνη για κάτι που δεν διέπραξε»
Από την πλευρά του ο συνήγορος του 28χρονου Βούλγαρου πατέρα της μικρής Άννυ, Παναγιώτης Χρυσικάκης, σε δήλωσή του τονίζει ότι ο εντολέας του έχει την ευθύνη των πράξεων που έχει παραδεχτεί και αποκαλύψει ενώ οτιδήποτε άλλο συνιστά πράξη εκδίκησης και ικανοποίησης της λαϊκής οργής και όχι πράξη δικαιοσύνης.
«Από τη μέχρι στιγμής ακροαματική διαδικασία, που συνίσταται στις καταθέσεις μαρτύρων, αποδεικνύονται απόλυτα οι ισχυρισμοί του εντολέως μου, πως δεν είχε κανένα κίνητρο και κανένα λόγο να προβεί στον θάνατο του παιδιού του. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο για την κοινή γνώμη, που δεν μπορεί να έχει γνώση της δικογραφίας, να αποξενώσει το αδίκημα της προσβολής της μνήμης νεκρού από αυτό της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Το πρώτο, αν και διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος έχει χρωματίσει σε τέτοιο βαθμό το δεύτερο κακουργηματικής υφής, με αποτέλεσμα στη σκέψη του κόσμου να καθίσταται δυσδιάκριτες οι πιθανότητες να έχει τελέσει το πρώτο χωρίς να έχει πράξει το δεύτερο.
Το δικαστήριο έχει μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση, να διαλευκάνει και να αποδώσει δικαιοσύνη σε μια από τις δυσκολότερες, αν όχι την δυσκολότερη υπόθεση που απασχόλησε ποτέ τις Ελληνικές Δικαστικές και όχι μόνο Αρχές. Και τούτο, όχι μόνο λόγω της δημοσιότητας που έχει λάβει η εν λόγω υπόθεση αλλά και διότι ουδέποτε μέχρι σήμερα έχουν απαντηθεί καίρια ερωτήματα.
Η αντιμετώπιση αυτής της υπόθεσης στον πυρήνα της και η δικαιοδοτική αντιμετώπιση της με ψυχραιμία θα καταδείξουν τα ποιοτικά αντανακλαστικά της χώρας μας στην αντιμετώπιση δύσκολων υποθέσεων με αυστηρώς επιστημονικά κριτήρια και κανόνες.
Ο εντολέας μου ανέλαβε την ευθύνη για ότι έκανε, κανείς φυσικά δεν διαφωνεί για το ειδεχθές τούτων, όμως δεν αποδέχεται την ευθύνη για κάτι που δεν διέπραξε. Η μνήμη αυτού του άτυχου παιδιού απαιτεί να καταδικαστεί ο πατέρας του για αυτά που έχει διαπράξει και για τίποτα παραπάνω. Οτιδήποτε άλλο συνιστά πράξη εκδίκησης και ικανοποίησης της λαϊκής οργής και όχι πράξη δικαιοσύνης».
