Ένα νέος δείκτης που δείχνει πόσο ευάλωτη είναι η Κίνα

Του Mark Whitehouse
Σε ποιο μέρος του κόσμου θα μπορούσε να ξεσπάσει η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση; Εάν ληφθεί υπόψιν ένας νέος δείκτης πιστωτικού...
κινδύνου, τότε η Κίνα φαίνεται να θέτει βασική υποψηφιότητα.

Η οικονομική κρίση του 2008 βοήθησε τους ηγέτες παγκοσμίως να συνειδητοποιήσουν ότι χρειάζονταν ένα καλύτερο σύστημα έγκυρης προειδοποίησης. Για το λόγο αυτό, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών –ένα είδος Κεντρικής Τράπεζας για τους κεντρικούς τραπεζίτες- άρχισε να δημοσιεύει περισσότερα στοιχεία για τις ροές χρημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά περιλαμβάνουν το δείκτη των δανείων προς το ΑΕΠ ο οποίος εστιάζει στις χορηγήσεις που δίνονται προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ. Όσο περισσότερο αυξάνεται ο δείκτης πάνω από τη μακροπρόθεσμη τάση του σε μια συγκεκριμένη χώρα, τόσο πιθανότερο καθίσταται οι δανειολήπτες να εκφράσουν αδυναμία εξόφλησης των υποχρεώσεών τους -μια κατάσταση η οποία τείνει να οδηγήσει σε πτωχεύσεις, τραπεζικά προβλήματα αλλά και ευρύτερες υφέσεις.

Εκ των υστέρων, φαίνεται ότι ο δείκτης θα ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην πρόβλεψη, προειδοποιώντας για τις πιο πρόσφατες κρίσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Στις ΗΠΑ, τα δάνεια υπερέβαιναν κατά περίπου 12 ποσοστιαίες μονάδες το μακροπρόθεσμο μέσο όρο ως ποσοστό του ΑΕΠ στα μέσα του 2007, ακριβώς όταν άρχισε να σκάει η "φούσκα" των ενυπόθηκων δανείων. Το μέσο αντίστοιχο ποσοστό της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας έφτασε στο υψηλό του 34% στις αρχές του 2009, πριν ακριβώς ξεσπάσει η πανωλεθρία του ευρωπαϊκού κρατικού χρέους. Ιδού πώς φαίνεται:

Αυτή τη στιγμή, οι δείκτες για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη έχουν αρνητικές τιμές, γεγονός που αντανακλά την προσπάθεια τους να αποκαταστήσουν την ανάπτυξη, παλεύοντας ακόμη με τις ακρότητες της προηγούμενης "έκρηξης". Στην Κίνα, αντίθετα, η διαφορά του δείκτη δανείων προς ΑΕΠ από το μακροπρόθεσμο μέσο όρο βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο τουλάχιστον από το 1995 (το έτος που ξεκίνησε η καταγραφή των στοιχείων): έως το Μάρτιο είχε ξεπεράσει το 30%. Ακολουθεί μια σύγκριση με τις χώρες της G20:

Θα πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί πως η Κίνα αποτελεί μια ασυνήθιστη περίπτωση, καθώς διαθέτει τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα και επίπεδο κρατικού ελέγχου που θα μπορούσε να αναβάλει την ημέρα του απολογισμού ή να διαμοιράσει το βάρος σε πολλά χρόνια. Ακόμη και στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, η διαφορά παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα για σχεδόν μια δεκαετία προτού συμβεί κάτι κακό. Παρόλα αυτά, όταν μια χώρα εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από το δανεισμό προκειμένου να στηρίξει την ανάπτυξή της, θα έρθει και η ώρα του δούναι.

Πηγή