καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος υπάρχει και όταν από την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε ή από τις περιστάσεις που μεσολάβησαν, η εκ των υστέρων άσκηση του δικαιώματος έρχεται σε προφανή αντίθεση προς την ευθύτητα και εντιμότητα που πρέπει να κρατούν στις συναλλαγές, προς τα επιβαλλόμενα χρηστά συναλλακτικά ήθη ή προς τον εγκείμενο στο δικαίωμα κοινωνικό και οικονομικό σκοπό, έτσι ώστε η ενάσκησή του να προσκρούει στις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου.
Εν προκειμένω το Εφετείο με το να απορρίψει τον λόγο της έφεσης της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρίας, κατά της ομοίως κρίνασας πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η παρεμπίπτουσα αγωγή αυτής (λόγω έλλειψης της κατά νόμο άδειας λόγω μη ανανέωσης) κατά του αναιρεσίβλητου - παρεμπιπτόντως εναγόμενου με την αγωγή αυτή, κατά παραδοχή της ένστασης του τελευταίου περί καταχρηστικής ασκήσεως εκ μέρους της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρίας, της εν λόγω παρεμπίπτουσας αγωγής, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε και δεν παραβίασε, ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου την εφαρμοσθείσα, ως άνω, ουσιαστική διάταξη του άρθρου 281 του ΑΚ. Τα όσα αντίθετα υποστηρίζει η αναιρεσείουσα με τον πρώτο λόγο της αιτήσεώς της, με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια από τους αριθμούς 1 και 19 του άρθρ. 559 του ΚΠολΔ κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα, όπως και ο αντίστοιχος λόγος αναίρεσης.
Το Εφετείο, αναφορικά με την προβληθείσα από τον αναιρεσίβλητο (ασφαλισμένο) ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρίας δέχθηκε α) ότι η παρεμπιπτόντως ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία γνώριζε από τα στοιχεία του ασφαλισμένου της, παρεμπιπτόντως εναγομένου, τα οποία είχε στην κατοχή της ότι είχε λήξει η άδεια οδήγησής του και β) ότι ευχερώς μπορούσε να διαπιστώσει τη λήξη της άδειας οδήγησης ως εκ της ηλικίας του ασφαλισμένου και των σχετικών στοιχείων που εξ αρχής είχε στην κατοχή της.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1. Άδεια Ικανότητας Οδήγησης – Μη Ανανεωμένη – Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή – Απορριπτέα
Ο όρος του ασφαλιστηρίου συμβολαίου περί αποκλεισμού της ευθύνης του ασφαλιστή σε περίπτωση οδήγησης, από οδηγό μη έχοντα την από το νόμο και για την κατηγορία του οχήματος που οδηγεί άδεια οδήγησης, ως επίσης και ότι δεν ισχύει άδεια οδήγησης για άλλους τύπους οχημάτων, είναι ασαφής, ερμηνευόμενος δε όπως απαιτεί η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, έχει την έννοια ότι, για την καθιέρωση της πιο πάνω ρήτρας οι συμβαλλόμενοι απέβλεψαν κυρίως στο γεγονός αν ο οδηγός του ζημιογόνου ΙΧΕ αυτοκινήτου είχε την ικανότητα οδήγησης αυτού και κατείχε την απαιτούμενη από το νόμο άδεια για την κατηγορία του αυτοκινήτου (ΙΧΕ) και όχι στην τυπική προϋπόθεση της ισχυρής άδειας οδήγησης Β κατηγορίας (επαγγελματικής), στην περίπτωση που αυτός οδηγούσε αυτοκίνητο διαφορετικής και μάλιστα μικρότερης κατηγορίας από εκείνη που η άδειά του επιτρέπει. Συνεπώς, απορριπτέα η παρεμπίτουσα αγωγή του ασφαλιστή ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη. Βλ. Ομοίως και ΑΠ 925/2015, ΕΣυγκΔ 2015/92.
Πηγή
